ΠΕΡΟΥ: Στη χώρα των «πρώην» που γίνονται «νυν»

Το Περού υπήρξε η έδρα των Ίνκας, μιας από τις σημαντικότερες και ισχυρότερες αυτοκρατορίες της Νοτίου Αμερικής πριν την ισπανική κατάκτηση υπό τον Φρανθίσκο Πιθάρο.

Έχει έκταση 1.285.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 30 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της Νοτίου Αμερικής με αύξηση 7,5% του ΑΕΠ το 2011. Υπολογίζεται να φτάσει το 9% το 2012. Το ΑΕΠ έφτασε τα 299 δισ. δολάρια το 2011

Το Περού απέκτησε την ανερξαρτησία του το 1821 από τον Χοσέ δε Σαν Μαρτίν, τον «απελευθερωτή» λίγο νωρίτερα της Αργεντινής και της Χιλής. Ακολούθησαν αρκετοί πόλεμοι με την Χιλή (1879-1883) και τον Ισημερινό (1941). Στην πολιτική ζωή της χώρας κυρίαρχο ρόλο έπαιξε η εθνικιστική Αμερικανική Επαναστατική Λαϊκή Συμμαχία (APRA), η οποία ιδρύθηκε το 1924 από τον Βίκτορ Ραούλ Αγια δε λα Τόρρε.

Ακολούθησαν περίοδοι στρατιωτικών πραξικοπημάτων και δημοκρατικών κυβερνήσεων, ενώ το 1980 πρόεδρος έγινε ο Αλαν Γκαρσία (APRA). Η θητεία του ωστόσο, ήταν σχεδόν καταστροφική, αφού άφησε τη λατινοαμερικάνικη χώρα στο οικονομικό χάος και το έλεος των ανταρτών. Το 1990, εξελέγη πρόεδρος ο «κινέζος» Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, καταφέροντας να σπάσει την παραδοσιακή πολιτική κυριαρχία του APRA. Σημειώνεται ότι στις εκλογές εκείνες αντίπαλός του ήταν ο διάσημος Περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα.

Ο Φουτζιμόρι κατάφερε να «νοικοκυρέψει» την οικονομία του Περού, εφαρμόζοντας το λεγόμενο «Fuji-shock», αλλά κυρίως να ξορκίσει το φάντασμα της τρομοκρατίας, που άκουγε στο όνομα Sendero Luminoso (Φωτεινό Μονοπάτι). Τελικά όμως, το 2000, έφυγε και ο ίδιος σαν φάντασμα, προκειμένου να γλιτώσει το εδώλιο της Δικαιοσύνης κατηγορούμενος για οικονομικά σκάνδαλα, διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος από πωλήσεις όπλων και ναρκωτικών. Και όλα αυτά «παρέα» με τον Βλαντιμίρο Μοντεσίνος, αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών. Ο τελευταίος καταδικάστηκε πριν από λίγα χρόνια και βρίσκεται ήδη στη φυλακή.

Στις εκλογές του Ιουνίου 2006 πρόεδρος επανεξελέγη ο Αλαν Γκαρσία έχοντας απέναντί του τον εθνικιστή Ογιάντα Ουμάλα.

Ο τελευταίος αποτέλεσε μια ιδαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση: Ο Ουμάλα δήλωνε οπαδός των προέδρων της Αργεντινής Νέστορ Κίρσνερ και της Βραζιλίας Ινάσιο ντα Σίλβα, ωστόσο, οι περισσότεροι πολιτικοί παρατηρητές τον αποκαλούσαν «Τσάβες του Περού». Αλλωστε, ο ίδιος ο πρόεδρος της Βενεζουέλας τον στήριξε με θέρμη, χαρακτηρίζοντας τον Γκαρσία, «κλέφτη» και «τυχοδιώκτη».

Φαίνεται όμως ότι οι βαριές κουβέντες του Τσάβες έστειλαν και πάλι στο Προεδρικό Μέγαρο της Λίμα έναν πρόεδρο που το όνομά του συνδέθηκε με την καταστροφή. Η δεύτερη θητεία του Γκαρσία ήταν σαφώς πιο πετυχημένη από την πρώτη, καθώς η χώρα γνώρισε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η ανάπτυξη βέβαια δεν γίνεται αντιληπτή από όλους, καθώς το 30% των πολιτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Στις εκλογές του 2011 ο Γκαρσία δεν έθεσε υποψηφιότητα, κατά συνέπεια στο προσκήνιο βγήκε πλήθος πολιτικών από την κυβέρνησή του, παλαιοί πρόεδροι, παλαιότεροι υποψήφιοι, πρώην υπουργοί κλπ.

Ξεχώρισαν οι υποψηφιότητες του ηττημένου του 2006 Ογιάντα Ουμάλα και της νεαρής κόρης του Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, Κέικο.

Η 36χρονη Κέικο συνεχίζει την πολιτική παράδοση της οικογένειας, ως επικεφαλής εντός κεντροδεξιού συνασπισμού.

Ο Ουμάλα μετρίασε αρκετά τον πολιτικό του λόγο, προκειμένου να μην τρομάξει τόσο τους συμπολίτες του, αλλά και τις αγορές. Αρκετοί βέβαια σχολίαζαν ότι «κάποτε ήθελε να γίνει Τσάβες, τώρα θέλει να γίνει Λούλα».

Σε κάθε περίπτωση, ο Ουμάλα κέρδισε στο β’ γύρο την νεαρή Κέικο και έγινε -με τη δεύτερη φορά- την προεδρία.

Παρά το γεγονός ότι η 36χρονη κουβαλούσε στην πλάτη της το φάντασμα της πολιτικής του πατέρα της, συγκέντρωσε το 48% των ψήφων. Διόλου ευκαταφρόνητο.

Ο Ουμάλα ανέλαβε τον Ιούλιο του 2011 και απόλαυσε μια μάλλον μακρά περίοδο χάριτος. Η πρώτη πρόκληση για την προεδρία του ήλθε λίγο πριν το τέλος του έτους, για ένα θέμα που τείνει να εξελιχθεί σε «ρουτίνα» για τις χώρες της περιοχής: Οι επενδύσεις και τα μεγάλα έργα συνήθως απειλούν ολόκληρες περιοχές, όπου φτωχοί αγρότες (ή και ιθαγενείς) παλεύουν για την επιβίωση.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ