Ο λαός θέλει ασυμβίβαστους αγωνιστές και όχι αγωνιστές της φράσης, λέει ο Θ.Κωνσταντινίδης

Ονομάστε τους τρεις πρώτους στόχους σας εφόσον εκλεγείτε.

Οι εκλογές θα γίνουν σε μια περίοδο που θα οξυνθούν αφάνταστα τα λαϊκά προβλήματα, ενώ μεγάλο μέρος του λαού δεν θα μπορεί να πληρώσει τα χρέη του, τα έξοδα για τις σπουδές των παιδιών, δεν θα μπορεί να εξοφλήσει λογαριασμούς της ΔΕΗ, ΟΤΕ, δεν θα μπορεί να γεμίσει το καλάθι του με τα βασικά προϊόντα διατροφής. Ο λαός θέλει δίπλα του ασυμβίβαστους αγωνιστές και όχι αγωνιστές της φράσης, κινδυνολόγους και τρομοκράτες, συκοφάντες και αποφασισμένους να μην πειράξουν ούτε μια τρίχα από τα κέρδη των μονοπωλίων. Δεν χρειάζεται απλά έντιμους δημάρχους, συμβούλους και περιφερειάρχες, αλλά αδιάλλακτους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Χρειάζεται εκλεγμένους άφοβους, που δεν διστάζουν να σηκώσουν πρώτοι τα βάρη του αγώνα.

Ο Περιφερειάρχης με τη Λαϊκή Συσπείρωση θα συμβάλλει στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, με πλαίσιο αιτημάτων και δράση ενάντια στις μεγάλες επιχειρήσεις, μακριά από τον ευρωμονόδρομο, το Μνημόνιο, την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θα πάρει και πρακτικά μέτρα σ’ αυτή την κατεύθυνση: δωρεάν παιδικοί σταθμοί, αφαίρεση δημόσιων χώρων από μοναστήρια και καταπατητές για χρήση λαϊκή, κατάργηση κάθε είδους τοπικής φορολογίας, ανταποδοτικών, αντισταθμιστικών και άλλων τελών που χτυπάνε το λαϊκό εισόδημα.

Πιστεύετε ότι ο «Καλλικράτης» δίνει περισσότερες ευκαιρίες για ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας; Πώς θα αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις που διαμορφώνονται στο νέο πλαίσιο;

Ο «Καλλικράτης» δίνει ευκαιρίες για περισσότερα κέρδη για τα μονοπώλια και ένταση της εκμετάλλευσης για τα λαϊκά στρώματα. Το πρόβλημα της περιφερειακής ανάπτυξης συνδέεται και καθορίζεται από το συνολικό ταξικό προσανατολισμό της ανάπτυξης κάθε χώρας. Όσο κυριαρχεί η επιδίωξη του κέρδους, καμιά προσπάθεια κρατικής διαχείρισης και προγραμματισμού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία την αναρχία της κοινωνικής παραγωγής και τις δυσαναλογίες στην ανάπτυξη περιοχών και κλάδων της οικονομίας. Ο τεράστιος κοινωνικός πλούτος που παράγεται σήμερα γεννά την αντικειμενική δυνατότητα και υπογραμμίζει την κοινωνική αναγκαιότητα για το σχεδιασμό της οικονομίας, με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Ορισμένες πλευρές του συνολικού πλαισίου πάλης που αφορούν ιδιαίτερα στο ζήτημα της περιφερειακής ανάπτυξης είναι: Η πάλη σχετικά με την ιεράρχηση και τις προτεραιότητες, τον τρόπο λειτουργίας, την ποιότητα και την τιμή των δημόσιων έργων υποδομής σε σχέση και με την επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος, π.χ. αριθμός σύγχρονων σχολείων, εναντίωση στα διόδια σε νέους βασικούς οδικούς άξονες, χωροθέτηση σταθμών ηλεκτροπαραγωγής κλπ.

Αποκάλυψη του ανεπαρκούς ύψους και του ψευδεπίγραφου λαϊκού χαρακτήρα των κυβερνητικών μέτρων περιφερειακής ανάπτυξης (π.χ. η κυβέρνηση εμφανίζει σε νομούς με χιλιάδες απολυμένους όπως η Νάουσα, ως πρόγραμμα «ολοκληρωμένης παρέμβασης» τις εξαγγελίες για την υλοποίηση κάποιων δρόμων, μιας αγροτουριστικής μονάδας, ενός κολυμβητηρίου κλπ).

Διεκδίκηση δημοσίων έργων αντιπλημμυρικών δασικής, αντισεισμικής, αντιπυρικής προστασίας, λαϊκής κατοικίας, κλπ.

Πώς θα εξασφαλίσετε ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο απώλειας πόρων από το ΕΣΠΑ, από τη στιγμή που οι Περιφέρειες θα μπορούν να απορροφούν απευθείας κοινοτικά κονδύλια;

Αναγκαίο είναι να διευκρινίσουμε ότι τα κοινοτικά κονδύλια, μέσω ΕΣΠΑ ή άλλων προγραμμάτων, είναι χρήματα που έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι όλων των χωρών και της δικής μας, μέσω της έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ) και που αποδίδονται στα αντίστοιχα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα 40 δισ. ευρώ που δίνονται στις μεγάλες επιχειρήσεις από το ΕΣΠΑ δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες των εργαζομένων και τα λαϊκά προβλήματα. Αντίθετα, τα προβλήματα αυτά θα τα διογκώσουν, θα δημιουργήσουν άλλα πιο σύνθετα.

Δεν μας τα χαρίζουν, τα δίνουν με σκοπό να προωθήσουν έργα που έχει ανάγκη το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιo. Το 2010 έχουμε περιοχές που δεν υπάρχει ασφαλές πόσιμο νερό, περιοχές χωρίς αποχετευτικό δίκτυο, οι βιολογικοί καθαρισμοί και όπου υπάρχουν, είναι ανεπαρκείς, προστατευόμενες περιοχές, Δέλτα Αξιού και οικοσύστημα, λίμνες ορεινοί όγκοι, τελούν υπό προθεσμία.

Επομένως, το ζήτημα για το λαό δεν είναι η απορρόφηση, αλλά η κατεύθυνση των κονδυλίων, η οποία είναι προδιαγεγραμμένη. Θα αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό, δίχως να έχουμε αυταπάτες ότι θα αλλάξει ο χαρακτήρας τους. Η λύση του προβλήματος συνδέεται με την επίλυση του ποιος δρόμος ανάπτυξης.

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας έχει σημαντική παρουσία στην αγροτική παραγωγή της χώρας. Πώς μπορεί να σταθεί δίπλα στους αγρότες -και ειδικά τους νέους- στηρίζοντας είτε νέες μορφές καλλιέργειας είτε την ανάπτυξη των υπαρχουσών;

Αξιοποίηση του παραγωγικού πλούτου της περιοχής δεν μπορεί να γίνει με καταστροφή παραδοσιακών καλλιεργειών (καπνών, σιτηρών, τεύτλων) με ποσοστώσεις και πρόστιμα, έλλειψη εγγυημένων τιμών, αδιαφορία του κράτους για την απορρόφηση της παραγωγής. Η πολιτική αυτή δεν διασφαλίζει το εισόδημα των αγροτών, την τελευταία 10ετία έχουν μειωθεί οι ασχολούμενοι με την αγροτική παραγωγή και δεν εξασφαλίζει υγιεινά και φθηνά προϊόντα για το λαό καθώς και πρώτες ύλες για τη βιομηχανία (τρόφιμα, κλωστοϋφαντουργία κ.λπ.).

Κινούμαστε στη λογική της σχεδιασμένης ανάπτυξης όλων των τομέων της οικονομίας, η οποία όμως απαιτεί αλλαγή τάξης στην εξουσία, ώστε η οικονομία, η ανάπτυξη, να γίνεται για το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων. Συμβάλλουμε καθημερινά στο άνδρωμα του κοινωνικοπολιτικού μετώπου που θα επιβάλει αυτό τον δρόμο ανάπτυξης, θα συγκρουστούμε με την πολιτική απαξίωσης της αγροτικής παραγωγής που έχει στόχο να μαζευτεί σε λίγα χέρια και θα προσανατολιστούμε σε έργα που συμβάλλουν στη στήριξή της όπως, αντιπλημμυρικά, άρδευσης, προστασίας του υδροφόρου ορίζοντα, αξιοποίηση του γεωθερμικού πλούτου που στην Κεντρική Μακεδονία είναι πολύ μεγάλος, θα στηρίξουμε επιστημονικά τους μικρούς αγρότες και κτηνοτρόφους. Θα προστατεύσουμε και θα αξιοποιήσουμε το δασικό πλούτο, θα προστατεύσουμε το θαλάσσιο μέτωπο, αναγκαιότητα όχι μόνο για τον τουρισμό αλλά και για την αλιεία στην περιοχή.

Πώς μπορεί ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας να φέρει ξανά την ανάπτυξη στην περιοχή του με δεδομένη την αποβιομηχάνιση και την αύξηση της ανεργίας; Πώς θα σταματήσει η «μετανάστευση» οικονομικών δραστηριοτήτων από τη Βόρεια Ελλάδα σε γειτονικές χώρες;

Μα η μετανάστευση οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως λέτε, γίνεται με βάση κυβερνητικές αποφάσεις και κατευθύνσεις. Εξωστρέφεια την ονομάζουν. Καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να φέρει ο περιφερειάρχης έξω από αυτήν που ορίζεται από την κεντρική πολιτική. Κατά συνέπεια ή θα είναι εκτελεστής αυτής της πολιτικής, που είναι αντιλαϊκή, ή θα συγκρουστεί. Κατά τη δική μας άποψη ο περιφερειάρχης έχει χρέος να συγκρουστεί με τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, να εναντιωθεί σε μια ανάπτυξη που αδιαφορεί για τις παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής και το ανθρώπινο δυναμικό και νοιάζεται μόνο για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του ντόπιου και του ξένου μεγάλου κεφαλαίου, μέσω και της απρόσκοπτης κυκλοφορίας του από χώρα σε χώρα. Αυτήν θεσμοθέτησε το ’91 η συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία η ΕΟΚ μετεξελίχθηκε σε ΕΕ και το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα της ελληνικής βουλής που την καταψήφισε. Γι’ αυτό σήμερα επιδοτούνται αυτοί που πετάνε στην ανεργία τους Έλληνες εργαζόμενους και εγκαθίστανται στα Βαλκάνια.

Ως υποψήφιος περιφερειάρχης, ποιες είναι οι θέσεις σας γύρω από τις εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ;

Το ζήτημα των σχέσεων της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ είναι στενά δεμένο και με τις εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο, με τη γενικότερη κατάσταση στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Από το 1992, το ΚΚΕ υποστηρίζει με σταθερότητα την ίδια θέση και μάλιστα κόντρα στα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Το κυριότερο δεν είναι το θέμα της ονομασίας, αλλά η διασφάλιση των σχέσεων ειρηνικής συνεργασίας και ανάπτυξης σχέσεων καλής γειτονίας, διασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων των δύο χωρών, αποφυγή κάθε αλυτρωτικής προπαγάνδας, καθώς και ενεργειών που δυσκολεύουν την προσέγγιση και τη συνεργασία των δύο κρατών.

Επαναλαμβάνουμε για το θέμα της ονομασίας ότι η αναζήτηση μιας κοινά αποδεκτής λύσης, όπως καθόριζε η ενδιάμεση συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες, αν περιλάμβανε το όνομα Μακεδονία ή και κάποιο από τα παράγωγά του θα έπρεπε να είχε γεωγραφικό προσδιορισμό και όχι εθνοτικό.

Άννα Ανδίρα – Νένα Σώκου

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ