Η παράξενη αλλά αληθινή ιστορία των δημητριακών – Aπό εκστρατεία κατά του σεξ στον έλεγχο του νου

Βρισκόμαστε στο έτος 1863, όπου ένας μεσήλικας γιατρός στα βόρεια της Νέας Υόρκης εργάζεται πάνω σε ένα σνακ που θα αλλάξει το αμερικανικό πρωινό – και όπως θα έλεγαν κάποιοι, το ίδιο το έθνος – για πάντα.

Ο δρ Τζέιμς Κέιλεμπ Τζάκσον, ο οποίος διηύθυνε ένα σανατόριο στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, εφηύρε αυτό που ονόμασε Granula: μια συνταγή από νερό και αποξηραμένο αλεύρι Graham σπασμένο σε κομμάτια.

Ωστόσο, το αρχικό αυτό μείγμα ήταν τόσο σκληρό που έπρεπε να αναμιχθεί με γάλα για να είναι βρώσιμο, και έτσι γεννήθηκαν τα δημητριακά πρωινού.

Φέτος, ενόσω οι Αμερικανοί από άκρη σε άκρη βγήκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν την 160η επέτειο των νιφάδων μέσα στο γάλα, είναι καιρός να γίνει γνωστή η ιστορία του πιο δημοφιλούς φαγητού στον κόσμο.

Αυτή είναι, λοιπόν η εκπληκτική πορεία από τις άνοστες μάζες αλευριού στα πολύχρωμα δημητριακά, όπως περιγράφεται μέσα από τον Guardian.

Μια άνοστη δίαιτα για να θεραπεύσει τα δεινά του έθνους

Η εφεύρεση του Τζάκσον, η « Granula, εμπνεύστηκε από την πεποίθησή του ότι το πεπτικό σύστημα ήταν η ρίζα των προβλημάτων υγείας μας. Και την εφεύρεσή του σύντομα μιμήθηκε κι ένας συνάδελφος υπέρμαχος της υγείας με πιο γνωστό όνομα: ο John Harvey Kellogg.

Dr. Kellogg Who Invented Corn Flakes To Prevent Masturbation

Ο Kellogg, γιατρός, επισκέφθηκε το σανατόριο του Jackson και εργάστηκε για την Ellen White, την ιδρύτρια του Αντβεντισμού της Έβδομης Ημέρας και ασθενή του Jackson.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Kellogg διηύθυνε το δικό του διάσημο σανατόριο, στο Battle Creek του Michigan – το «Βατικανό της εκκλησίας των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας», σύμφωνα με τον ιστορικό Howard Markel. Όχι τυχαία, είναι επίσης η έδρα της εταιρείας Kellogg’s μέχρι σήμερα.

Ο Kellogg ανησυχούσε εξαιρετικά για τον αυνανισμό, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να οδηγήσει έως την παραφροσύνη

Ο Kellogg ήταν μέλος της εκκλησίας, η οποία προωθούσε την ευεξία. Ανησυχούσε επίσης εξαιρετικά για τον αυνανισμό, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν περίεργο κατάλογο προβλημάτων, από την έλλειψη ελκυστικότητας έως την παραφροσύνη. Πίστευε ότι μια άπαχη διατροφή θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της δίδυμης εθνικής κρίσης της δυσπεψίας και του αυνανισμού.

Ο Kellogg επινόησε τη δική του εκδοχή του Granula, αλλά η κατάθεση μήνυσης από τον Jackson τον ανάγκασε να αλλάξει έξυπνα το όνομα στο μη αναγνωρίσιμο – τότε – «granola». Και μαζί με τον μικρότερο αδελφό του, τον Γουίλ εφηύρε τα κορνφλέικς.

Η ακριβής προέλευση των δημητριακών είναι θολή, αλλά μια ιστορία λέει ότι όταν κατά λάθος άφησαν τη ζύμη, οι Kelloggs συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσε να μαγειρευτεί κι έτσι να δημιουργηθούν τραγανές νιφάδες.

Ωστόσο, τα δύο αδέλφια δεν τα πήγαιναν καλά, έτσι αποφάσισαν να πάρουν χωριστούς δρόμους στις αρχές της δεκαετίας του 1900. Ο Will αγόρασε τη συνταγή, πρόσθεσε ζάχαρη στις νιφάδες και ίδρυσε την εταιρεία που γνωρίζουμε σήμερα.

Kellogg’s Cereal City USA in Battle Creek, Michigan

Ένας κλάδος παίρνει σάρκα και οστά

Τις επόμενες δεκαετίες, μια σειρά από ανταγωνιστές προσχώρησαν στο κύκλωμα.

Τα Wheaties εμφανίστηκαν το 1921, επίσης ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος, όταν κάποιος έφτιαξε νιφάδες χύνοντας μίγμα πίτουρου σε μια σόμπα. Το 1927, σύμφωνα με την ιστορία της εταιρείας, ο Will Kellogg γοητεύτηκε από τον ήχο που έκανε το γάλα να τρίζει πάνω στο ψημένο ρύζι, δημιουργώντας το Rice Krispies.

Μόλις την επόμενη δεκαετία ο κόσμος γνώρισε το «βαρύ πυροβολικό» του κόσμου των δημητριακών: Cheerios, όπου αρχικά ονομάζονταν «Cheerioats».

Since 1863 there have been huge changes, yet the product is one of the most popular in the world

Κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης το 1941 και έκτοτε η πόλη εξακολουθεί να «μυρίζει» Cheerios.

Οι εκτιμήσεις αναφορικά με το πιο δημοφιλές δημητριακό της χώρας διαφέρουν, αλλά τα Cheerios -συμπεριλαμβανομένου του μικρού αδελφού του Honey Nut Cheerios, που εμφανίστηκε το 1979- συχνά χαρακτηρίζονται ως Νο 1 επιλογή πρωινού.

Τα πράγματα γίνονται πιο γλυκά

Μετά ήρθε η ζάχαρη και τα κινούμενα σχέδια. Τη δεκαετία του 1950, όπως γράφει χαρακτηριστικά η Kim Severson στους New York Times, «η ζάχαρη έγινε σημείο πώλησης». Η απόδειξη βρίσκεται στην ονομασία: η Kellogg’s παρουσίασε το Sugar Frosted Flakes το 1952 και διατήρησε αυτό το όνομα μέχρι το 1983.

Sugar Frosted Flakes,1952

Στη διάδοση της ιδέας των δημητριακών μαζί με την τάση στην ζάχαρη συνέβαλε και η χρήση καρτούν-μασκότ στα δημητριακά.

Είναι όλα μέρος μιας γαστρονομικής ιστορίας βαθιά συνυφασμένης με την ιστορία της αμερικανικής διαφήμισης.

Ξεκίνησε από την εποχή των Grape-Nuts και δεκαετίες αργότερα, οι χαρακτήρες στα κουτιά των δημητριακών όχι μόνο εμφανίζονταν στην παιδική τηλεόραση, αλλά τους  έδειχναν «ολόκληρες 30λεπτες διαφημιστικές εκπομπές να καταβροχθίζουν τα ζαχαρούχα δημητριακά».

Τα δημητριακά έγιναν το βασικό διαφημιστικό συστατικό των κινούμενων σχεδίων το πρωί του Σαββάτου

Από το Sugar Frosted Flakes μέχρι το Cookie Crisp, τα δημητριακά έγιναν το βασικό διαφημιστικό συστατικό των κινούμενων σχεδίων το πρωί του Σαββάτου: τα παιδιά ήταν το κοινό-στόχος και η ζάχαρη ήταν το συστατικό-κλειδί.

Ο κύκλος που κλείνει κι αυτός που ανοίγει

Μέχρι τη δεκαετία του 1990, ήταν σαφές ότι τα δημητριακά είχαν διανύσει πολύ δρόμο. Κάπου στην δεκαετία του 2000, οι καταναλωτές απογοητεύτηκαν από πολλά τέτοια δημητριακά, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη.

Η δημοτικότητά των δημητριακών έφθασε στο αποκορύφωμά της κατά την διάρκεια του κορωναϊού, αλλά η δημοφιλία αυτή δεν «μεταφράστηκε» σε πωλήσεις, καθώς αυτές μειώνονται.

Στον κύκλο αυτό, λοιπόν που κλείνει η παρακμή των δημητριακών από την διαφημιστική πίτα, θα μπορούσε να ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο σε αυτό το μακροχρόνιο «ειδύλλιο».