«Χρονικό μιας προαναγγελθείσας αυτοκτονίας»: Τι προδίδουν οι στίχοι αυτόχειρων ποιητών
Ουάσινγκτον: Κοινές λέξεις και γλωσσικά μοτίβα που προϊδεάζουν τον αναγνώστη για το τραγικό τέλος του δημιουργού τους περιλαμβάνονται στα γραπτά αυτόχειρων ποιητών από διάφορες χώρες, όπως υποστηρίζουν δύο ψυχολόγοι από τα Πανεπιστήμια του Τέξας και της Πενσιλβάνια σε έρευνά τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Psychosomatic Medicine.
Ουάσινγκτον: Κοινές λέξεις και γλωσσικά μοτίβα που προϊδεάζουν τον αναγνώστη για το τραγικό τέλος του δημιουργού τους περιλαμβάνονται στα γραπτά αυτόχειρων ποιητών από διάφορες χώρες, όπως υποστηρίζουν δύο ψυχολόγοι από τα Πανεπιστήμια του Τέξας και της Πενσιλβάνια σε έρευνά τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Psychosomatic Medicine.
Χρησιμοποιώντας ένα λογισμικό που εξετάζει τη συχνότητα λέξεων μέσα σε κείμενα, οι ερευνητές ανέλυσαν 156 ποιήματα εννέα δημιουργών που έδωσαν τέλος στη ζωή τους, τα συνέκριναν με 135 έργα εννέα ποιητών που «δεν είχαν επισπεύσει το τέλος τους» και αποφάνθηκαν ότι οι αυτοκτονικοί καλλιτέχνες προτιμούσαν λέξεις που εξέφραζαν έντονα την αποστασιοποίησή τους από άλλους ανθρώπους και τον εγωκεντρισμό τους.
Η λέξη «εγώ» και οι αυτοαναφορικές αντωνυμίες εμφανίζονται με αξιοσημείωτη συχνότητα στα ποιήματα των αυτοχείρων, ενώ παράλληλα, στο έργο τους σπανίζουν οι αναφορές σε άλλους ανθρώπους και οι λέξεις που δηλώνουν επικοινωνία, όπως «μιλώ», «ακούω», «μοιράζομαι». Οι αυτοκτονικοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν επίσης πολλές λέξεις που παραπέμπουν στο θάνατο.
Ωστόσο, έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η συχνότητα χρήσης λέξεων που περιγράφουν συναισθήματα, τόσο αρνητικά, όπως «μίσος», όσο και θετικά, όπως «αγάπη», δεν διαφοροποιούνταν σημαντικά στα ποιήματα των δύο ομάδων.
Ο ερευνητής James Pennebaker επισήμανε στο Reuters ότι, βάσει προηγούμενων ερευνών, τα ποσοστά αυτοκτονίας είναι πολύ υψηλότερα μεταξύ των ποιητών σε σχέση με τα αντίστοιχα ποσοστά σε άλλους λογοτέχνες και το ευρύ κοινό. Ο ίδιος υποστήριξε ότι οι ποιητές είναι περισσότερο επιρρεπείς στην κατάθλιψη και τη διπολική διαταραχή (μανιοκαταθλιψη).
Στο πλαίσιο της μελέτης, οι ψυχολόγοι ανέλυσαν έργα των αυτόχειρων ποιητών John Berryman, Hart Crane, Sergei Esesin, Adam L. Gordon, Randall Jarrell,Vladimir Mayakovsky, Sylvia Plath, Sarah Teasdale και Anne Sexton. Στη συνέχεια, λαμβάνοντας υπόψη την εθνικότητα, το φύλο, το μορφωτικό τους επίπεδο και την εποχή που έζησαν, συνέκριναν το έργο τους με εκείνο των: Matthew Arnold, Lawrence Ferlingheti, Joyce Kilmer, Denise Levertov, Robert Lowell, Osip Mandelstam, Boris Pasternak, Adrienne Rich και Edna St. Vincent Millay. Όλοι οι παραπάνω καλλιτέχνες ήταν αμερικανικής, βρετανικής ή ρωσικής εθνικότητας.