Νέα Υόρκη: Τα υπέρβαρα παιδιά είναι πιθανότερο συγκριτικά με τα παιδιά με φυσιολογικό σωματικό βάρος, να υποστούν κατάγματα, μυϊκά και οστικά άλγη και άλλες ορθοπεδικές επιπλοκές, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Νέα Υόρκη: Τα υπέρβαρα παιδιά είναι πιθανότερο συγκριτικά με τα παιδιά με φυσιολογικό σωματικό βάρος, να υποστούν κατάγματα, μυϊκά και οστικά άλγη και άλλες ορθοπεδικές επιπλοκές, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Τα προαναφερόμενα προβλήματα μπορεί να είναι μέρος του φαύλου κύκλου που αποθαρρύνει τα υπέρβαρα παιδιά από δραστηριότητες και ενισχύει τον κίνδυνο απόκτησης ακόμα περισσότερων περιττών κιλών.
Ερευνητική ομάδα των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ με επικεφαλής τον Δρ Τζακ Α. Γιανοβσκι, μελέτησε τους ιατρικούς φακέλους 227 υπέρβαρων και 128 μη-υπέρβαρων παιδιών.
Τα υπέρβαρα παιδιά είχαν σχεδόν πενταπλάσιες πιθανότητες να υποστούν κάποιου είδους σκελετικό κάταγμα από τα μη υπέρβαρα παιδιά και τετραπλάσιες πιθανότητες να υποφέρουν από οστικά ή μυϊκά άλγη.
Ο πιο συχνός τύπος μυοσκελετικού πόνου, ο πόνος στα γόνατα, αφορούσε το 6,6% των υπέρβαρων παιδιών συγκριτικά με το 2,3% των μη υπέρβαρων παιδιών.
Όταν υποομάδα παιδιών ερωτήθηκε για τα μυοσκελετικά άλγη, το 21,4% των υπέρβαρων δήλωσε ότι υπέφερε από πόνους στα γόνατα, συγκριτικά με το 16,7% των μη υπέρβαρων παιδιών. Επίσης τα πρώτα ανέφεραν σημαντικά περισσότερους περιορισμούς κινητικότητας από τα δεύτερα.
Ο Δρ Γιανοβσκι διενήργησε ακτινογραφικό έλεγχο των παιδιών για να εξετάσει την μειωμένη ευθυγράμμιση των άκρων σε υποομάδων συμμετεχόντων. Πάνω από το 11% των υπέρβαρων παιδιών είχαν μη φυσιολογική ευθυγράμμιση, συγκριτικά με λιγότερο από το 3% των μη υπέρβαρων παιδιών.
Οι ερευνητές εικάζουν ότι αυτή η ανωμαλία συντελεί στην μυοσκελετική δυσφορία. Ενώ γενικά τα υπέρβαρα άτομα έχουν πυκνότερα οστά και επομένως μικρότερο κίνδυνο καταγμάτων, αυτό αντισταθμίζεται από την μεγαλύτερη δύναμη που βάζει ένα υπέρβαρο άτομο προκειμένου να αποφύγει μια πτώση ή να στηριχθεί.