Το «τρομερό παιδί» των Εργατικών που θέλει την τρίτη θητεία

37

Ο Αντονι Τσαρλς Λίντον Μπλερ γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1953 στο Εδιμβούργο. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και ενεργό μέλος των Συντηρητικών. Φοίτησε στο Fettes College του Εδιμβούργου, το οποίο πολλοί αποκαλούν «Ίτον της Σκοτίας».

Σπούδασε νομικά στην Οξφόρδη, ενώ στα φοιτητικά του χρόνια ήταν και μέλος ροκ του συγκροτήματος Ugly Rumours. Εργάστηκε ως δικηγόρος από το 1975 έως το 1983 σε θέματα εργατικού και εμπορικού δικαίου. Είναι παντρεμένος με την Τσέρι Μπουθ, επίσης δικηγόρο και έχουν τέσσερα παιδιά. Ο βενιαμίν της οικογένειας, Λίο, γεννήθηκε το 2000.

Ο Μπλερ εντάχθηκε στο Εργατικό Κόμμα το 1975, ενώ εξελέγη βουλευτής το 1983. Η άνοδός του στην πολιτική ιεραρχία ήταν ραγδαία. Υπηρέτησε ως σκιώδης υπουργός Ενέργειας (1988-1989), σκιώδης υπουργός Εργασίας (1989-1992) και σκιώδης υπουργός Εσωτερικών (1992-1994).

Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του ηγέτη των Εργατικών Τζον Σμιθ, ο Μπλερ διεκδίκησε την ηγεσία μαζί με τους Τζον Πρέσκοτ και Μάργκαρετ Μπέκετ. Στο θέμα αυτό υπάρχουν αρκετά ενδιαφέρουσες πτυχές.

Οι πλέον σίγουροι για την ηγεσία του κόμματος ήταν ο Μπλερ και ο Γκόρντον Μπράουν. Οι δύο τους είχαν πάντοτε πολύ καλές σχέσεις και δεν επιθυμούσαν να βρεθούν αντιμέτωποι. Παρά το γεγονός ότι ο Μπράουν έδειχνε πιο σίγουρος για την ηγεσία, οι δημοσκοπήσεις έδιναν το προβάδισμα στον σαφώς πιο χαρισματικό Τόνι Μπλερ. Τελικά ο Μπράουν δεν διεκδίκησε την ηγεσία και ο πρώτος εξελέγη με άνεση. Υπάρχουν πάντως «φήμες» ότι ο Μπλερ είχε συμφωνήσει, εφόσον τελικά γινόταν πρωθυπουργός, να παραιτηθεί υπέρ του Μπράουν μετά από ένα χρονικό διάστημα. Ωστόσο, τίποτα δεν επιβεβαιώθηκε.

Ως ηγέτης των Εργατικών ο Τόνι Μπλερ κινήθηκε γοργότερα στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού τους. Το Κόμμα ονομάστηκε Νew Labour, ενώ ένα χρόνο πριν τις εκλογές του 1997, στο συνέδριο περιέγραψε τις τρεις βασικότερες προτεραιότητές του με την εξής φράση: «Παιδεία, παιδεία και παιδεία» .

Η νίκη στις εκλογές του 1997 ήταν μεγάλη. Μεταξύ των μέτρων που έλαβε η νέα κυβέρνηση ήταν να δώσει στην Τράπεζα της Αγγλίας το δικαίωμα να καθορίζει εκείνη τα επιτόκια. Επίσης, προώθησε τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις σε Σκοτία και Ουαλία, μείωσε τις κρατικές δαπάνες και υπέγραψε τη Συμφωνία της Μ.Παρασκευής για τη Β.Ιρλανδία (Good Friday Agreement). Παράλληλα, συνεργάστηκε πολύ στενά με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον.

Το 2001 επανεξελέγη πρωθυπουργός με ακόμα μεγαλύτερη πλειοψηφία και με δεσμεύσεις για βελτίωση των υπηρεσιών του κράτος προς τον πολίτη και κυρίως του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Επιπλέον, υποσχέθηκε καλύτερη εκπαίδευση

Στη δεύτερη θητεία του, ωστόσο, κυριάρχησαν η ταύτιση με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στο θέμα του Αφγανιστάν, του Ιράκ και των όπλων μαζικής καταστροφής, η αυτοκτονία του Δρ. Κέλι, ο αμφιλεγόμενος αντιτρομοκρατικός νόμος, οι νέου τύπου ταυτότητες, αλλά και τα προσωπικά προβλήματα υγείας. Στο εσωτερικό είχε να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της ειρηνευτικής συμφωνίας στη Β.Ιρλανδία, τα «σύννεφα» στη σχέση του με τον υπουργό Οικονομικών Γκόρντον Μπράουν και το «λεπτό» θέμα των σχέσεων Λονδίνου-Βρυξελλών.

Πάντως, το 2004 υποσχέθηκε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Ευρωσύνταγμα εντός του 2006.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ