Απο τον εφιάλτη του πολέμου, στην κόλαση της Μόριας

«Νήσος Ρόδος», ώρα άφιξης 6:10, πρωί της Τρίτης. Οι 215 πρόσφυγες από τη Μόρια είχαν ήδη στηθεί στο κατάστρωμα, περιμένοντας να αποβιβαστούν.

Κάποιοι με μωρά στην αγκαλιά τους, άλλοι μόνοι τους, άλλοι με λίγα προσωπικά αντικείμενα τυλιγμένα σε μια σακούλα σκουπιδιών, πάτησαν στην ενδοχώρα, χωρίς ακόμη ο ήλιος να είχε ανατείλει.

Στο λιμάνι βρίσκονταν ήδη μέλη του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης και πούλμαν, για να βεβαιωθούν ότι θα φτάσουν με ασφάλεια στις δομές φιλοξενίας.

Από τους 215 πρόσφυγες, οι 50 προορίζονταν για Κόρινθο, ενώ οι υπόλοιποι, με εξαίρεση μια οικογένεια που θα φιλοξενηθεί στο προσφυγικό κέντρο Σκαραμαγκά, θα μοιράζονταν σε διάφορα ΚΥΤ της χώρας, στα Γιάννενα, στη Θήβα και στο Σχιστό.

«Είμαι θυμωμένος – Ούτε εδώ νιώθω ασφάλεια»

Ο 40χρονος Ιρανός, ο Έιμαν, ήρθε και με πλησίασε από μόνος του. Είχε ανάγκη, φαίνεται, να μιλήσει για τα βίαια γεγονότα που ξέσπασαν στο καμπ την Κυριακή, στα οποία βρέθηκε αυτόπτης μάρτυρας, δείχνοντας μου τις πληγές του στο χέρι.

Περιγράφει τη φρίκη της Μόριας και τους εννέα δύσκολους μήνες που έζησε σε αυτή. Ο Ειμαν, ήταν από τους ελάχιστους Χριστιανούς που διέμεναν στη Μόρια, κάτι που όπως αναφέρει, δεν τον έκανε να νιώθει ασφαλής.

Βρέθηκε από το Ιράν στην Ελλάδα, ολομόναχος, χωρίς συγγενείς.

«Έζησα στη Μόρια για εννέα μήνες και οι συνθήκες ήταν άθλιες. Το αποκορύφωμα ήταν η φωτιά της Κυριακής. Είμαι θυμωμένος».

Οι θρησκευτικοί λόγοι καθώς και οι διαφορετικές εθνικότητες, γίνονται συχνά λόγος διαμάχης μεταξύ των προσφύγων.

«Περίμενα, φτάνοντας στην Ελλάδα, να έχω καλύτερη αντιμετώπιση» μου εξομολογείται.

«Από όταν άφησα την πατρίδα μου, όμως, όλοι ήταν εχθρικοί απέναντι μου. Τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα που είναι χριστιανική χώρα».

«Δεν νιώθω ασφαλής ούτε και εδώ. Ήμουν από τους λίγους χριστιανούς ανάμεσα σε 10.000 μουσουλμάνους», μου λέει ενώ έβγαλε το κινητό του να μου δείξει βίντεο από τη φρίκη που βίωσε τη μέρα που ξέσπασαν η φωτιές στο ΚΥΤ.

«Υπήρχε χάος παντού, ενώ οι αστυνομικοί δε μας άφηναν να φύγουμε. Δε μας βοηθούσαν».

16 μήνες στην κόλαση…

Λίγο πιο πέρα, ο 20χρονος Καρίμ από το Αφγανιστάν, περιμένει να επιβιβαστεί στο λεωφορείο για το οποίο αναμένει να τον οδηγήσει στην Αθήνα…

Τα χέρια του σχεδόν άδεια, μονάχα με μια χειραποσκευή παρατηρεί τα γυναικόπαιδα και τους άντρες, με τους οποίους πριν λίγες ώρες μοιραζόταν την ίδια προσωρινή κατοικία.

Οι 16 μήνες στην Μόρια ήταν αρκετές για αυτόν, για να αποφασίσει ότι δε θέλει, σίγουρα, να μείνει στην Ελλάδα.

«Δεν είμαι τρελός για να θέλω να μείνω στην Ελλάδα» μου απαντά, ενώ μου αφηγείται ιστορίες μέσα από το «κολαστήριο», όπως τις τεράστιες ουρές στις οποίες περίμενε για ένα πιάτο φαγητό.

SOS από την Ύπατη Αρμοστεία

Την ίδια στιγμή, διεθνείς οργανισμοί κρούουν τον κώδωνα για τον μεγάλο αριθμό προσφύγων που διαμένουν στα νησιά του Αιγαίου.

Σύμφωνα με νεότερα απολογισμό, συνολικά 10.258 πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν στα νησιά του Αιγαίου μόνο τον μήνα Σεπτέμβριο.

Με ανακοίνωσή της η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες απευθύνει δραματική έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση να μετακινήσει επειγόντως χιλιάδες αιτούντες άσυλο από τα κέντρα υποδοχής στα ελληνικά νησιά, τα οποία είναι υπερπλήρη σε επικίνδυνο βαθμό, φιλοξενώντας 30.000 αιτούντες άσυλο σε απάνθρωπες συνθήκες.

«Η κατάσταση στη Λέσβο, τη Σάμο και την Κω είναι κρίσιμη. Το κέντρο υποδοχής της Μόριας στη Λέσβο έχει ήδη πενταπλάσιο πληθυσμό από τη χωρητικότητά του, με 12.600 άτομα. Στον γειτονικό άτυπο καταυλισμό, 100 άνθρωποι μοιράζονται μία τουαλέτα» τονίζει η Υπατη Αρμοστεία σε ανακοίνωση της, προσθέτοντας ότι:

«Η παραμονή των ανθρώπων σε αυτές τις ανεπαρκείς και επισφαλείς συνθήκες στα νησιά είναι απάνθρωπη και πρέπει να σταματήσει».