Φρονιμίτης

Στους περισσότερους ανθρώπους οι φρονιμίτες αρχίζουν να βγαίνουν γύρω στα 17
με 22 τους χρόνια. Σε πολλές όμως περιπτώσεις, οι γνάθοι δεν είναι αρκετά μεγάλες
ώστε να επιτρέψουν την ανατολή των δοντιών, με αποτέλεσμα οι φρονιμίτες να μένουν
κάτω από τα ούλα. Το γεγονός αυτό συνήθως δημιουργεί αρκετά προβλήματα και δεν
είναι λίγες οι φορές που το δόντι πρέπει να εξαχθεί.

Τι είναι έγκλειστος και τι ημιέγκλειστος φρονιμίτης;

Όταν ο φρονιμίτης αναπτύσσεται, αρχίζει μια πορεία για να καταλάβει τη σωστή
του θέση μέσα στο οδοντικό τόξο. Εάν αυτή η πορεία ανατολής διακοπεί λόγω του
μικρού μεγέθους της γνάθου, ο φρονιμίτης εγκλωβίζεται κάτω από τα ούλα ολικώς,
οπότε λέγεται έγκλειστος, ή μερικώς, οπότε ονομάζεται ημιέγκλειστος.

Ποια είναι τα προβλήματα που παρουσιάζονται στους φρονιμίτες;

Τα περισσότερα προβλήματα παρουσιάζουν οι ημιέγκλειστοι φρονιμίτες. Οι φλεγμονές
που αναπτύσσονται από αυτούς λέγονται περιστεφανίτιδες και εντοπίζονται στα
ούλα. Η κατάσταση που προκύπτει είναι πολύ ενοχλητική με πόνους στην περιοχή,
στο αφτί, αλλά και την άρθρωση. Αν δεν εξαχθεί το δόντι, οι φλεγμονές αυτές
θα ταλαιπωρούν τον ασθενή συνεχώς με εξάρσεις. Επίσης, το δόντι μπορεί να έχει
μια πορεία ανατολής ανώμαλη, με αποτέλεσμα να πιέζει τα διπλανά δόντια απειλώντας
να τα καταστρέψει. Ένα άλλο συχνό φαινόμενο είναι ο τραυματισμός στο μάγουλο
από στραβό φρονιμίτη. Πολύ σοβαρό πρόβλημα παρουσιάζεται και με τη δημιουργία
κύστεων γύρω από το φρονιμίτη που αλλοιώνουν το κόκκαλο και προκαλούν προβλήματα
στα διπλανά δόντια και νεύρα.

Πρέπει ο φρονιμίτης να βγει ακόμα και αν δεν δημιουργεί πρόβλημα;

Κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε ακριβώς θα δημιουργήσει πρόβλημα
ο έγκλειστος φρονιμίτης, αλλά κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα συμβεί αργά ή γρήγορα.
Γενικά είναι προτιμότερο να εξαχθεί πριν φτάσει σε αυτό το σημείο. Αλλωστε,
όταν παρουσιαστεί φλεγμονή, κύστη ή συνωστισμός με τα διπλανά δόντια, η μόνη
λύση είναι η εξαγωγή. Επιπλέον, σε περιπτώσεις που αναπτυχθεί τερηδόνα ή νεκρωθεί
ο φρονιμίτης, η θεραπεία είναι δύσκολη έως αδύνατη.

Τι γίνεται όμως, όταν ο φρονιμίτης δεν φαίνεται να παρουσιάζει πρόβλημα;

Τότε ο οδοντίατρος, με τη βοήθεια τακτικών ακτινογραφιών, θα πρέπει να προβλέψει
κατά πόσο ο έγκλειστος φρονιμίτης θα δημιουργήσει πρόβλημα στο άμεσο ή στο απώτερο
μέλλον. Ανάλογα λοιπόν με την εικόνα που έχει, θα προτείνει ή όχι την εξαγωγή
του. Η εξαγωγή είναι πιο εύκολη σε νεότερους ασθενείς, διότι οι ρίζες δεν έχουν
ολοκληρωθεί και το κόκκαλο είναι λιγότερο πυκνό. Στους μεγαλύτερους ασθενείς,
το «κλειδί» είναι η έγκαιρη διάγνωση, ώστε ο φρονιμίτης να εξαχθεί στο σωστό
χρόνο. Έτσι, ο χρόνος ανάρρωσης είναι πιο μικρός αλλά και η ίδια η επέμβαση
λιγότερο επώδυνη.

Μετά την επέμβαση ποια είναι τα συνήθη προβλήματα;

Συνήθως μετά τη χειρουργική εξαγωγή του έγκλειστου φρονιμίτη, ο ασθενής έχει
ένα πρήξιμο στην περιοχή και ίσως λίγο πόνο. Παρ’ όλα αυτά, ο οδοντίατρος, με
τις συγκεκριμένες οδηγίες και τα φάρμακα που θα χορηγήσει στον ασθενή, μπορεί
να μειώσει σε ικανοποιητικό βαθμό τη δυσανεξία που παρουσιάζεται μετά την επέμβαση.