30

Το δεύτερο μεταπολεμικό έτος του Ιράκ ολοκληρώθηκε στο γνωστό τοπίο: εκατοντάδες επιθέσεις αυτοκτονίας των ανταρτών σε όλη τη χώρα με κύριο στόχο τις δυνάμεις ασφαλείας.

Το μήνυμα ήταν σαφές. Αν το 2004 οι αντάρτες αποκεφάλιζαν δυτικούς ντυμένους με στολή ανάλογη με αυτή των κρατουμένων στην αμερικανική βάση του Γκουαντάναμο, το 2005 προτίμησαν αυτούς που εκπροσωπούν την προσπάθεια για το νέο Ιράκ: τους αστυνομικούς και τα στελέχη των Ένοπλων Δυνάμεων.

Μεγάλες οι απώλειες και για τους Αμερικανούς: Οι νεκροί από την εισβολή ξεπέρασαν τους 2.000 αριθμός που άρχισε να «ενοχλεί» την κοινή γνώμη και το Κογκρέσο των ΗΠΑ. Ο Λευκός Οίκος δηλώνει ότι δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα αποχώρησης, τουλάχιστον όχι έως ότου οι Ιρακινοί μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια της χώρας. Έως ότου συμβεί αυτό, συνεχίζονται οι προσπάθειες για την εξάρθρωση των δικτύων των ανταρτών.

Στο πολιτικό επίπεδο, η ατζέντα επίσης άλλαξε με την είσοδο του νέου έτους. Οι Ιρακινοί προσήλθαν στις κάλπες για την ανάδειξη της νέας -προσωρινής- Εθνοσυνέλευσης. Πρώτη δύναμη η σιιτική Ενωμένη Ιρακινή Συμμαχία υπό την καθοδήγηση και υποστήριξη του ανώτατου πνευματικού ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Αλ-Σιστανί, ακολούθησε η συμμαχία των κουρδικών κομμάτων και ο συνασπισμός του προσωρινού πρωθυπουργού Ιγιάντ Αλάουι. Η πλειοψηφία των σουνιτών μουσουλμάνων απήχε της ψηφοφορίας. Πρωθυπουργός ο Ιμπραήμ Αλ-Τζαφάρι -θρησκευόμενος σιίτης και επικεφαλής του ισλαμικού Κόμματος Ντούα.

Το Σεπτέμβριο, περίπου 15 εκατομμύρια Ιρακινοί προσήλθαν στις κάλπες για να εγκρίνουν το νέο Σύνταγμα. Προηγήθηκαν διαπραγματεύσεις μεταξύ σιιτών, Κούρδων και σουνιτών έως ότου βρεθεί ο κοινός τόπος. Οι αντιρρήσεις των σουνιτών εστιάζονταν κυρίως στον «ομοσπονδιακό» χαρακτήρα του κράτους και τον χαρακτηρισμό του ως «ισλαμικής» αλλά όχι «αραβικής» χώρας. Τελικά, το μεγαλύτερο κόμμα των σουνιτών αποφάσισε να στηρίξει το Σύνταγμα, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο αλλαγών στο μέλλον.

Ακολούθησε τρίτη εκλογική διαδικασία, στις 15 Δεκεμβρίου, για την ανάδειξη βουλευτών τετραετίας και κυβέρνησης «μακράς πνοής». Συνολικά 7.655 υποψήφιοι από 307 κόμματα και 19 συνασπισμούς διεκδίκησαν τις 275 έδρες της Εθνοσυνέλευσης.

Οι εκλογές διεξήχθησαν σε σχετικά ήρεμο κλίμα, τουλάχιστον σε σχέση με την αντίστοιχη εκλογική διαδικασία του Ιανουαρίου, και τα αποτελέσματα αναμένονται στις αρχές του 2006.

Τέλος, ενώπιον Ειδικού Δικαστηρίου εμφανίστηκε ο Σαντάμ Χουσεΐν και επτά στενοί του συνεργάτες, προκειμένου να λογοδοτήσουν για το θάνατο 143 σιιτών της Ντουτζάιλ, τοποθεσίας που βρίσκεται 60 χιλιόμετρα βόρεια της Βαγδάτης.

Η δολοφονία των σιιτών μουσουλμάνων χωρικών και η καταστροφή των περιουσιών τους ακολούθησε επίθεση κατά της αυτοκινητοπομπής του Σαντάμ Χουσεΐν το 1982. Ο τέως ηγέτης της χώρας εμφανίστηκε στο δικαστήριο εμφανώς αδυνατισμένος και ταλαιπωρημένος, δηλώνοντας ότι το συγκεκριμένο σώμα είναι αναρμόδιο για να τον κρίνει.

Όσο για τις κατηγορίες, δήλωσε αθώος και ήσυχος με τη συνείδησή του.

Α.Ρ.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ