Τα αστυνομικά μυθιστορήματα του καλοκαιριού

Γ.Κ.Καρατζάς

Μέσα στον Ιούνιο του 2020, τον πρώτο καιρό από την άρση των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας βρέθηκαν στους πάγκους αλλά και στις προθήκες των βιβλιοπωλείων τρία νέα αστυνομικά μυθιστορήματα. Και τα τρία αποτελούν δείγματα μιας ζωντανής εγχώριας αστυνομικής λογοτεχνίας με τοπικό χρώμα και μεσογειακό ταπεραμέντο – και τα τρία αποτελούν μια πρόταση ανάγνωσης για το φετινό (περίεργο, παράξενο…) καλοκαίρι.

Ο αστυνόμος Κόκκινος της Ευτυχίας Γιαννάκη, η αστυνόμος Λουκίδη του Δημήτρη Σίμου αλλά και ο ακατάβλητος αστυνόμος Χαρίτος του Πέτρου Μάρκαρη είναι εδώ για να κεντρίσουν τη διάθεση σας στο παιχνίδι εξεύρεσης του δολοφόνου…

Η Πάρος του αστυνόμου Χάρη Κόκκινου

(Ευτυχία Γιαννάκη, Η νόσος του μικρού θεού, Ίκαρος, 2020).

Αν είχατε χρόνια να ακούσετε νέα από τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο μην ανησυχείτε – τα νέα είναι καλά, ο τέως επικεφαλής του Τμήματος Εγκλημάτων κατά της Ζωής όχι μόνο έδωσε σημεία ζωής αλλά φαίνεται αποφασισμένος να επανακάμψει στην ενεργό δράση. Το πώς και πότε θα φανεί μάλλον στο επόμενο βιβλίο της Ευτυχίας Γιαννάκη που με το «Η Νόσος του Μικρού Θεού» άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην αστυνομική βιβλιογραφία της. Το σχεδόν 500 σελίδων αστυνομικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020 από τις εκδόσεις Ίκαρος είναι το πρώτο της νέας τριλογίας, της «Τριλογίας του Βυθού».

Και ο βυθός έχει το δικό του ξεχωριστό ρόλο στο βιβλίο, πραγματικό και συμβολικό. Πάντως, ο Κόκκινος -ίδιος και απαράλλακτος- εντοπίσθηκε μεταξύ της Παροικιάς και του πλέον ορεινού χωριού της Πάρου, τις Λεύκες. Ακόμη είναι εκτός υπηρεσίας, με άδεια άνευ αποδοχών. Με πρωτοβουλία του αρχηγού της Αστυνομίας ο Κόκκινος αναλαμβάνει ένα ειδικό ρόλο στις έρευνες για το φόνο μιας ώριμης πλούσιας Ελβετίδας παντρεμένης με ντόπιο που έχει φύγει από το νησί του ήδη από τη δεκαετία του ΄80. Κοντά στον Κόκκινο, θα βρεθεί η Τζέλα – τραβεστί φιλενάδα του αστυνόμου από την εποχή που εκείνος περνούσε τα μεσημέρια του σε παραδοσιακό εστιατόριο στο Κουκάκι- αλλά και μια παλιά του σύντροφος στη ζωή και στη δουλειά, η Λίνα. Μέσα σε όλα θεαματική είσοδο κάνει και ένας νεαρός αστυνομικός, ο Αλμπάνης που φαίνεται να αποτελεί το νέο πουλέν της Γιαννάκη.

Κατά τα άλλα, οι Κυκλάδες αλλά και το κοσμοπολίτικο περιβάλλον των πρωταγωνιστών φαίνεται ότι λειτουργούν ως στοιχεία δημιουργικής ανανέωσης του στόρι της Γιαννάκη που δεν φοβάται να αναθέσει ρόλο αυτοσχέδιου δύτη στον εαυτόν της προκειμένου να «βουτήξει» στα βαθιά σκοτεινά νερά της ελληνικής παραδοσιακής αστυνομικής θεματογραφίας με μυστικά καλά κρυμμένα στο απώτερο παρελθόν, υποθέσεις όπου η αρχαιοκαπηλία συναντά τα ναρκωτικά, «πληρωμένοι» έρωτες …

Διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα

Η πρεμιέρα της αστυνόμου Λουκίδη

(Δημήτρης Σίμος, Σώσε με, Μεταίχμιο, 2020)

Και αν τα ίχνη του Χάρη Κόκκινου βρέθηκαν στο νησί της Πάρου, εκείνα του αστυνόμου Καπετάνου- που συντρόφευσε τους αναγνώστες των βιβλίων της τριλογίας «Σκοτεινά Νερά» του Δημήτρη Σίμου- αγνοούνται. Ο Σίμος μετά  «Τα βατράχια», τα  «Τυφλά ψάρια» και τα «Τοξικά Μάτια» εγκαταλείπει τον γνώριμο χώρο δράση του, το νησί της Εύβοιας και ανηφορίζει προς Βορρά για να εγκατασταθεί σε καινούργιες πολιτείες. Πιο συγκεκριμένα, στις πολιτείες της Θράκης με το ιδιαίτερο χρώμα και άρωμα. Εκεί, θα συναντηθεί με την νέα πρωταγωνίστρια του, την Αστυνόμο Λουκίδη. Μια νέα, δυναμική, ανεξίθρησκη και αδογμάτιστη γυναίκα που ζει με το σκύλο της -ένα παιχνιδιάρικο πίντσερ, που ακούει στο όνομα Αλόνη- και κάνει γιόγκα, εκτελώντας με πολύ μαεστρία τη στάση περιστέρι.

Διαβάζω στο οπισθόφυλλο: «Τρεις αδερφές ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο χωριό που μένει η μητέρα τους με αφορμή το μνημόσυνο του πατέρα τους. Η μία αδερφή όμως δεν έρχεται ποτέ. Λίγα χιλιόμετρα μακριά, η αστυνόμος Λουκίδη ανακαλύπτει το πτώμα μιας γυναίκας, παραμορφωμένο. Είναι η αγνοούμενη αδελφή το επόμενο θύμα; Στην προσπάθειά τους να τη βρουν θα πνιγούν στο παρελθόν. Για να σωθούν, πρέπει να κολυμπήσουν στο ορμητικό ποτάμι με τα μυστικά που τόσα χρόνια έκρυβε το Δάσος των Μανιταριών». Το βιβλίο χαρακτηρίζεται από τον εκδότη ως «ένα καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ αστυνομικής πλοκής που υπόσχεται να σας κόψει την ανάσα, βυθίζοντας σας σε μια ιστορία ενοχής».

Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, αποτελώντας ένα από τα νεαρότερα μέλη της.

Διαβάστε εδώ σελίδες του βιβλίου

http://flip.metaixmio.gr/apospasmata/SOSE_ME/index.html

Μια νέα Διεθνής και ο αστυνόμος Χαρίτος

(Πέτρος Μάρκαρης, Ο φόνος είναι χρήμα, εκδόσεις Κείμενα, 2020).

«Είμαι ο μοναδικός αξιωματικός των Σωμάτων Ασφαλείας που ο πεθερός του είναι μέλος του ΚΚΕ» (…) «Εσείς έχετε κολλητό φίλο έναν αριστερό, εγώ έχω πεθερό μέλος του ΚΚΕ. Ίσως γι΄αυτό συνεννοούμαστε τόσο καλά». Ο διάλογος του υπαρχηγού της Αστυνομίας με τον αστυνόμο Χαρίτο στο καινούργιο μυθιστόρημα του βετεράνου της εγχώριας αστυνομικής λογοτεχνίας Πέτρου Μάρκαρη. «Ο φόνος είναι χρήμα», ο τίτλος του και κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020.

Ο Μάρκαρης επιστρέφει στα γνώριμα τοπία του όπου ο ακατάβλητος αστυνόμος Χαρίτος έστω και με τη βοήθεια ή και την συνέργεια του αμετανόητου κομμουνιστή φίλου του, Λάμπρου Ζήση που πλέον ανήκει μοναδικά στη «Διεθνή της Φτώχειας» δεν είναι σαν το ψάρι έξω από το νερό. Ο Μάρκαρης που γνωρίζει καλά τα μέσα δωμάτια της Αριστεράς σε όλες της τις εκδοχές βάζει τον παππού Λάμπρο στο τέλος του βιβλίου να λέει σε τόνο εξομολογητικό: «Η ζωή που πέρασα είναι γεμάτη από διεθνείς. Την Κομουνιστική Διεθνή, την Τετάρτη Διεθνή, το διεθνές προλεταριάτο και τον διεθνή καπιταλισμό, που τον πολέμησα μια ζωή. Χαίρομαι που τώρα, με όλους εσάς γύρω μου, μπορώ να πω ότι εμείς και το κίνημα του Τζιοβάνι εκπροσωπούμε μια άλλη διεθνή: τη διεθνή της φτώχειας. Δε μας εκπροσωπεί και δε μας πατρονάρει κανένα κόμμα. Εμείς οι ίδιοι είμαστε το κίνημα».

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζω: «Αθήνα 2019. Οι ανισότητες ολοένα και μεγαλώνουν. Η πολιτική ηγεσία αναστατώνεται από τους φόνους ξένων επενδυτών. Μοναδικό κοινό στοιχείο ένα τραγούδι. Ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος καλείται να εξιχνιάσει τα εγκλήματα που έγιναν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ταυτόχρονα σε ένα άλλο σημείο της πόλης, ένα κίνημα γεννιέται. Το «κίνημα των φτωχών». Στο 13ο του μυθιστόρημα ο διεθνής συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης προσφέρει μια έκπληξη στους αναγνώστες του: ο αστυνόμος Χαρίτος δεν είναι ο μόνος πρωταγωνιστής…».