Γιώργος Καφετζόπουλος: Με διασκεδάζει το ότι υποκρινόμαστε τον πατέρα και τον γιο και στη σκηνή

Ταλαντούχος, ευρηματικός, καλλιτεχνικά ανήσυχος ο Γιώργος Καφετζόπουλος μας μιλά λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης με τίτλο «Τάο», που θα κάνει πρεμιέρα την Τρίτη 17 Ιανουαρίου στο θέατρο Επί Κολωνώ. Για την άγρια κωμωδία που υπογράφει ο ίδιος και συμπρωταγωνιστεί με τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τον Θοδωρή Σκυφτούλη. Μια παράσταση – σχόλιο.

Σπαράγματα ιδεολογιών, μύθων, θρησκειών, φαντασιώσεων. Το χάος των ημερών. Και μέσα σε όλο αυτό αναζητείται ο δρόμος. Ο δρόμος που θα σε κάνει «μάγκα», ή θα φέρει τη «φώτιση». Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να είναι καλύτεροι; Η ιστορία μιας βίαιης ενηλικίωσης, μεταφερμένη σε έναν ειρωνικά αλληγορικό κόσμο της νύχτας.

Ποιος είναι ο λόγος που αποφασίσατε να ανεβάσετε ξανά την παράσταση;

Ήθελα να το ανεβάσουμε ξανά γιατί δεν είχε προλάβει να το δει σχεδόν κανείς. Παίχτηκε για ελάχιστες παραστάσεις μέσα στο lockdown. Από την άλλη, θεωρώ πως είναι επίκαιρο και σήμερα. Δεν θέλαμε τότε να το κάψουμε με live streaming και να τελειώσει έτσι. Πιστεύω πως όλοι οι συντελεστές ήθελαν πολύ να γίνει. Όποτε κάναμε υπομονή και τώρα επιτέλους ήρθε η ώρα.

Υπάρχουν αλλαγές ή προσθήκες στην πλοκή;

Όχι κάτι ιδιαίτερο, ίσως μικρά πράγματα. Τα οποία προστέθηκαν ή αφαιρέθηκαν μέσα στις πρόβες.

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το συγκεκριμένο έργο; Από τι εμπνευστήκατε;

Μια περίοδο της ζωής μου ένιωθα πως ήμουν κάπως στην απ’ έξω στο χώρο μου και κατηγορούσα τον εαυτό μου για αυτό. Όπως επίσης και τον πατέρα μου. Αυτή ήταν η αφετηρία, έτσι άρχισα να το γράφω. Ένας τύπος που τον έχουν αδειάσει όλοι και αισθάνεται άχρηστος και μόνος. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο του χαρακτήρα που παίζω. Αλλά μετά σιγά-σιγά ενώ το έγραφα, μπήκανε πολλά άλλα στοιχεία και βγήκε εν τέλη το ΤΑΟ.

Πώς είναι να συνεργάζεστε με τον πατέρα σας;

Είναι μια πολύ όμορφη και ευχάριστη εμπειρία. Έχει πλάκα. Το ότι υποκρινόμαστε τον πατέρα και τον γιο και στη σκηνή και μάλιστα παίζουμε τους μαφιόζους είναι κάτι που με διασκεδάζει. Έχει την εξής ατάκα ο πατέρας μου στο έργο: «έχω σκοτώσει; Ναι. Πάνω από μια φορά; Ναι». Όταν μου το λέει γελάω πολύ (από μέσα μου γιατί στη σκηνή πρέπει να είμαι σοβαρός). Επίσης επειδή δεν με έδερνε ποτέ όταν ήμουν μικρός, σε αυτή την παράσταση με δέρνει λίγο, οπότε το κάνει απενοχοποιημένα και το ευχαριστιέται.

Υπάρχει κάποια συμβουλή του, που την ακολουθείτε στην καλλιτεχνική διαδρομή σας;

Όχι, πιο πολύ έχω καταλάβει πράγματα από το πως φέρεται και υπάρχει σαν άνθρωπος στον χώρο αυτό, παρά από κάτι που μου έχει πει.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον μεγάλο αριθμό παραστάσεων που ανεβαίνουν στην Αθήνα;

Καλώς ανεβαίνουν. Αν και πολλές φορές υπάρχουν παραστάσεις που δεν πληρώνονται οι συντελεστές τους. Αυτό το θεωρώ λάθος. Μου έχει συμβεί. Το να γίνονται παραγωγές που δεν μπορούν να πληρώσουν τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτές είναι πολύ άσχημο.

Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να είναι καλύτεροι;

Πιστεύω πως ναι. Αλλά είμαστε πολύ εγωιστές. Στο Τάο υπάρχει αυτό το στοιχείο, του ακραίου ίσως, εγωισμού από όλους τους χαρακτήρες. Και οι τρεις θέλουν να διαχειριστούν έτσι τους υπόλοιπους ώστε να πετύχει ο καθένας τον προσωπικό του στόχο. Ενδεχομένως και εις βάρος των άλλων. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα ξεκολλήσει κάποιον από τον εαυτό του ή την οπτική γωνιά που βλέπει τα πράγματα. Όλοι είναι σε μια σύγκρουση και με τον έξω κόσμο και με το μέσα τους. Ειδικά την εποχή που διανύουμε.

Ίσως το αντίβαρο να είναι κάτι πιο πνευματικό. Εξού και πολλοί είναι new age θρήσκοι. Την ψάχνουν με άλλες θρησκείες πχ βουδισμός, ινδουισμός κ.α. Είτε το γυρίζουν ξαφνικά στην ορθοδοξία. Έχει ενδιαφέρον αυτό. Το πως προσπαθεί ο άνθρωπος να βρει μια ισορροπία με το μέσα του. Ο ρόλος που παίζει ο πατέρας μου για παράδειγμα, έχει μπλέξει με τον ταοϊσμό.

Πώς ήσασταν ως παιδί; Έχετε αναφέρει σε συνέντευξη σας ότι όταν είχατε συλληφθεί ως ανήλικος

Ήμουνα ζωηρός. Αλλά όχι τσόγλανος με την κακή έννοια, να κάνω κακό σε κάποιον. Ναι είχα συλληφθεί όταν ήμουν 17 χρονών. Μετά από κάτι επεισόδια που έγιναν στην Πάτρα. Αλλά αθωώθηκα μιας και δεν είχα κάνει όσα μου είχαν φορτώσει. Μια χαρά θεωρώ πως ήμουν μικρός. Μου άρεσε να είμαι στη γύρα. Να βλέπω τι γίνεται, να ζω. Ήμουνα όλο έξω, μου άρεσαν οι παρέες, οι βόλτες με τα μηχανάκια. Το γήπεδο. Τα ξενύχτια. Τα party. Αλλά θεωρώ ότι πρόσεχα. Έχω περάσει πολύ ωραία εφηβικά χρόνια. Αλλά έχουν υπάρξει και οδυνηρές στιγμές, όπως όταν έχασε τη ζωή του ένας φίλος μου.

Σας ενόχλησε κάποιες στιγμές η διασημότητα του πατέρα σας;

Σίγουρα. Όταν ήμουν μικρός δεν μου άρεσε και τόσο γιατί δεν περνούσα απαρατήρητος. Μου έχει τύχει πολλες φορές να λένε «αυτός είναι ο γιος του Καφετζόπουλου» και να με δείχνουν. Όχι ντε και καλά για κακό λόγο, αλλά όλο αυτό δεν σε βοηθάει να περνάς απαρατήρητος και είναι λίγο σπαστικό.

Θα σας ενδιέφερε η καριέρα εκτός Ελλάδας;

Ναι! Απλώς ξέρω μόνο αγγλικά και λίγα ισπανικά. Αλλά επειδή δεν έχω και την καλύτερη προφορά δεν μπορώ να φανταστώ ποιος και για τι ρόλο θα με διάλεγε.

Αν δεν είχατε επιλέξει το επάγγελμα του ηθοποιού, τι άλλο θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε;

Δικηγόρος μιας και είναι η δουλειά της  μητέρας μου και ήταν και ο παππούς μου δικηγόρος. Οπότε υπάρχει και μια οικειότητα και με αυτό το επάγγελμα και μου αρέσει. Έχει παρά πολλά κοινά με την ηθοποιία.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;

Υπάρχουν συζητήσεις για διαφορά αλλά ακόμα δεν είναι κάτι σίγουρο.

Πληροφορίες παράστασης

Ο Αντρέας Καραμούτσος προγραμματίζει τη συνταξιοδότηση του μετά από εννέα χρόνια στη φυλακή. Ο αλλοπρόσαλλος γιος του ονειρεύεται να κληρονομήσει το πατρικό «βασίλειο» της νύχτας και ο Ιωσήφ Μωυσίδης που «ανέβηκε σαν το φίδι» και πια «τρέχει» την Αθήνα, δεν προτίθεται να παραχωρήσει τίποτα.

Συντελεστές:

Κείμενο: Γιώργος Καφετζόπουλος

Σκηνοθεσία: Δανάη Σπηλιώτη

Σκηνικό: Γιώργος Χατζηνικολάου, Δανάη Σπηλιώτη

Κοστούμια: Μαρία Αναματερού

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική: Φώτης Σιώτας

Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου

Τrailer παράστασης: Στέφανος Κοσμίδης

Σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας: Ιωάννης Κ. Τσίγκας

Social media: Δανάη Γκουτκίδου

Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού

Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Αντώνης Καφετζόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Γιώργος Καφετζόπουλος

*στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι «What’ s my name” των Goin’ Through ειδικά γραμμένο για το «Τάο».

Info:

Τοποθεσία: Επί Κολωνώ (Κεντρική Σκηνή), Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Αθήνα
Πρεμιέρα: Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2023 στις 21.00

Παραστάσεις:

Κυριακή 22 Ιανουαρίου στις 21.15

και από 28/01, κάθε Σάββατο στις 18.15 και κάθε Κυριακή στις 21.15. Διάρκεια: 80 λεπτά

Πληροφορίες: Τηλ.: 210513 8067, www.epikolono.gr
Social media:
epi_kolono
@epikolono.gr

Τιμές εισιτηρίων: 16€ (Κανονικό), 14€ (Φοιτητικό, Ανέργων, Μαθητικό, +65)
Προπώληση: Viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/theater/epi-kolono/tao/