Ο παραμορφωτικός φακός του Αλ. Τσίπρα

Όσοι είχαν την ευκαιρία να πληροφορηθούν τις δυο τελευταίες ομιλίες του Πρωθυπουργού στα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια σε Θεσσαλονίκη, στα μέσα της εβδομάδας, και στο Λαύριο το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, θα διαπίστωναν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας χαρούμενος και αισιόδοξος πολιτικός.

Παρά την πίεση που ασκούν πάνω του τα διάφορα γεγονότα και με την τέταρτη αξιολόγηση να είναι παρούσα, ο ίδιος επιχειρεί να δώσει την εικόνα ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Κυρίως όμως στοχεύει να μεταδώσει την αίσθηση ότι δύναται να αντιστρέψει το κλίμα, αξιοποιώντας τους χειρισμούς του για τον περιορισμό των επιπτώσεών της στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Οι πιο μυημένοι στα παρασκήνια του Μεγάρου Μαξίμου λένε ότι ατενίζει και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία και ελπίζει σε ανάκαμψη. Γι’ αυτό και η επικοινωνιακή αντεπίθεση στα πλαίσια της προσπάθειας αλλαγής του κακού κλίματος.

Όμως, είναι έτσι; Και αυτό διότι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, αλλά και ο ίδιος προσωπικά, είναι ότι δεν μπορεί πλέον να εμπνεύσει αισιοδοξία στην κοινή γνώμη.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και η παγίωση της πτώσης της δημοφιλίας του είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, αφού οι πολίτες έχουν απογοητευθεί, καθώς πίστεψαν πως κάτι μπορούσε να αλλάξει.

Ακόμα και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στα μέσα της εβδομάδας παραδέχθηκε: «Δεν σημαίνει ότι τα πράγματα δεν παραμένουν δύσκολα, είναι άλλο να ισχυριζόμαστε ότι βεβαίως πέφτει η ανεργία –δημιουργήσαμε 225.000 θέσεις εργασίας τον τελευταίο καιρό- αλλά υπάρχει και 20% ανεργία. Βεβαίως υπάρχουν οι αυξήσεις στις εξαγωγές και στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη, αλλά συγχρόνως ξέρουμε ότι πάρα πολλοί μικρομεσαίοι υποφέρουν». Η καθημερινότητα είναι παρούσα και αποτελεί μείζον πρόβλημα για τον Πρωθυπουργό. Και όσο και να εντείνονται οι συγκρούσεις με την ΝΔ στο επίπεδο της σκανδαλολογίας, δεν αλλάζει εύκολα το πολιτικό σκηνικό.

Απλά το θέμα με τον Πρωθυπουργό είναι ότι χρησιμοποιεί πολύ τον παραμορφωτικό φακό, ο οποίος λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων αλλάζει την πραγματικότητα. Και αυτό είναι ότι χειρότερο για την πραγματική ζωή.

Εξάλλου, δεν αλλάζει εύκολα η αντίληψη που έχει ο κόσμος για την κυβέρνηση. Και αυτό διότι δεν υφίσταται το στοιχείο της ελπίδας, εκτός και αν… Και όταν ο λαός παύει να ελπίζει, αυτό λέει πολλά για τα μελλούμενα και την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής.