Αμεση αποφυλάκιση 71 αντιφρονούντων ζητά η Διεθνής Αμνηστία από το καθεστώς Κάστρο

51

Αμεση και δίχως όρους απελευθέρωση όλων των κρατούμενων συνείδησης, καθώς και τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας και απόδοσης ευθυνών για τις καταγγελίες κακομεταχείρισης φυλακισμένων, απαιτεί η Διεθνής Αμνηστία από το καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο κατά τη δεύτερη επέτειο από την καταστολή αντιφρονούντων, το 2003.

Σε νέα έκθεσή της αναφορικά με τους κρατούμενους συνείδησης στην Κούβα, η διεθνής οργάνωση αναγνωρίζει ως κρατούμενους συνείδησης στην Κούβα 71 ανθρώπους, οι οποίοι είναι φυλακισμένοι σε διάφορες περιοχές της νησιωτικής χώρας επειδή εξέφρασαν ειρηνικά τις πεποιθήσεις και τη γνώμη τους.

Στην Κούβα ποινικοποιείται η άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης. Σε αυτήν περιλαμβάνεται η δραστηριοποίηση σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η δημοσίευση άρθρων ή συνεντεύξεων σε μέσα ενημέρωσης που θεωρούνται επικριτικά προς την κουβανική κυβέρνηση, η επικοινωνία με υπαλλήλους των ΗΠΑ στην Κούβα ή με μέλη της εξόριστης κουβανικής κοινότητας στις ΗΠΑ.

«Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κανείς στην Κούβα για να φυλακιστεί επί μήνες ή και χρόνια είναι να διαφωνεί με τις Αρχές» αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία…

Η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει λάβει αναφορές για τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις κακομεταχείρισης κρατουμένων συνείδησης από δεσμοφύλακες, μερικές φορές ως αντίποινα επειδή διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες κράτησής τους, για την ανεπαρκή πρόσβαση σε ιατρική αρωγή και για τους περιορισμούς στην επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.

Ο Χουάν Κάρλος Ερέρα Ακόστα, που εκτίει ποινή 20 ετών στη φυλακή Κίλο της επαρχίας Καμαγκέι, αναφέρει ότι ξυλοκοπήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2004 από ομάδα δεσμοφυλάκων, ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες. Οι δεσμοφύλακες φέρεται να τον ποδοπάτησαν στον σβέρκο, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας προχώρησε σε απεργία πείνας.

Η Διεθνής Αμνηστία δεν γνωρίζει να έχει διεξαχθεί έρευνα για αυτό το περιστατικό ή για άλλα παρόμοια και καλεί την κουβανική κυβέρνηση να προβεί σε αμερόληπτη και ανεξάρτητη έρευνα για όλους τους ισχυρισμούς περί κακομεταχείρισης από δεσμοφύλακες.

Κατά το 2004, τουλάχιστον εννέα κρατούμενοι αναφέρεται ότι κρατούνταν συνεχώς σε περίκλειστα κελιά τιμωρίας για διαστήματα δύο έως τεσσάρων μηνών. Τα κελιά αυτά λέγεται ότι είναι πολύ μικρά (2 x 1 μ.) χωρίς φυσικό φωτισμό και χωρίς επίπλωση. Δεν διαθέτουν τα απαραίτητα για την υγιεινή, όπως πόσιμο νερό.

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από την κυβέρνηση Κάστρο:

– Να διατάξει την άμεση και χωρίς όρους αποφυλάκιση όλων των κρατουμένων συνείδησης.

– Να διασφαλίσει τη διεξαγωγή ανεξάρτητης και αμερόληπτης έρευνας για τους ισχυρισμούς περί κακομεταχείρισης από δεσμοφύλακες, οι αξιωματούχοι που εμπλέκονται σε αυτούς τους ισχυρισμούς να τεθούν αμέσως σε διαθεσιμότητα και οι υπαίτιοι να προσαχθούν στη Δικαιοσύνη.

– Να αναστείλει την ισχύ του Νόμου 88 και άλλων παρόμοιων νομοθετικών μέτρων που διευκολύνουν τη φυλάκιση Κουβανών πολιτών περιορίζοντας αθέμιτα την άσκηση των θεμελιωδών ελευθεριών τους.

– Να συμμορφωθεί με τα διεθνή θεσμικά κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα για τη μεταχείριση κρατουμένων.

– Να επικυρώσει τόσο το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, όσο και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά Δικαιώματα.

Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει, επιπλέον, ότι το μονομερές εμπάργκο των ΗΠΑ κατά της Κούβας συμβάλλει στην υπονόμευση καίριων ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων στη χώρα αυτή. Με αυτό το σκεπτικό, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την άμεση άρση του. Η οργάνωση καλεί επίσης την κουβανική κυβέρνηση να σταματήσει να χρησιμοποιεί το εμπάργκο ως πρόσχημα για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κουβανών.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ