Τι φορολογικό σύστημα θέλουμε;

«Οι πολλοί νόμοι σε μια χώρα είναι, όπως οι πολλοί γιατροί, σημείο αδυναμίας κι αρρώστιας» είχε πει ο Βολταίρος. Η φράση αυτή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι χαρακτηρίζει το ελληνικό φορολογικό σύστημα το οποίο έχει περάσει από σαράντα κύματα.

Εκατοντάδες φορολογικοί νόμοι, άπειρες διατάξεις, χιλιάδες υπουργικές αποφάσεις και διευκρινιστικές εγκύκλιοι για ένα σύστημα το οποίο παραμένει ασταθές, πολύπλοκο, γραφειοκρατικό και δαιδαλώδες.  Ταλαιπωρεί τους φορολογούμενους και τις επιχειρήσεις. Η αστάθεια του φορολογικού συστήματος είναι ίσως το σημαντικότερο αντικίνητρο για να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα. Είναι πιθανόν ο καθοριστικός λόγος που οι επενδυτές αποχωρούν, μεγάλες εταιρείες μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, ενώ άλλες οδηγούνται στη διακοπή εργασιών.

Οι αριθμοί τρομάζουν. Από το 1975 ψηφίστηκαν 250 φορολογικά νομοσχέδια με άπειρες τροπολογίες διάσπαρτες σε διάφορους άλλους νόμους. Μόνο μέσα σε 2,5 χρόνια, από το Γενάρη του 2014 έως τον Ιούνιο του 2016, ψηφίστηκαν 10 φορολογικά νομοσχέδια με 117 άρθρα και 17 άλλοι νόμοι με 71 εμβόλιμες φορολογικές διατάξεις. Για τις διατάξεις αυτές εκδόθηκαν 111 υπουργικές αποφάσεις και 138 διευκρινιστικές εγκύκλιοι.

Σε διάστημα 50 μηνών σε 4 από τους βασικότερους νόμους που εφαρμόστηκαν το 2014 (κώδικας φορολογίας εισοδήματος, κώδικας φορολογικών διαδικασιών, ΕΝΦΙΑ, ΕΛΠ), η κυβέρνηση προχώρησε με 82 άλλους νόμους στη μεταβολή τους, προσθέτοντας ή καταργώντας ταυτόχρονα διάφορες διατάξεις. Δηλαδή, περίπου δύο φορές τον μήνα τροποποιείται κάποιος φορολογικός νόμος.

Η πολυνομία και οι συχνές αλλαγές του φορολογικού συστήματος είναι γνωστό ότι φουντώνουν τα φαινόμενα φοροδιαφυγής και ανοίγουν παραθυράκια φοροαποφυγής.

Όμως μετά από μια οκταετία Μνημονίων και οικονομικής κρίσης, έχει έρθει η ώρα η Ελλάδα να αποκτήσει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα με ξεκάθαρους κανόνες.

Το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας κατέθεσε στην κυβέρνηση και τα κόμματα μια πρόταση για τη φορολόγηση των εισοδημάτων όλων των φυσικών προσώπων.  Πρόκειται για ένα νέο μοντέλο το οποίο στηρίζεται στη φορολόγηση του καθαρού εισοδήματος και στον κανόνα «έσοδα μείον έξοδα».

Τα έξοδα που θα κάνει ο φορολογούμενος θα μειώνουν το καθαρό του εισόδημα και στο τέλος θα περιορίζουν τη φορολογική του επιβάρυνση.  Έτσι,  όλοι θα έχουν κίνητρο να απαιτούν την έκδοση απόδειξης σε κάθε συναλλαγή τους.

Είναι μια πρόταση. Είναι μια αρχή. Καλό θα είναι να τη δουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση που έχουν αρχίσει ήδη να υπόσχονται μειώσεις φόρων για την επόμενη ημέρα της λήξης του τρίτου Μνημονίου.