Πάρτυ δημαγωγών και λαϊκιστών με μενού την Ε.Ε.

Η άνοδος του λαϊκισμού είναι ένα από τα σημάδια της ταραγμένης εποχής. Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση λαϊκιστικές δυνάμεις ανεβαίνουν σταδιακά. Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνει ραγδαία τις δυνάμεις του. Παράλληλα, δημαγωγοί κυριαρχούν σε πολλά επίπεδα, εκμεταλλευόμενοι την απογοήτευση των πολιτών από τις σημερινές ηγεσίες.

Τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια ενισχύουν την άποψη ότι η Ε.Ε., όπως είναι σήμερα, αποτελεί τον αδύναμο κρίκο. Ευάλωτη στα πολιτικά παίγνια κάθε λογής λαϊκιστών, δημαγωγών και ευρωσκεπτικιστών, ουσιαστικά βρίσκεται στο χειρότερο σημείο από την ημέρα της ίδρυσής της.

Οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, δείχνουν ότι η ιδέα της Ε.Ε. όλο και πιο πολύ υποχωρεί, ενώ το αρνητικό είναι πως δεν υπάρχει στιβαρή ηγεσία να αλλάξει την πορεία της. Ακόμα και ο πολυδιαφημιζόμενος Μακρόν δεν εμπνέει, ενώ τα όσα συμβαίνουν στην Ιταλία ενδυναμώνουν τις αντιευρωπαϊκές και αντισυστημικές δυνάμεις.

Τα δομικά προβλήματα της Ένωσης είναι μεγάλα και ουδείς το αρνείται αυτό, ενώ φάνηκε ξεκάθαρα μετά την έλευση της οικονομικής κρίσης από τις ΗΠΑ, μετά το 2008, ότι το πρόβλημα ήταν και ταυτόχρονα πολιτικό. Οι σκληρές δημοσιονομικές προσαρμογές που έγιναν σε χώρες όπως Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος και Ελλάδα, μπορεί να βελτίωσαν τους οικονομικούς δείκτες, αλλά εις βάρος της κοινωνίας.

Γενική παραδοχή, είναι ότι η Ε.Ε. δεν έχει ενιαίο οικονομικό και πολιτικό κέντρο και θεωρείται από πολλούς ως ένα κατασκεύασμα, ευάλωτο στις κρίσεις. Τα όσα διαδραματίζονται συνταράσσουν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης, όσο και αν δεν γίνεται αποδεκτό από πολλούς, πλήττεται ανεπανόρθωτα, ενώ από πολλές πλευρές προωθείται το επιχείρημα περί της κυριαρχίας του άτυπου διευθυντηρίου και της επικράτησης των τεχνοκρατών έναντι των πολιτικών.

Εάν δεν υπάρξει άμεσα, μέσα από τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις και παρεμβάσεις, σύνδεση του ευρωπαϊκού οράματος με την ελπίδα για το μέλλον και άρα εάν δεν δοθούν και λύσεις σε βασικά ζητήματα π.χ. κοινωνικής πολιτικής (ανεργία, κ.α.) δεν υπάρχει καμία τύχη για την Ε.Ε., όπως την ξέρουμε τα τελευταία χρόνια. Και δυστυχώς, αντί για ενίσχυση των συλλογικών της δημοκρατικών διαδικασιών, θα μιλάμε για το κύκνειο άσμα της Ε.Ε.