Η τεμπελιά «ίσως οφείλεται σε γενετική προδιάθεση»

Τα γονίδιά μας φαίνεται ότι ευθύνονται για το αν απολαμβάνουμε τη γυμναστική ή αν προτιμούμε να ξαπλώνουμε με τις ώρες στον καναπέ. Σύμφωνα με μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου του Μισούρι, που πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, η ενεργητικότητά μας ενδεχομένως να οφείλεται σε γονιδιακή προδιάθεση.

Στο πλαίσιο των πειραμάτων τους, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν γενετικά τροποποιημένα ποντίκια τα οποία έφεραν συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις που τους δημιουργούσαν την προδιάθεση να είναι είτε υπερδραστήρια, είτε τεμπέλικα.

«Δείξαμε ότι κάποιος θα μπορούσε να είναι τεμπέλης, λόγω γενετικής προδιάθεσης» εξηγεί ο καθηγητής από το Κολέγιο Κτηνιατρικής του πανεπιστημίου, Φρανκ Μπουθ. «Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί σημαντικό βήμα για την αναγνώριση των βασικών αιτιών γύρω από την παχυσαρκία στον άνθρωπο, δεδομένων των δραματικών εξελίξεων σε ό,τι αφορά την παιδική παχυσαρκία, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ».

«Για παράδειγμα, κάποιος που έχει τη γενετική προδιάθεση η οποία οδηγεί στην έλλειψη κινήτρου για γυμναστική, έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει παχύσαρκος συγκριτικά με κάποιον άλλον» υποστηρίζει ο δρ Μπουθ.

Τα ενδιαφέροντα ευρήματα παρουσιάζονται στο επιστημονικό έντυπο «American Journal of Physiology: Regulatory, Integrative and Comparative Physiology».

Η μελέτη

Οι ερευνητές έβαλαν τα ποντίκια σε κλουβιά με τροχούς για τη γυμναστική τους και κατέγραψαν τις κινήσεις των τρωκτικών για ένα διάστημα έξι ημερών. Στη συνέχεια επέλεξαν τους 26 πιο δραστήριους «δρομείς» και τους οδήγησαν σε αναπαραγωγή και το ίδιο έκαναν και με τα 26 πιο τεμπέλικα πειραματόζωα. Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε για δέκα γενιές.

Είδαν λοιπόν ότι η ομάδα των «δρομέων» έτρεχε στον τροχό 10 φορές περισσότερο συγκριτικά με εκείνη των τεμπέλικων τρωκτικών. Έπειτα οι επιστήμονες μελέτησαν τα επίπεδα μιτοχονδρίων (των «εργοστασίων» παραγωγής ενέργειας των κυττάρων) στα μυϊκά κύτταρα των ποντικιών, συνέκριναν τη σωματική τους σύνθεση (π.χ. ποσοστό λίπους) και προχώρησαν σε γονιδιακή αξιολόγηση μέσω των αλληλουχιών RNA του κάθε τρωκτικού.

«Παρά το γεγονός ότι οι διαφορές ως προς τη σωματική σύνθεση και τον αριθμό των μιτοχονδρίων στα μυϊκά κύτταρα ανάμεσα στις δύο “οικογένειες” ήταν μικρές, ωστόσο καταφέραμε να εντοπίσουμε ξεκάθαρες γονιδιακές διαφορές» υποστηρίζει ο ερευνητής Μάικλ Ρόμπερτς.

«Συγκεκριμένα από 17.000 διαφορετικά γονίδια σε ένα μέρος του εγκεφάλου, εντοπίσαμε 36 γονίδια τα οποία παίζουν βασικό ρόλο ως προς την προδιάθεση για σωματική άσκηση» τονίζει ο ίδιος.

Σε επόμενη φάση, οι επιστήμονες σκοπεύουν να βρουν την ακριβή επίδραση του κάθε γονιδίου ξεχωριστά στην όρεξη για σωματική άσκηση των πειραματόζωων.

Βήμα Science

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ