Κάλλιο αργά παρά ποτέ

Η είδηση για την ολοκληρωτική απαγόρευση στα κράτη μέλη της ΕΕ τριών νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων που θεωρούνται επικίνδυνα για τις μέλισσες είναι από τις ελάχιστες καλές ειδήσεις τον τελευταίο καιρό. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.

Να θυμίσουμε ότι πρόσφατα η πλειοψηφία των κρατών – μελών της ΕΕ ψήφισαν υπέρ της απαγόρευσης αυτών των ουσιών.

Η απαγόρευση αφορά στις ουσίες ιµιδακλοπρίδη της Bayer CropScience, την κλοθειανιδίνη των Takeda Chemical Industries και Bayer CropScience, καθώς και την θειαμεθοξάμη της Syngenta.

Πρόκειται για νευροτοξικές ουσίες που προσβάλουν το νευρικό σύστημα των εντόμων είναι ευρείας χρήσης και στο παρελθόν είχαν λάβει μία πρώτη αρνητική αξιολόγηση της ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασφάλειας Τροφίμων (Efsa).

Στα τέλη του Φεβρουαρίου, η αρμόδια υπηρεσία επιβεβαίωσε την αρχική της αξιολόγηση, στηρίζοντας την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επεκτείνει την υπάρχουσα απαγόρευση.

Με τους πληθυσμούς των μελισσών να μειώνονται με δραματικούς ρυθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο θέτοντας σε κίνδυνο πολλά είδη φυτών και τεράστιες καλλιέργειες που εξαρτώνται από τις μέλισσες για τον επικονιασμό τους, η απαγόρευση είναι καλόδεχτη ακόμα και αν έχει καθυστερήσει πολύ.

«Εκτός από την πιθανότητα εξαφάνισης της ανθρωπότητας από έναν πυρηνικό πόλεμο, ένα βασικό πρόβλημα της εποχής μας είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος με δραστικές και επιβλαβείς ουσίες που συσσωρεύονται στους ιστούς των φυτών και των ζώων κι έχουν τη δύναμη να μεταβάλουν ακόμα και τον ίδιο τον μηχανισμό της κληρονομικότητας. …  Πώς θα μπορούσαν ευφυή όντα να επιδιώκουν να ελέγξουν μερικά ανεπιθύμητα είδη ζιζανίων και εντόμων με μια μέθοδο που θα απειλούσε με εξαφάνιση ακόμα το δικό τους είδος;» έγραφε το 1962 η Ρέιτσελ Κάρσον στο βιβλίο «Σιωπηλή Ανοιξη», που θεωρείται η βίβλος του σύγχρονου οικολογικού κινήματος.

Η Κάρσον προέβλεψε ότι η αλόγιστη χρήση αυτών των ουσιών θα είχε τρομακτικές επιπτώσεις για τα οικοσυστήματα του πλανήτη.

Δυστυχώς οι προβλέψεις της όχι μόνο βγήκαν αληθινές, αλλά και ξεπεράστηκαν από την μοναδική ικανότητα του ανθρώπου να εφευρίσκει συνεχώς νέες τοξικές ουσίες και νέους τρόπους για να μολύνει το περιβάλλον.

Η πρόσφατη απαγόρευση δίνει ελπίδες για ένα αύριο λιγότερο τοξικό, τουλάχιστον όσον αφορά στις μέλισσες.

Εύχομαι μόνο να μην είναι ήδη πλέον πολύ αργά.