Οι χαζοί Κύπριοι και οι μάγκες Ελληνες

H είδηση είναι απλή: Το κυπριακό δημόσιο άντλησε από τις αγορές, μέσω της έκδοσης 10ετούς ομολόγου, το ποσό των 1,5 δισ. ευρώ με επιτόκιο 2,4%, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία.

Η αρχική ζήτηση είχε οριστεί στα 1 δισ. ευρώ, ωστόσο το ενδιαφέρον των επενδυτών ήταν πολύ μεγάλο με αποτέλεσμα να αντληθεί τελικά το ποσό των 1,5 δισ. ευρώ και να μειωθεί το επιτόκιο από τις αρχικές εκτιμήσεις για 2,6% στο 2,4%.

Κι όλα αυτά μέσα σε λίγες ώρες για μια οικονομία η οποία δοκιμάστηκε με μια σοβαρή κρίση, δέχθηκε «κούρεμα» καταθέσεων, έφαγε ένα μνημόνιο στο κεφάλι, είχε την… Ντέλια Δρακουλέσκου κάθε τρεις και λίγο να ζητά μέτρα.

Κι όμως, αυτή η χώρα κατάφερε να ανακάμψει αμέσως. Δεν χρειάστηκε ούτε δεύτερο, ούτε τρίτο μνημόνιο, δεν έκανε δημοψήφισμα με ένα ανόητο δίλημμα, δεν έχει επί τρία και πλέον χρόνια capital controls, δεν ρίσκαρε ούτε κατά διάνοια την παραμονή της στη ζώνη του ευρώ.

Θα πει κανείς «μα μπορεί κανείς να κάνει σύγκριση της οικονομίας της Κύπρου με την ελληνική;» Ασφαλώς και όχι, διότι εμείς είμαστε πολύ… μάγκες.

Μπήκαμε υπό τον έλεγχο των δανειστών με έλλειμμα 15,5% κι όχι γιατί το έλεγε ο Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ. Όμως, ο Καραμανλής… αγρόν ηγόραζε.

Είχαμε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, σταθερά πάνω από 300 δις ευρώ. Εχουμε ένα τεράστιο ιδιωτικό χρέος, πάνω από 200 δις ευρώ (σε ληξιπρόθεσμα χρέη, απλήρωτες εισφορές, κόκκινα δάνεια).

Ζούσαμε επί χρόνια πάνω από τις δυνατότητές μας και το πληρώσαμε ακριβά. Όμως, τι κάναμε; Μάθαμε από τα λάθη μας; Αποφασίσαμε να γίνουμε κανονικό κράτος; Κάναμε τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε για να καταπολεμήσουμε την φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή; Για να σταματήσουμε το πελατειακό κράτος, για να μειώσουμε την παραοικονομία που ξεπερνά τα 20, ίσως και 30 δις ευρώ ετησίως;

Μάθαμε ότι αυτά που μαζέψαμε φασούλι το φασούλι, με αίμα και απίστευτες θυσίες, πως δεν πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε για προεκλογικές σκοπιμότητες, για εξαγορά συνειδήσεων πάνω από την κάλπη;

Μάθαμε, τέλος να τιμωρούμε τους αχρείους που μας κορόιδεψαν και να αναδεικνύουμε τους άριστους που κάτι μπορεί να προσφέρουν σ’ αυτή τη χώρα;

Και το κυριότερο; Αλλάξαμε κι όλοι εμείς, οι πολίτες που διαμορφώνουμε το μέλλον μας και δεν περιμένουμε τους αυτόκλητους σωτήρες να το κάνουν; Ούτε αυτούς που μας κυβερνούν, αλλά ούτε κι εκείνους που μας υπόσχονται μαγικές συνταγές;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά, ή ο καθένας απαντά κατά πώς του ταιριάζει. Μια ιστορία μόνο για το τέλος.

Είναι η ημέρα όπου στην Κύπρο ξεσπά η απίστευτη οικονομική (κατά κύριο λόγο τραπεζική) κρίση. Η κυβέρνηση παίρνει δραματικές αποφάσεις, μεταξύ των οποίων και το κούρεμα καταθέσεων. Στους δρόμους χαμός… Τηλεφωνώ σε έναν επιχειρηματία από την Κύπρο με δραστηριότητα και στην Ελλάδα και τον ρωτώ: «Και τώρα τι θα κάνετε εσείς οι Κύπριοι; Πώς βλέπετε το μέλλον σας;» Περιμένω να μου απαντήσει κάτι του στυλ «φταίνε οι πολιτικοί, κρεμάλα έξω από το προεδρικό μέγαρο της Λευκωσίας. Να καεί το μπ…ο η Βουλή».

Αλλά μου απαντά: «Εμείς οι Κύπριοι θα βάλουμε κάτω το κεφάλι, θα δουλέψουμε σκληρά και σε λίγο καιρό τέλος τα μνημόνια, τέλος και η κρίση».

Το είπαν και το έκαναν οι… κουμπάροι οι χαζοί. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε απλά μάγκες.