Ακατάσχετη ασυναρτησία

Μέσα στον πανικό και την αλλοφροσύνη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποκαλύπτει την πραγματική της φύση και τα βασικά χαρακτηριστικά της.

Και εκείνο που κρύβεται δυσκολότερα από όλα τα άλλα είναι η απόστασή της από την λογική, η αδυναμία να αντιληφθεί τις χονδροειδείς αντιφάσεις, που τόσο εύκολα εκστομίζονται.

Η επομένη της ανεξαρτητοποίησης του βουλευτή Λαζαρίδη των ΑΝΕΛ ήταν αποκαλυπτική.
Ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης είπε, για παράδειγμα: «Αν αυτή η κυβέρνηση είχε ως προτεραιότητα την καρέκλα, θα έφερνε το θέμα της Μακεδονίας;».

Όπερ μεθερμηνευόμενον: Θεωρείται λογικός έως και προεξοφλημένος ο κίνδυνος κλυδωνισμού της κυβέρνησης λόγω Μακεδονικού. Οπότε προς τι ο σαματάς και οι καταγγελίες περί αποστασίας;

Είπε επίσης: «Σεβόμαστε αυτόν που έχει άποψη, αλλά όχι αυτόν που λέει: αλήτες, προδότες, πολιτικοί, που ονειρεύεται χούντες».

Και όταν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ τα έλεγαν αυτά, παρέα με τους χρυσαυγίτες, τι γινόταν; Τίποτε, τότε ήταν δικαιολογημένη αγανάκτηση.
Ο υπουργός σημείωσε και ότι: «Η κυβερνητική πλειοψηφία δε θα χαθεί. Εκτιμώ ότι δε θα υπάρξουν άλλες διαρροές, αλλά υπάρχουν και εφεδρείες».
Αρα, αδίκως έχουν ξεσηκώσει τον κόσμο (;) με τις καταγγελίες περί αποστασίας, αφού είναι χαλαροί και ήσυχοι.

Αλλά, μια στιγμή… Εφεδρείες; Αυτό τι είναι πάλι; Δεν θα είναι αποστάτες οι έφεδροι;
Την απάντηση έδωσε ο Ν. Φίλης: «Είναι άλλο πράγμα να δημιουργούνται κινήσεις αποστασίας και αποσταθεροποίησης για να πέσει η κυβέρνηση και άλλο πράγμα να γίνουν αποχωρήσεις για να ενισχυθεί μια κυβέρνηση».

Προφανώς, έτσι εξηγούνται και δικαιολογούνται πολλά. Η αποστασία προς τα αριστερά είναι εδώ και χρόνια καθαγιασμένη. Στο όνομα του «λαού» πάντοτε.

Μέσα σε αυτήν την απεγνωσμένη συνωμοσιολογία, το κυνήγι μαγισσών και τις μάχες με τους ανεμόμυλους, μία ανακοίνωση της Περιφέρειας Αττικής με αφορμή τις νέες πλημμύρες έρχεται να το επιβεβαιώσει. Δεν υπάρχει καμία απολύτως επαφή με έννοιες και λογικές συνάφειες, καμία σχέση της γλώσσας με το νόημα: «Τα έργα για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Μάνδρας προχωράνε με ρυθμούς – ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα και βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από την σύμβαση με τον εργολάβο και την έναρξη τους».
Τα έργα δηλαδή προχωράνε, αλλά δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει.

Αγνωστο αν αυτά είναι οι τελευταίοι σπασμοί μίας ανερμάτιστης εξουσίας.
Είναι πάντως ασφαλή δείγματα πολιτικής ασυναρτησίας.