Δεν συμμερίζεται το κλίμα αισιοδοξίας για την οικονομία ο Αλ.Παπαδόπουλος

«Το συμφέρον της Ελλάδας είναι να παραμείνει στην Ευρωζώνη» αναφέρει σε άρθρο του στην προσωπική του διαδικτυακή σελίδα ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος, αν και προσθέτει πως πεποίθησή του είναι ότι «το πρόγραμμα οικονομικής και λειτουργικής ανάταξης, που συγκρότησε και επέβαλε ο τριμερής Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, σε συνδυασμό με την απουσία εθνικής αυτενέργειας, την οδηγεί, παρά τα κύματα εισαγόμενης και εδωδίμως καλλιεργούμενης εσχάτως αισιοδοξίας, σε ‘πλήρες τέλμα’ εντός της επόμενης τριετίας».

Ακολουθώς, εκφράζει την εκτίμηση πως παρά τη ρητορική ότι η χώρα δεν θα εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη, «αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες να αχθεί μόνη της εκτός αυτής είναι πολύ μεγαλύτερες από την παραμονή της. Η συνεχιζόμενη εγγενής αδυναμία της να κατανοήσει το βάθος του προβλήματός της και να προσαρμοστεί στις σημερινές, αλλά και στις μέλλουσες οικονομικές συνθήκες ανταγωνισμού που θα επικρατήσουν στην Ευρώπη και όχι μόνο θέτουν εξαρχής το όλο θέμα της παραμονής της στην Ευρωζώνη».

Αναλύοντας τα μνημόνια που υπογράφει η χώρα από το 2010, για τα οποία λέει ότι ήταν απολύτως αναγκαία και επιβεβλημένα, σημειώνει ότι παρά τα κάποια θετικά και εξυγιαντικά αποτελέσματα που έφεραν, «τα οποία δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς λογικός άνθρωπος», έπαψαν «να οικοδομούν ουσιαστικές προϋποθέσεις δημιουργίας νέων διατηρήσιμων οικονομικών συνθηκών. [Το πρόγραμμα] είναι πλέον ανεπαρκές, ατελές και εμβαλωματικό. Εξελίσσεται τελικά σαν λογιστικό μοντέλο πάνω σε μια αποξηραμένη παραγωγική βάση και σε μια καχεκτική οικονομία».

Εξηγώντας την «ξαφνική επέλαση του κλίματος δοξαστικής αισιοδοξίας», σημειώνει ότι «σε κάποιους προέκυψε η ανάγκη ενός ακόμα ‘ιαματικού ψεύδους’», που «καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και υπονομεύει την επίπονη, αλλά άκρως αναγκαία, διαδικασία που οδηγεί στην βαθειά κατανόηση του προβλήματος και της πραγματικής κατάστασης, ώστε να δημιουργηθούν ουσιαστικές προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση».

Στην συνέχεια, ο πρώην υπουργός Οικονομικών επισημαίνει ότι για να αρχίσει η απομείωση του χρέους «απαιτούνται πρωτογενή πλεονάσματα σταθερά τουλάχιστον για μία επταετία σε ποσοστό πάνω από 5% του ΑΕΠ, καθώς και υψηλοί ρυθμοί πραγματικής ανάπτυξης. Είναι τουλάχιστον άκομψο και πρωτοφανές να προβάλλεται ως η νέα ‘Μεγάλη Ιδέα του Έθνους’ η επίτευξη κάποιου ελάχιστου πρωτογενούς πλεονάσματος, με τους γνωστούς τρόπους, και μάλιστα για ένα τρίμηνο!».

Λέει επίσης ότι όσο επικίνδυνες και ανεύθυνες είναι οι απόψεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι η σωτηρία της χώρας περνά μέσα από μία απλή κατάργηση του «αντιλαϊκού μνημονίου» άλλο τόσο καταστροφικές και επικίνδυνες είναι οι απόψεις «που καλλιεργούν στο λαό την ‘αισιόδοξη παραμυθία’ ότι δήθεν η κρίση είναι πλέον πίσω μας και σύντομα θα επανέλθουμε στην ‘προ αυτής κατάσταση’».

Ολοκληρώνοντας το άρθρο του ο κ. Παπαδόπουλος σημειώνει ότι η Ελλάδα «ή θα αποφασίσει τώρα την οριστική διάσωσή της και την αξιοπρεπή παραμονή της στο ευρώ ή θα οδηγηθεί μέσα στην επόμενη τριετία έξω από αυτό. Ο χρόνος όμως που έχει στη διάθεσή της για να το αποφασίσει εξαντλείται. Η ‘Μεγάλη Απόφαση’ πρέπει να ληφθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα, χωρίς βραδύτητα, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη. Η χώρα δεν μπορεί να ‘σταφιδιάζει’ άπραγη και επί ματαίω μέσα σε αδιέξοδες προοπτικές. Ούτε να ‘σαπίζει’ από την ανημπόρια για εθνικές πρωτοβουλίες».

Και καταλήγει: «Αν ‘ο μη γένοιτο’ η χώρα οδηγηθεί εκτός ευρώ, ελπίζω οι τότε εκπρόσωποί της να διαθέτουν τις πολιτικές ικανότητες να το αντιληφθούν τουλάχιστον έγκαιρα. Εκείνες τις στιγμές, με ενότητα και νηφαλιότητα, να επιδιώξουν μια λιγότερο καταστροφική λύση από εκείνη της άτακτης φυγής, αλλά όμως καταστροφική και αυτή, προς άρση κάθε παρεξήγησης: να υιοθετήσουν σχεδιασμένες πολιτικές νομισματικής μετάπτωσης. Αυτό, δε, σημαίνει κυρίως συνεννοημένες με τους εταίρους μορφές εγγυήσεων και διευκολύνσεων στο χρηματοπιστωτικό, στο συναλλαγματικό, στο δημοσιονομικό και στο λειτουργικό πεδίο».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ