Διακόσιες χιλιάδες τα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί
Θεσσαλονίκη: Σε διακόσιες χιλιάδες περίπου υπολογίζονται σήμερα στην Ελλάδα τα ζευγάρια, που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί και για το 30% των περιπτώσεων υπογονιμότητας ευθύνεται ο άνδρας.
Θεσσαλονίκη: Σε διακόσιες χιλιάδες περίπου υπολογίζονται σήμερα στην Ελλάδα τα ζευγάρια, που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί και για το 30% των περιπτώσεων υπογονιμότητας ευθύνεται ο άνδρας.
Με τη βοήθεια όμως των νέων θεραπευτικών μεθόδων το ποσοστό των ανδρών που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί και θα χρειασθεί να καταφύγουν είτε στη χρησιμοποίηση σπέρματος από δότη, είτε στην υιοθεσία έχει μειωθεί από το 40% σε κάτω από το 5%.
Τα στοιχεία αυτά ανακοίνωσε ο καθηγητής Eνδοκρινολογίας Aναπαραγωγής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Ιωάννης Παπαδήμας μιλώντας στο 3ο Επιστημονικό Συνέδριο της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ως υπογονιμότητα, τόνισε ο κ. Παπαδήμας, ορίζεται η μη επίτευξη εγκυμοσύνης ύστερα από ελεύθερες σεξουαλικές επαφές ενός έτους. Αποτελεί ένα ευρύ φάσμα που εκτείνεται από τις περιπτώσεις όπου είναι εντελώς αδύνατη η αυτόματη επίτευξη εγκυμοσύνης και οι οποίες ορίζονται ως στειρότητα, έως τις ελαφρές περιπτώσεις όπου το μόνο που απαιτείται είναι ένα μικρό επιπρόσθετο χρονικό διάστημα προσπαθειών.
Τα συχνότερα αίτια της ανδρικής υπογονιμότητας είναι η κιρσοκήλη, δηλαδή η διάταση των φλεβών του όρχεως (32%), οι λοιμώξεις των επικουρικών γεννητικών αδένων, όπως ο προστάτης και οι σπερματοδόχες κύστεις (9%), η κρυψορχία δηλαδή η μη κάθοδος των όρχεων στο όσχεο μετά τη γέννηση (8%), οι αποφράξεις των εκφορητικών οδών του σπέρματος (1%) καθώς και ενδοκρινολογικά (9%) ή ανοσολογικά αίτια, όπως τα αντισπερματικά αντισώματα (4%). Ωστόσο σε ένα μεγάλο ποσοστό που ξεπερνά το 32%, το αίτιο της ανδρικής υπογονιμότητας παραμένει άγνωστο (ιδιοπαθής υπογονιμότητα).
Η εισαγωγή μεθόδων, όπως η δυναμική δοκιμασία Sertoli και η βιοψία των όρχεων με λεπτή βελόνη (FNA) έχουν αλλάξει σημαντικά τη διαγνωστική προσέγγιση της ανδρικής υπογονιμότητας.
Και οι δύο αυτές μέθοδοι εκτελούνται συστηματικά στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης από τη Μονάδα Ενδοκρινολογίας Αναπαραγωγής της Α’ Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του ΑΠΘ με την πολύτιμη συνδρομή των τμημάτων της Μικροβιολογίας και της Κυτταρολογίας αντίστοιχα.
Οι πλέον πρόσφατες αυτές προσθήκες στο οπλοστάσιο του ανδρολόγου, αποκτούν μεγαλύτερη σημασία αν συνειδητοποιηθεί ότι, παρά την εφαρμογή της μεθόδου της ενδοωαριακής έγχυσης σπερματοζωαρίων (ICSI), που άλλαξε ριζικά τις θεραπευτικές δυνατότητες, η αιτιολογική κατάταξη των περιστατικών παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος στην αντιμετώπιση της ανδρικής υπογονιμότητας.
Θεραπευτικά, απαιτείται ομάδα ειδικών ιατρών καθώς το ζευγάρι πρέπει να αντιμετωπισθεί ως ενιαία μονάδα. Σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, υπάρχει σήμερα στη διάθεση των ειδικών γιατρών μια σειρά από αποτελεσματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις όπως φάρμακα, χειρουργικές επεμβάσεις και μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Σε όλες τις περιπτώσεις το τετράπτυχο «πληροφόρηση – συνεργασία με το ζευγάρι σε όλα τα βήματα – απάντηση στα ερωτήματα που αναφύονται – ψυχολογική στήριξη» είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας.