Πιπίλα ή δάχτυλο;

Μερικά μωράκια ανακαλύπτουν την απόλαυση να πιπιλούν το δάχτυλό τους, κατά
προτίμηση τον αντίχειρα, ήδη από την κοιλιά της μαμάς τους. Αδιάψευστος μάρτυρας
ο υπέρηχος, που φωτογραφίζει το ευτυχισμένο μωράκι την ώρα που έχει το δαχτυλάκι
του μέσα στο στόμα. Και όταν έλθει στον κόσμο, το μωρό συνεχίζει να απολαμβάνει
τόσο πολύ αυτήν τη συνήθεια, ώστε, όταν έχει το δάχτυλο στο στόμα, το προσωπάκι
του λάμπει από ευτυχία και γαλήνη. Μερικές μητέρες ανησυχούν πολύ. «Το πιπίλισμα
του δαχτύλου είναι δείγμα ψυχολογικής διαταραχής» έλεγαν οι παλαιότεροι. Γι΄αυτό
και η μαμά προσπαθεί -μάταια- να αποτρέψει το μωράκι της από αυτή την «κακή»
συνήθεια. Και όμως, οι περισσότεροι παιδίατροι σήμερα βεβαιώνουν τις μητέρες
ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Το πιπίλισμα του δαχτύλου είναι το
πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο για ένα μωράκι, γιατί κατά τον πρώτο χρόνο
της ζωής του διάγει το «στοματικό στάδιο». Το στόμα είναι για το μωρό η μεγαλύτερη
πηγή απόλαυσης, ένα πολύτιμο εργαλείο, όχι μόνο για να φάει αλλά και για να
γνωρίσει -μέσα από αυτό- τον κόσμο γύρω του. Όσο για τα χεράκια του; Είναι το
καλύτερό του παιχνίδι. Πιπιλώντας το δάχτυλό του, λοιπόν, διασκεδάζει και ηρεμεί.
Ωστόσο, όσο μεγαλώνει, περνά στο επόμενο εξελικτικό στάδιο και συνήθως σταματά
από μόνο του να βάζει το δάχτυλο στο στόμα. Η πλειονότητα των παιδιών εγκαταλείπει
τη συνήθεια πριν από την ηλικία των πέντε χρόνων, προτού δηλαδή προλάβει η συνήθεια
αυτή να βλάψει τα μόνιμα δοντάκια του. Η πιπίλα πρέπει να δίνεται με προσοχή
στο μωράκι. Αν δηλαδή, το μωρό σας κλαίει συχνά, είναι νευρικό και υποφέρει
από κολικούς, μπορείτε να δοκιμάσετε τη λύση της τεχνητής πιπίλας. Αλλά και
πάλι θα πρέπει να του τη δίνετε μόνο όταν τη χρειάζεται και για όσο διάστημα
είναι ανήσυχο. Πιπίλα ή δάχτυλο λοιπόν;

Τα υπέρ της πιπίλας

Η πιπίλα «κόβεται» πιο εύκολα από το πιπίλισμα του δαχτύλου. Όταν το μωράκι
σας μεγαλώσει, μπορείτε να πετάξετε την πιπίλα. Ύστερα από τα πρώτα γοερά κλάματα
και τις αναπόφευκτες ανησυχίες που θα διαρκέσουν λίγες ημέρες, το μωρό (που
έχει αδύναμη μνήμη) θα το ξεχάσει. Αντίθετα, το δαχτυλάκι του είναι πάντοτε
διαθέσιμο, έτοιμο να «φωλιάσει» μέσα στο στόμα. Εξάλλου, όταν όλοι οι άλλοι
τρόποι αποτυγχάνουν, η πιπίλα αποτελεί το τελευταίο και πιο αποτελεσματικό «όπλο»
σας για να ηρεμήσει. Αντί να κλαίει, διοχετεύει όλη του την ενέργεια στην πιπίλα,
ηρεμεί και κοιμάται γλυκά γλυκά. Οι οδοντίατροι συμφωνούν ότι η πιπίλα βλάπτει
τα δοντάκια του μωρού λιγότερο από το δάχτυλο. Τα μωράκια που πιπιλούν το δάχτυλό
τους πιέζουν τα δόντια τους προς τα έξω και κινδυνεύουν να παρουσιάσουν προγναθισμό.

Τα κατά της πιπίλας

Το μωρό, που έχει μάθει να ηρεμεί μόνο με την πιπίλα και του είναι απαραίτητη
για να είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο, αρχίζει να εξαρτάται σιγά σιγά από αυτήν.
Μεγαλώνοντας, λοιπόν, δεν θα ενδιαφέρεται να ανακαλύψει τον κόσμο, να γνωρίσει
τους ανθρώπους, να διασκεδάσει με τα παιχνίδια του και υπάρχει ο κίνδυνος να
απομονωθεί. Αλλά αυτό συμβαίνει όταν γίνεται κατάχρηση. Κάθε φορά, δηλαδή, που
το μωράκι κλαίει, είναι νευρικό ή ανήσυχο, μερικές μητέρες, προκειμένου να εξασφαλίσουν
την ηρεμία τους, του βάζουν την πιπίλα στο στόμα, χωρίς προηγουμένως να ψάξουν
την αιτία του κλάματος και να προσπαθήσουν έτσι να ανακαλύψουν τις ανάγκες του
παιδιού τους. Αν αποφασίσετε να δώσετε στο μωράκι σας πιπίλα, πριν του τη βάλετε
στο στόμα, πρέπει να αναρωτηθείτε μήπως θέλει τη μανούλα του και όχι την πιπίλα.
Αν το μωρό σας συνηθίσει να κοιμάται με την πιπίλα, θα σας ξυπνάει τη νύχτα
κάθε φορά που τη χάνει. Προ παντός, όμως, προσέξτε μην κάνετε το λάθος και κρεμάστε
την πιπίλα από κάποια κορδέλα τυλιγμένη στο λαιμό του μωρού, με τη σκέψη ότι
έτσι δεν θα την χάνει. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πνιγεί!

health.in.gr