Από την Ιρλανδία στην Ινδία, μια ζωή (με) ποδήλατο

Ονόμασε το ποδήλατό της Ροσινάντε, όπως το άλογο του Δον Κιχώτη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, και με ένα μικρό περίστροφο για προστασία, η ιρλανδή Ντέρβλα Μέρφι ξεκίνησε πριν από 50, περίπου, χρόνια το πρώτο μεγάλο ταξίδι. Το ταξίδι που τροφοδότησε τη συγγραφική της πορεία.

Όλα άρχισαν σε ηλικία 31 ετών, το 1963, όταν με αφετηρία την Ιρλανδία πήρε το ποδήλατό της και έφτασε στην Ινδία. Δυσκολίες και απειλές δεν της έκοψαν τα «φτερά». Λύκοι της επιτέθηκαν στα Βαλκάνια, τραυματίστηκε σοβαρά στο Αφγανιστάν, αλλά συνέχισε.

Όταν ολοκλήρωσε το ταξίδι της, με τις εμπειρίες να σιγοκαίνε στο μυαλό της, έγραψε δύο χρόνια αργότερα το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Full Tilt: Ireland to India with a Bicycle».

Η 83χρονη, πλέον, Ντέρβλα μεταφέρει πάνω από 40 χρόνια στο χαρτί τις εμπειρίες της από τα ταξίδια. Επιλέγει μέσα από αυτοβιογραφίες να δίνει στον αναγνώστη την αίσθηση εκείνη της πλούσιας περιήγησης. Έχει αποσπάσει διεθνείς βραβεύσεις και στο συγγραφικό κόσμο θεωρείται «θρύλος των ταξιδιών».

Η πρώτη κυρία του ποδηλάτου της Ιρλανδίας, όπως αλλιώς την αποκαλούν, δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για χώρες της Δύσης.

Συνήθιζε να μιλά με τους κατοίκους κάθε περιοχής, και αφορμή για το πρώτο της ταξίδι στάθηκε ένα γράμμα. Επικοινωνούσε τηλεγραφικά με μια κοπέλα από την Ινδία. Γοητεύτηκε από τις περιγραφές κι αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα.

Πριν, όμως από τη μεγάλη αυτή διαδρομή προς την Ινδία και για πολλά χρόνια φρόντιζε την άρρωστη μητέρα της. Όταν εκείνη «έφυγε» από τη ζωή, η Ντέρβλα πήρε το ποδήλατο και «κατέκτησε» τον κόσμο.

Έμαθε να πυροβολεί, προς αποφυγή κινδύνων πριν επισκεφτεί την Ινδία. Με μια , μόνο, αλλαξιά ρούχων ξεκίνησε το πρώτο μακρινό της ταξίδι. Το ψύχος την «καλωσόριζε» όποτε περνούσε τα βουνά. Και δεν ήταν μόνο το ψύχος. Στη Βουλγαρία δέχτηκε επίθεση από λύκους και αναγκάστηκε να τους πυροβολήσει. Ξανάπιασε το όπλο στα χέρια της όταν απειλήθηκε από Κούρδο στο Αζερμπαϊτζάν. Έριξε μια προειδοποιητική βολή στον αέρα για να τον απομακρύνει.

Στο ίδιο ταξίδι πέρασε από το Αφγανιστάν, αλλά κατά τη διαδρομή της προς τα εκεί γνώρισε ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν μιλήσει σε Αφγανούς. Το μόνο που είχαν καταφέρει ήταν να τους φωτογραφίσουν.

Μετά το πρώτο της βιβλίο το 1965, ακολούθησαν 20 ακόμη που «μιλούσαν» για τα ταξίδια της.
Πόλος έλξης για την Ντέρβλα αποτελούσαν χώρες που είχαν έρθει σε ρήξη με τον υπόλοιπο κόσμο, όπως η Κούβα. Ποτέ δεν φοβήθηκε να βγάλει στον «αέρα» στοιχεία που ίσως ενοχλήσουν. Της έκανε εντύπωση, όπως είχε αναφέρει, το ότι τα μέσα είχαν υποτιμήσει τη βοήθεια που παρείχε η Κούβα στην Αϊτή και το γεγονός ότι μετά τον τυφώνα Κατρίνα Κουβανοί είχαν στείλει ιατρική ενίσχυση στη Νέα Ορλεάνη και η πόλη την απέκλεισε.

Είχε, ακόμη, προβεί στη δήλωση που ήθελε τις γυναίκες να απολαμβάνουν μεγαλύτερη ελευθερία στο Ιράκ υπό το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν από ό,τι στα τωρινά τους καθεστώτα.

Η θαρραλέα συγγραφέας και ποδηλάτισσα πριν από 13 χρόνια, στα 70 της, διέσχισε με το ποδήλατο τον Υπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο.

Σήμερα στα 83 της έτη, δηλώνει ακόμη λάτρης των ταξιδιών, αλλά και της μπίρας.
Τάσσεται, δε, υπέρ της ευθανασίας όταν φτάνει η ώρα μιας ανίατης νόσου. Εφιάλτης της η πιθανότητα προσβολής από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Προτιμά το θάνατο από τον πόνο που προκαλεί η ασθένεια.

Έχει μια κόρη και τρία εγγόνια που ζουν στην Ιταλία και την ακολουθούν στα ταξίδια όποτε ευκαιρούν. Οι αποστάσεις, άλλωστε, για την Ντέρβλα είναι μια εύκολη υπόθεση.

Για να γράψει ένα βιβλίο πρέπει να έχει ολοκληρώσει το ταξίδι της. Θέλει να ανακαλύψει εάν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον που αξίζει να εκθέσει.

Μισεί τα αυτοκίνητα και την οδήγηση, μια που δηλώνει παθιασμένη ποδηλάτισσα. Μπορεί να γεννήθηκε στη δεκαετία του 1930, πιστεύει όμως πως είναι εξωφρενικό να κυριαρχεί η πεποίθηση ότι οι γυναίκες πρέπει μόνο να αποκτούν παιδιά. Αρνείται, όμως, να αποκαλέσει τον εαυτό της φεμινίστρια.

Ελισάβετ Σταμοπούλου