Μιχάλης Ρακιντζής: «Τόλμησα να είμαι ο εαυτός μου σε όλες του τις διαστάσεις»

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Στην πολυετή μουσική του πορεία μετράει 16 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, δεκάδες διαχρονικά τραγούδια, πρωτοποριακές δουλειές, συνεργασίες με ιερά τέρατα της παγκόσμιας σκηνής, ενώ συνεχίζει με την ίδια ακούραστη διάθεση για πειραματισμό να είναι πάντα ανοιχτός σε νέες προκλήσεις. «Μουσική θα γράφω για πάντα. Η μουσική δεν γνωρίζει από ηλικία, όρια και κανόνες», δηλώνει στο in.gr ο Μιχάλης Ρακιντζής, λίγο πριν ανέβει για πρώτη φορά στη σκηνή του Κυττάρου.

Ο Μιχάλης Ρακιντζής για πρώτη φορά στο ιστορικό Κύτταρο. Τι έχετε να μας πείτε για αυτή τη συναυλία της Τρίτης 27/10 και πώς σας έβγαλε ο δρόμος σας ως το Κύτταρο;
«Ναι η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά θα βρεθώ στο ιστορικό «Κύτταρο» και ήδη όλη η ομάδα των ταλαντούχων μουσικών που έχω, έχει τα δυνατότερα των συναισθημάτων αλλά και εξαιρετικά δυναμική διάθεση για την επικείμενη συναυλία. Στη δική μου, δε, περίπτωση ο τρόπος που με προσεγγίζουν παίζει καθοριστικό ρόλο στις τελικές αποφάσεις μου και γι’ αυτό στην περίπτωση του «Κυττάρου», όπως και σε άλλες βέβαια, η εξαιρετική και ευγενική προσέγγιση ήταν ο καθοριστικότερος λόγος για την παρουσία μου εκεί. Συμπεριλαμβανομένου και του ότι είναι ένας χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει τη μουσική μου δισκογραφία. Λόγοι που ανοίγουν τους δρόμους για μια όμορφη συνεργασία».

Είσαστε από τους καλλιτέχνες που έχουν χαρακτηριστεί πρωτοποριακοί, στο παρελθόν. Σήμερα, που η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, τι θεωρείτε –ενδεχομένως- πρωτοποριακό;
«Πολύ ωραία ερώτηση αυτή. Τα πρωτοποριακά μουσικά κινήματα ήμουν τυχερός, όχι μόνο να τα ζήσω αλλά και να τα υπηρετήσω. Και ακόμη και σήμερα, θέλω να πιστεύω, ότι αυτό κάνω. Τα τελευταία χρόνια έχω ξεχωρίσει ποια μουσικά κινήματα θα κυριαρχήσουν τα επόμενα χρόνια και προσπαθώ από τώρα να τα εντάξω στη δισκογραφία μου και να τα γνωστοποιήσω στο ελληνικό κοινό, μέσα από τη δική μου πάντα ματιά φυσικά. Δε σου κρύβω, βέβαια, ότι αυτό μπορεί να έχει και ζημιογόνο κόστος σε μένα καθώς -ακόμα- το ελληνικό κοινό δεν έχει εξοικειωθεί με τη «μελλοντική» μουσική που κατά την άποψή μου δεν είναι άλλη από το Hardstyle και χαρακτηρίζεται από έναν ιδιαίτερα σκληρό ήχο. Ο κόσμος καθώς «άγεται» από μια καθημερινή σκληρή πραγματικότητα, τότε θα ζητά όλο και περισσότερη εκτόνωση και το κίνημα της hardstyle μουσικής το προσφέρει αυτό, γι’ αυτό και κερδίζει έδαφος παγκοσμίως. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα διαγράψουμε το συναίσθημα από την μουσική, αλλά καθώς ο κόσμος όλο και σκληραίνει και ζει επίπλαστες καταστάσεις, θα βρίσκει αρκετά γραφικό και κλαψιάρικο το να εκφράζεται αληθινά και αγνά. Προσωπικά, επιθυμώ να «παντρέψω» αυτές τις δυο αντιθέσεις. Θέλω να μπορεί κανείς να εκτονώνεται συναισθηματικά και να μπορεί μετά από ένα άκουσμα να αισθάνεται δυνατός και επαναφορτισμένος με ζωτική ενέργεια».

Τι θεωρούσατε γραφικό τις δεκαετίες του ’80 και ’90 και τι θεωρείτε γραφικό σήμερα, ως εν ενεργεία μουσικός και τραγουδιστής;
«Δε θεωρούσα και ούτε θεωρώ γραφικές τις δεκαετίες του ‘80 και ‘90. Γραφικό θεωρώ αυτούς που χρησιμοποιούν αυτό τον ορισμό για να γελοιοποιήσουν μια εποχή ή έναν άνθρωπο ή και την ίδια τη μουσική αν θες. Ο άνθρωπος που φέρει παιδεία θα δει μια φωτογραφία του τότε και με ταχυδακτυλουργικό χιούμορ απλά θα σχολιάσει τη διαφορετικότητα από το σήμερα και τη μόδα του χθες. Όταν η «σημερινή ματιά» συναντά το «χθες» δυστυχώς πάντα το απορρίπτει. Αυτό είναι γνωστό. Σε καμία όμως περίπτωση δεν το καθιστά αυτό γραφικό. Εναπόκεινται στην παιδεία του καθενός πώς θα προσεγγίσει και αποκωδικοποιήσει τη φιλοσοφία μιας ολόκληρης εποχής. Πώς αλλιώς θα εισέπραττες «πληροφορίες» για μια συγκεκριμένη εποχή, για παράδειγμα το πώς ντύνονταν, πώς χτενίζονταν, πώς έκαναν φλερτ, και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Επιπροσθέτως, κανείς δε μπορεί να περιορίσει την προσωπική ελευθερία του κάθε ανθρώπου να διαχειρίζεται το προσωπικό του «φαίνεσθαι» καθώς αυτός επιθυμεί. Η διάθεση του άλλου όμως, που βιάζεται να το χαρακτηρίσει έτσι ή αλλιώς, προσωπικά μου αποκαλύπτει πολλά για την προσωπικότητά του αλλά και για τα κίνητρά του… Και πίστεψέ με έχω πολύ διεισδυτική ματιά στα πράγματα. Προσωπικά, χαίρομαι ιδιαίτερα που έζησα την πιο ρομαντική εποχή με την καλύτερη μουσική σοδειά που θα στιγματίζει γενιές και γενιές και θα αποτελεί πάντα αφετηρία και κίνητρο ενασχόλησης με αυτή, αλλά και γενική παραδοχή ότι η καλύτερη μουσική παρήχθη τότε, γι’ αυτό και παραμένει διαχρονική».

Από το κοινό έχετε δεχτεί θερμή ανταπόκριση και αγάπη όλα αυτά τα χρόνια. Από συνάδελφους μουσικούς ή και τον Τύπο ακόμα, ισχύει το ίδιο ή νιώθετε πως έχετε αδικηθεί;
«Η αλήθεια είναι ότι έχω δεχθεί πολλή αγάπη και δεν το περίμενα γιατί είμαι ιδιαίτερα μοναχικός άνθρωπος. Η μουσική ήταν η μόνη διέξοδος για να εκφραστώ, αλλά πολύ σύντομα κατάλαβα ότι τελικά είναι πολλοί οι μοναχικοί άνθρωποι που μιλούσανε την ίδια «γλώσσα» με μένα. Και τελικά ήταν πάντα αυτοί οι άνθρωποι που με ενδιέφεραν μόνο. Είναι σαν να τους γνωρίζω, σαν να μοιραζόμαστε ίδιες καταστάσεις και συναισθήματα, σαν να είναι δικοί μου άνθρωποι. Γι’ αυτό και υπολογίζω μόνο αυτούς. Σε όλα τα υπόλοιπα δε στάθηκα ποτέ. Για μένα η μουσική δεν είχε ούτε και έχει τη διάσταση των κανονικοτήτων. Έχει τη διάσταση της έκφρασης και μάλιστα της ειλικρινούς, αυτής δηλαδή που μπορεί και να σε σοκάρει. Η προσπάθειά μου αγκαλιάστηκε με αγάπη και αν έλεγα ότι αισθάνομαι αδικημένος σε οποιοδήποτε σημείο θα ήμουν αχάριστος. Ενστάσεις μπορεί να έχω, αλλά το ότι έχω υπάρξει ευλογημένος από τη ζωή είναι κάτι που δεν αμφισβητείται».

Πώς εξηγείτε, τραγούδια σας όπως ο «Πουφ», «Είσαι σαν κουνέλι», «Μωρό μου φάλτσο», τραγούδια με ένα παιχνιδιάρικο στίχο, πιο χαριτωμένο, αγαπήθηκαν, είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα της δισκογραφίας σας και παραμένουν διαχρονικά;
«Την εποχή του ‘80 ήταν μεγάλη επανάσταση, τουλάχιστον στιχουργική, να εκφραστεί κανείς τόσο ανοιχτά και να απευθύνεται στον κόσμο τόσο ακομπλεξάριστα και με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Έχω την αίσθηση ότι το κριτήριο του κόσμου είναι αλάνθαστο ως προς το ποιος εκφράζεται καθάρια και αγνά και ποιος επιτηδευμένα. Προσωπικά δε σκέφτηκα ποτέ μην γράψω αυτό ή το άλλο γιατί μπορεί και να με πουν ανάλαφρο. Δεν φοβήθηκα να κοντραριστώ με τους «κανόνες», ούτε και να περιοριστεί η σκέψη μου ή να φιμωθεί το συναίσθημά μου. Δεν σκέφτηκα ποτέ να γράψω αμπελοφιλοσοφίες για να με αποδεχτούν και να με παραδεχτούν αν θες. Απλά τόλμησα να είμαι ο εαυτός μου σε όλες του τις διαστάσεις και τις παιχνιδιάρικες και τις ψαγμένες. Εμένα με ενδιαφέρει η «κουλτούρα» της ψυχής και αυτή διαθέτει απλότητα, αγνότητα και ρομαντισμό, αν δεν στην έχουν λεηλατήσει».

Στο παρελθόν συνεργαστήκατε –όπως όλοι ξέρουμε- με Bonnie Tyler και Ian Gillan. Σήμερα με ποιον ξένο καλλιτέχνη θα επιθυμούσατε να συνεργαστείτε;
«Με τον Ζatox και τον Brennan Heart, είναι hardstyle producers και αυτό που έχω ξεχωρίσει σε αυτούς είναι η διάθεσή τους να κάνουν πιο «συναισθηματική» την ήδη πολύ σκληρή hardstyle μουσική».

Μια ακόμα μεγάλη και γνωστή σας αγάπη είναι να πιλοτάρετε ελικόπτερο. Η κυριολεκτική αυτή απογείωση, έχει για εσάς ομοιότητες με τη μεταφορική απογείωση πάνω σε μια μουσική σκηνή; Επίσης, τι σκέφτεστε και πως νιώθετε όταν είστε στους αιθέρες; Έχετε βρεθεί ποτέ σε κίνδυνο κατά τη διάρκεια μιας πτήσης;
«Η απόλυτη ελευθερία. Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να τη διεκδικήσουμε. Εγώ βρήκα τον τρόπο να μου δίνω λίγες στιγμές Απόλυτης ελευθερίας και ισορροπίας. Η σκηνή με την πτήση δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Στο ένα κάθε φορά μαθαίνεις εκ νέου να αγαπάς και να σέβεσαι τη ζωή σου, στο άλλο αντιλαμβάνεσαι πόσο έχεις αγαπηθεί στη ζωή σου. Διαφορετικά πράγματα αλλά και τα δυο ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. Όταν είσαι στον αέρα, πολλά απρόοπτα μπορούν να συμβούν και ναι έχω αντιμετωπίσει μερικά, αλλά για να μιλάμε μαζί τώρα σημαίνει ότι δεν ήταν και σοβαρά».

Πότε θα μπορούσε να έρθει το πλήρωμα του χρόνου για εσάς στη μουσική, στην ερμηνεία και τι θα κάνατε τότε, με τι θα θέλατε να ασχοληθείτε;
«Μουσική θα γράφω για πάντα. Η μουσική δεν γνωρίζει από ηλικία, όρια και κανόνες. Άλλωστε, οι εμφανίσεις μου ήταν πάντα σπάνιες ώστε ποτέ δεν «εθίστηκα» σε αυτές και ως εκ τούτου όταν θα έρθει η ώρα να τις σταματήσω δεν πιστεύω ότι θα μου λείψουν. Η μουσική, όμως, είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο το οποίο δε νομίζω να το κλείσω ποτέ».

Κλείνοντας, θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε, αν υπάρχουν καινούρια δισκογραφικά ή συναυλιακά σχέδια, τον επόμενο καιρό.
«Το «Ολοι Εκεί» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι απο τη MINOS είναι ο προάγγελος για το επόμενο δισκογραφικό μου τόλμημα. Μόλις ολοκληρωθεί θα χαρώ να ξαναμιλήσουμε».

Info
Ο Μιχάλης Ρακιντζής στο Κύτταρο Live Club, Ηπείρου 48 & Αχαρνών.
Οι πόρτες ανοίγουν στις 22.00
Εισιτήριο: 10 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr, 11876, καταστήματα Public, Παπασωτηρίου, Ιανός, Reload Stores, Seven Spot

entertainment.in.gr