Ρούι Κόστα για το έπος της Ελλάδας το 2004: «Έπρεπε να το είχα βουλώσει»

Έχουν περάσει σχεδόν 16 χρόνια από το έπος της Εθνικής ομάδας στην Πορτογαλία και την κατάκτηση του Euro 2004, όμως οι πληγές φαίνεται πως είναι ανοιχτές για τους Πορτογάλους.

Ο Ρούι Κόστα, ένας από τους κορυφαίους Πορτογάλους που έχουν αγωνιστεί στην Ευρώπη, παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη για το Euro του 2004, που… παραλίγο να γράψουν ιστορία οι Ίβηρες.

Ο παλαίμαχος μέσος της Μίλαν μίλησε για το έπος της Ελλάδας, εκφράζοντας την πικρία του για την ήττα στον τελικό, αλλά και για το γεγονός πως απογοήτευσαν ένα ολόκληρο έθνος.

Μάλιστα ο Ρούι Κόστα τόνισε στη συνέντευξη του, πως μετά το πρώτο ματς των δυο ομάδων για τον όμιλο και τη νίκη της «γαλανόλευκης» ότι η Ελλάδα μπορεί να νικήσει σε ένα παιχνίδι, αλλά δεν μπορεί με τίποτα να πάρει το τρόπαιο. Και το μετανιώνει μέχρι και σήμερα, δηλώνοντας μάλιστα πως δεν το είχε ξαναπεί, πως είχε αυτή την άποψη για την Εθνική μας.

Αναλυτικά όσα δήλωσε για τo Euro 2004 ο Πορτογάλος:

Για το αν αφήνει μια πικρή γεύση η παρουσία στον τελικό και η δεύτερη θέση: «Φυσικά και αφήνει μια πικρή γεύση. Σίγουρα μιλάμε για τη συμμετοχή σε έναν ευρωπαϊκό τελικό, αλλά καλύτερα να μην φτάναμε εκεί.

Από τη στιγμή που φτάσαμε στον τελικό η ομάδα έπρεπε να στεφθεί πρωταθλήτρια. Με όλα όσα συνέβησαν έπρεπε να πάρουμε το Euro. Ήταν πολύ θετικό που φτάσαμε στον πρώτο μας τελικό, αλλά στον τελικό χάσαμε. Και με κυνηγούσε για όλη την καριέρα μου. Το 2003 είμαι πρωταθλητής Ευρώπης (με τη Μίλαν), όμως το 2004 έχασα από την Ελλάδα και το 2005 αυτόν τον τελικό με τη Λίβερπουλ που κερδίζαμε 3-0. Σίγουρα υπάρχει σύνδεση σε αυτές τις αποτυχίες.

Το ότι δεν πήραμε το Euro 2004 ήταν αδύνατον. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να φτάσουμε μέχρι τον τελικό, είχαμε εξαιρετικό ρόστερ, προπονητή και επιτελείο, όλα ήταν ιδανικά. Είχαμε τεράστια αυτοπεποίθηση πριν την έναρξη του τουρνουά, μέχρι που συναντήσαμε την Ελλάδα στο πρώτο ματς και χάσαμε. Παρόλα αυτά ησ τόφα της ομάδας ήταν τέτοια που αντιδράσαμε και φαινόταν ότι το σύνολο ήταν πετυχημένο».

Για τον τελικό με την Ελλάδα και το ότι μπήκε ως αλλαγή: «Σε όσα ματς αγωνίστηκε ως αλλαγή σκόραρα. Σε όλα εκτός από τον τελικό με την Ελλάδα. Ίσως ήταν γραφτό. Και ίσως να έπρεπε να το βουλώσω το στόμα μου, επειδή θυμάμαι να λέω μετά το πρώτο ματς με την Ελλάδα: »Μια ομάδα σαν κι αυτή, μπορεί να κερδίσει ένα παιχνίδι, αλλά δεν μπορεί να πάρει τον τίτλο». Ξέρω ότι αυτή η φράση ήταν εν βρασμώ αλλά έμεινε και με ακολουθούσε. Δεν το είπα ποτέ ξανά σε κανέναν αυτό.

Ήταν πολύ ιδιαίτερο και δύσκολο παιχνίδι και οι Έλληνες έπαιξαν με όσα όπλα είχαν. Δεν κατηγορούμε την Ελλάδα και τον τρόπο παιχνιδιού της, εμείς φταίμε. Χάσαμε δυο φορές από την Ελλάδα δεν υπάρχουν δικαιολογίες».

Για τους πανηγυρισμούς στο άκουσμα της πρόκρισης της Ελλάδας από την Τσεχία: «Απέκλεισαν την τρομερή ομάδα της Τσεχίας στα ημιτελικά. Φοβόμασταν να παίξουμε με τους Τσέχους για πολλούς λόγους είχαν πολύ καλή ομάδα. Μετά το άκουσμα της είδησης, δεν θα πω ότι έγινε πάρτι στα αποδυτήρια, αλλά χαμογελάσαμε και νιώσαμε ότι είχαμε τα πάντα πλέον για να κατακτήσουμε το τρόπαιο».

Για τον τελικό και την ανυπομονησία του κόσμου: «Πριν τον τελικό στην Πορτογαλία γινόταν πανικός, όλος ο κόσμος ήταν στους δρόμους και ανυπομονούσε να έρθει η ώρα του ματς, να κερδίσουμε και να γράψουμε ιστορία. Πηγαίνοντας στο γήπεδο χιλιάδες κόσμου μας ακολουθούσε. Δεν πανηγύριζαν αλλά μας έδιναν θετική ενέργεια. Αξίζαμε να είμαστε εμείς οι πρωταθλητές. Ο κόσμος το γνώριζε, είχαμε μια μοναδική ευκαιρία. Παίζαμε μέσα στο σπίτι μας, τα πάντα ήταν υπέρ μας στο να γράψουμε ιστορία. Όμως αποτύχαμε, Γαμώτο, αυτή η μέρα. Πέρα από όσα έγιναν ήταν και η τελευταία μου συμμετοχή στην ομάδα».