Ήρων ο Αλεξανδρεύς

Γεννήθηκε πιθανότατα τον 1ο αιώνα μ.Χ. και έζησε στην Αλεξάνδρεια , όπου και δίδαξε στο «Μουσείο». Εξέλιξε και βελτίωσε το έργο και τις κατασκευές του Κτησίβιου. Συνδύασε την θεωρία με την πράξη, αφού υπήρξε θεωρητικός μαθηματικός και ταυτόχρονα σπουδαίος μηχανικός.
Είναι γνωστή η «εξίσωση του Ήρωνος», που αφορά την εύρεση εμβαδού τριγώνου από τα μήκη των πλευρών του.
Οι περίφημες κατασκευές του τον κατατάσσουν στις μεγαλύτερες μορφές της μηχανικής επιστήμης της αρχαιότητας. Στο έργο του περιλαμβάνονται όργανα, αυτόματα μηχανήματα, πολεμικά μηχανήματα, ανυψωτικές μηχανές, πρέσα λαδιού καθώς και η αιολόσφαιρα που αποτελεί συσκευή-πρόδρομο της ατμομηχανής.
Οκτακόσια χρόνια παράδοση τελείωνε σχεδόν με τον Ήρωνα, το κύριο χαρακτηριστικό-της όμως δεν αλλοιωνόταν. Τα διασωθέντα βιβλία του Ήρωνος, ανήκουν σε τρεις κυρίως κατηγορίες: τα γενικά επιστημονικά (Μετρητική, Μηχανική, Βαρούλκος), τα αναφερόμενα σε εφαρμοσμένες επιστήμες (Πνευματικά, Περί Διόπτρας), και τα τεχνολογικά (Περί υδρίων ωροσκοπίων, Βελοποιϊκά, Χειροβαλίστρας κατασκευή και Αυτοματοποιητική).
Στη Μηχανική του, έργο ωριμότητας, αναφέρεται συχνότατα επωνύμως στον Αριστοτέλη, στον Αρχιμήδη και στον Φίλωνα. Νέα μηχανήματα, όπως τα παντοειδή πιεστήρια, παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Κάθε μηχάνημα αναλύεται σε απλούστερα τμήματά-του, που ανάγονται με τη σειρά τους σε μοχλούς, με βασική γεωμετρική ερμηνεία. Μέθοδος, λοιπόν, επιστημονική και διδακτική -παρ΄ όλο που τα βιβλία έχουν στόχο τις εφαρμογές.

Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας