Ο Νίκος Σταδιάτης αφήνει για λίγο το ακορντεόν του και μιλάει για όσα αγαπάει

«Τα παιδιά της Σφίγγας» έβαλαν στόχο να αναστατώσουν -ξανά- την νυχτερινή Αθήνα. Και τα κατάφεραν. Ο Σταμάτης Κραουνάκης βρίσκεται σε δημιουργική περίοδο και φαίνεται να πετυχαίνει το στοίχημα που έβαλε πρωτίστως με τον εαυτό του. Να φτιάξει μια ομάδα νέων αγοριών που μπορούν επάξια να κρατήσουν ένα πρόγραμμα με ποιότητα, καλή μουσική και υπέροχα τραγούδια.

Και για τους πιο δύσπιστους αξίζει να πούμε ότι προφανώς και η Σπείρα Σπείρα δεν έχει καμία σχέση με τις χρυσές εποχές της Αθηναΐδας και δεν θα μπορούσε άλλωστε. Αλλά αυτό δεν εμποδίσει καθόλου το φετινό πρόγραμμα να σφύζει από ζωή, να μην κάνει κοιλιά, να έχει συγκινητικές στιγμές και φυσικά να απογειώνεται στο τέλος με την εμφάνιση του Σταμάτη στη σκηνή.

Πολλές εκπλήξεις κρύβει η ανδροπαρέα που εμφανίζεται κάθε Δευτέρα στη Σφίγγα αλλά δεν θέλω να σας αποκαλύψω περισσότερα. Αυτό όμως που πρέπει να πω είναι ότι το πρόγραμμα ξεκινάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ένα νέο παιδί εμφανίζεται, αγκαλιάζει το ακορντεόν του, χαμογελάει και με μια ελαφριά συστολή ερμηνεύει το «Τριανταφυλλάκι» σε στίχους Νικολακοπούλου.

Ο Νίκος Σταδιάτης, μόνος του στη σκηνή τραγουδάει «Πέταξαν απόψε πάνω από τη στέγη μου όλα, πέταξα τα χρόνια και πάνε» και σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα. Απόλυτη ησυχία ξαφνικά στο μαγαζί και όλοι με το στόμα ανοιχτό, ψάχνουν να καταλάβουν ποιο είναι αυτό το παιδί που «προσπερνάει» την ερμηνεία της Πρωτοψάλτη και δίνει το δικό του στίγμα σε ένα τρυφερό τραγούδι που αν και δεν ταιριάζει στο νεαρό της ηλικίας του, βγαίνει αβίαστα από την ψυχή του.

Όσοι «συχνάζουν» στις μουσικές σκηνές της πόλης έχουν σίγουρα δει ξανά το Νίκο. Δίπλα στη Μαρίζα Ρίζου καταρχήν αλλά και με τους Πλέγμα ή την Γεωργία Νταγάκη που συνεργάζεται φέτος. Ένας νέος μουσικός με όνειρα και φιλοδοξίες που χαμογελάει συνεχώς και μαγεύει με το ακορντεόν του.

Στα προγράμματα που έχει συμμετάσχει μέχρι τώρα κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η παρουσία του. Φέτος όμως η συμμετοχή του στη Σπείρα Σπείρα είναι έκπληξη ακόμα και για εμάς που τον γνωρίζουμε από παλιά. «Η πρόταση ήρθε φυσικά» μου εξηγεί ο ίδιος. «Ήξερα τον Βάιο Πράπα, τον κιθαρίστα της παρέας, με σύστησε στο Σταμάτη όταν είχα πάει να τους δω στο Βεάκειο και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία απλά και αβίαστα. Ήταν μάλλον καρμικό» συνεχίζει ο Νίκος ενθουσιασμένος.

Και πώς να μην είναι; Συμμετέχει σε ένα από τα πιο δυνατά προγράμματα της σεζόν, που αν και είναι προγραμματισμένο να τελειώσει την πρώτη Δευτέρα του χρόνου, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πάρει μεγάλη παράταση. Ο κόσμος το έχει αγαπήσει ήδη, οι κριτικοί το ίδιο και ο Νίκος μιλάει για μια οικογένεια. «Ο Σταμάτης είναι εξαιρετικός. Τους ανθρώπους που έχει δίπλα του τους αγαπάει με έναν σπάνιο τρόπο. Από τον καθένα θέλει να βγάλει το καλύτερο που μπορεί. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά η συνεργασία. Ο Σταμάτης είναι μεγάλο κεφάλαιο» αναφέρει και έχει απόλυτο δίκιο.

Γιατί πάνω από όλα ο Σταμάτης ξέρει ακριβώς τι θέλει να κάνει. Και αν τα προηγούμενα χρόνια η πληθωρική του παρουσία και η αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο του δεν άφηναν τη Σπείρα Σπείρα να «ανεξαρτητοποιηθεί» φέτος αυτό επιτυγχάνεται. Όχι επειδή το κοινό σταμάτησε να τον λατρεύει –του το δείχνει εξάλλου μόλις εμφανίζεται στη σκηνή στο τελευταίο μέρος του προγράμματος- αλλά γιατί κατάφερε ο ίδιος να φτιάξει ένα πρόγραμμα άρτιο. Ένα μουσικό θέαμα που δεν χρειάζεται την περσόνα Κραουνάκης για να λειτουργήσει. Στα δέκα το πολύ πρώτα λεπτά έχεις σταματήσει να ανυπομονείς για την εμφάνισή του και απολαμβάνεις τα αγόρια που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Το πρόγραμμα κλείνει ακριβώς όπως ξεκινάει. Με τον Νίκο στη σκηνή να ερμηνεύει το «Τριανταφυλλάκι» με περισσότερο θάρρος αυτή τη φορά μιας και έχει, όπως και όλοι, εισπράξει δεκάδες φορές το χειροκρότημα του κοινού. Αναρωτιέμαι πως είναι για έναν μουσικό να πρέπει να μπει στη διαδικασία προετοιμασίας αλλά και παρουσίασης μια θεατρικής στην ουσία δουλειάς. «Σε όλες τις παραστάσεις που έχω κάνει, και με τη Μαρίζα, συμμετείχα στο πρόγραμμα, τραγουδούσα, σηκωνόμουν όρθιος, είχα κάποια σκηνική παρουσία, αλλά αυτό φέτος είναι διαφορετικό. Ο Σταμάτης δίνει πολύ έμφαση σε όλα, όχι μόνο στο θεατράλε αλλά ακόμα και στο πως θα πιάσει κάποιος το μικρόφωνο. Είναι πολύ της λεπτομέρειας, τα προσέχει όλα και για αυτό έχει αυτό το αποτέλεσμα. Οι πρόβες ήταν αρκετά απαιτητικές αλλά το αποτέλεσμα μας δικαίωσε» μου εξηγεί ο Νίκος.

Εκτός από την συμμετοχή του στη Σπείρα ο νεαρός μουσικός είναι πολύ περήφανος και για project που κινούνται παράλληλα με τον Κραουνάκη και την παρέα της Δευτέρας.

Δίπλα στην Γεωργία Νταγάκη στις εμφανίσεις της στην Αθήνα αλλά και την επαρχία ο Νίκος παίζει τελείως διαφορετικά πράγματα. Μια μουσικός και τραγουδίστρια με ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, η Νταγάκη πιάνει τη λύρα της και ξεσηκώνει το κοινό σε κάθε εμφάνισή της. «Η Γεωργία είναι πολύ καλό παιδί και καλή συνεργάτιδα. Όπως η Μαρίζα ήταν σαρωτική πάνω στη σκηνή, έτσι και η Γεωργία έχει τρομερή χημεία με το κοινό» αναφέρει ο Νίκος και συνεχίζει: «Συνδυάζει το ροκ με την παράδοση και την λύρα. Εχει πολλά ατμοσφαιρικά κομμάτια και στη συνέχεια φέρνει πολύ κέφι στο πρόγραμμα. Είναι μια πολύ ωραία συνεργασία από κάθε άποψη».

Μια μπάντα, η Πλέγμα που Παντελή Κυραμαργιού, αλλά και η Αυλή των θαυμάτων. Μια μπάντα και μια υπερορχήστρα στα οποία ο Νίκος απολαμβάνει να παίζει. Μιλώντας μαζί του συμπεραίνω ότι είναι ένας μουσικό που από την αρχή της πορείας του έπεσε σε «καλά χέρια». Συνεργάστηκε με ανθρώπους που έχουν ταλέντο, ήθος και κάνουν προγράμματα που το κοινό αγαπάει. «Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό» συμφωνεί και ο ίδιος. “Έμπλεξα” με ανθρώπους που μου έδιναν αυτό που πραγματικά ήθελα και ζητούσα».

Μουσικά όμως που ανήκει ο ίδιος περισσότερο; «Όλα μου δίνουν κάτι διαφορετικό και μου αρέσουν όλα. Δεν ξέρω που ανήκω πιο πολύ. Μου αρέσει αυτό που κάνω και το απολαμβάνω».

Κλείνοντας αναρωτιέμαι πως πήρε την απόφαση να τραγουδήσει. Το «Ξανά στην αρχή» κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες και για πρώτη φορά ακούμε το Νίκο να ερμηνεύει. «Ήμουν στο σπίτι του Παντελή Κυραμαργιού και λέγαμε πόσο ωραίο είναι αυτό το τραγούδι που έγραψε. Και έτσι μου πρότεινε να το πω εγώ. Αν και είχα αμφιβολίες στην αρχή τελικά το έκανα. Δεν είχα τίποτα να χάσω και ήθελα να δείξω ότι είμαι μουσικός αλλά μπορώ και να τραγουδήσω» μου εξηγεί ο ίδιος τονίζοντας για ακόμα μια φορά πόσο σημαντική είναι η στήριξη του Παντελή όλα αυτά τα χρόνια.

Κάπου εδώ πρέπει να τον αφήσω. Μια από τις πρόβες του αρχίζει σε λίγα λεπτά. Η κουβέντα τελειώνει όπως άρχισε. Ο Νίκος δεν ξεχνά να ευχαριστεί συνεχώς τους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν. Την Μαρίζα, τον Παντελή, τη Γεωργία, τους μουσικούς της Αυλής. Χαμογελάει και συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο, πάντα με το ακορντεόν στην αγκαλιά.