Στις 7 Ιουλίου 2005, σημειώθηκε η πρώτη επίθεση αυτοκτονίας στην Ευρώπη: τρία πλήγματα στο μετρό του Λονδίνου και ένα εναντίον λεωφορείου στην καλύτερα ίσως φυλασσόμενη πρωτεύουσα, προκάλεσαν 52 νεκρούς, 700 τραυματίες και -το κυριότερο- προκάλεσαν το μεγαλύτερο δυνατόν αίσθημα ανασφάλειας στη Γηραιά Ήπειρο...
Στις 7 Ιουλίου 2005, σημειώθηκε η πρώτη επίθεση αυτοκτονίας στην Ευρώπη: τρία πλήγματα στο μετρό του Λονδίνου και ένα εναντίον λεωφορείου στην καλύτερα ίσως φυλασσόμενη πρωτεύουσα της Ευρώπης, προκάλεσαν 52 νεκρούς, 700 τραυματίες και -το κυριότερο- προκάλεσαν το μεγαλύτερο δυνατόν αίσθημα ανασφάλειας στη Γηραιά Ήπειρο…
Το νέο στοιχείο στις επιθέσεις αυτές, εκτός του ότι συνιστούσαν την πρώτη επίθεση καμικάζι στην Ευρώπη, είναι το γεγονός ότι οι δράστες δεν ήταν κάποιοι Αραβες εξτρεμιστές, που προέρχονταν από χώρες που υποθάλπουν την τρομοκρατία, αλλά επρόκειτο για Βρετανούς πολίτες, κατά τεκμήριο πλήρως ενσωματωμένοι στην κοινωνία της χώρας, απλώς με μουσουλμανική καταγωγή.
Οι τέσσερις νεαροί βομβιστές –Χασίμπ Χουσεΐν, Μοχάμεντ Σιντίκ Χαν, Ζερμέιν Λίντσεϊ και Σεχζάντ Τανουίρ- οπλίστηκαν με τέσσερις σάκους με εκρηκτικά και σίγουρα με άσβεστο μίσος κατά της «ιμπεριαλιστικής πολιτικής» της χώρας που τους φιλοξενούσε και εξαπέλυσαν τις αιματηρές επιθέσεις.
Μόλις κατακάθισε η σκόνη, άρχισαν οι έρευνες, μαζικές συλλήψεις και ανακρίσεις και η αξιοποίηση του υλικού από τις κάμερες που είναι τοποθετημένες σε όλους τους σταθμούς του μετρό. Ωστόσο, οι υπηρεσίες ασφαλείας και η κυβέρνηση δέχθηκαν σφοδρή κριτική επειδή δεν μπόρεσαν να προλάβουν τις επιθέσεις. Η ατμόσφαιρα θύμιζε την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ…
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακριβώς δύο εβδομάδες αργότερα οι τρομοκράτες ξαναχτύπησαν, αυτή τη φορά με «άσφαιρα πυρά»: τέσσερις επιθέσεις-καρμπόν σε σταθμούς του μετρό και εναντίον λεωφορείου, μόνο που αυτή τη φορά οι εκρηκτικοί μηχανισμοί δεν πυροδοτήθηκαν και δεν υπήρξαν θύματα. Το σύστημα ασφαλείας της Βρετανίας είχε όμως δεχθεί ανεπανόρθωτο πλήγμα.
Και όχι μόνο αυτό… Μία ημέρα μετά τις «αποτυχημένες» επιθέσεις, Βρετανοί αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν σε σταθμό του μετρό τον 27χρονο Βραζιλιάνο Τσαρλς ντε Μενέζες, ο οποίος θεωρήθηκε ύποπτος για τρομοκρατική επίθεση, καθώς αρνήθηκε να υπακούσει στις εντολές της αστυνομίας να σταματήσει για έλεγχο. Αργότερα ανακοινώθηκε ότι δεν είχε καμία σχέση με τρομοκρατία.
Με εισήγηση της βρετανικής προεδρίας της ΕΕ, οι υπουργοί Εσωτερικών και Δικαιοσύνης των «25» έθεσαν επί τάπητος αυστηρότατα μέτρα πρόληψης της τρομοκρατίας, που φτάνουν ίσως στο όριο παραβίασης των πολιτικών ελευθεριών: τήρηση αρχείου για τα στοιχεία των τηλεφωνικών και ηλεκτρονικών επικοινωνιών, δηλαδή, την πηγή και τον αποδέκτη κάθε τηλεφωνικής κλήσης, γραπτού μηνύματος και e-mail, καθώς και την ακριβή ώρα της συνδιάλεξης, αλλά όχι το περιεχόμενό τους.
Τουλάχιστον, στην ίδια τη Βρετανία δεν πέρασε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μπλερ για παράταση της κράτησης υπόπτων για τρομοκρατία επί 90 ημέρες, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί κατηγορία. Η σχετική ψηφοφορία στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 9 Νοεμβρίου αποτέλεσε μάλιστα την πρώτη κοινοβουλευτική ήττα Μπλερ στα οκτώ χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία.
Το αποτρόπαιο πρόσωπό της έδειξε η τρομοκρατία και σε άλλες τρεις περιοχές του πλανήτη: στο αιγυπτιακό θέρετρο Σαρμ ελ Σέιχ στις 23 Ιουλίου με μπαράζ εκρήξεων που προκάλεσε το θάνατο 88 ανθρώπων, στο Μπαλί στις 10 Οκτωβρίου με 32 νεκρούς και στην Ιορδανία στις 9 Νοεμβρίου, όπου σε διαδοχικές επιθέσεις σε ξενοδοχεία σκοτώθηκαν 58 άτομα. Κοινό στοιχείο όλων των επιθέσεων: η ανάληψη ευθύνης από οργανώσεις που συνδέονται –άμεσα ή έμμεσα- με την Αλ Κάιντα.