Ένα πολυβραβευμένο «Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού»…

Τι εννούμε, όταν λέμε ότι ταξιδεύει; Από το Κάρλοβι Βάρι πέρυσι, μέχρι σήμερα, η ταινία «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» -που είναι και το σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Έκτορα Λυγίζου-, έχει ταξιδέψει σε περισσότερα από 30 διεθνή Φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.

Το Τορόντο, το Λονδίνο, το Μπέλφαστ, το Ρότερνταμ, η Σεβίλλη, το Μόντρεαλ, το Ρέϊκιαβικ, το Λοτζ, το Γκέντεμποργκ, το Χονγκ Κονγκ, το Ταλίν, υποδέχθηκαν την ταινία, η οποία απέσπασε βραβεία και διακρίσεις, καθώς και εξαιρετικές κριτικές στα διεθνή Μέσα.

Δείτε ένα χαρακτηριστικό film clip από την ταινία

Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι η εγχώρια «βιοτεχνία» κινηματογράφου δεν τίμησε εξίσου την ταινία: απέσπασε το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά και τα Βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη και Ανδρικής Ερμηνείας στα φετινά Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Τι υπόθεση έχει η ταινία και γιατί συγκινεί και επηρεάζει τους θεατές της; Ένα 22χρονο αγόρι που μένει στην Αθήνα δεν έχει δουλειά, δεν έχει λεφτά, δεν έχει κοπέλα και δεν έχει φαΐ να φάει. Αυτά που έχει είναι ένα καναρίνι και μια εξαίσια φωνή κόντρα τενόρου. Όταν μένει και χωρίς σπίτι, πρέπει να βρει κρυψώνα για το καναρίνι του. Κι όταν το καναρίνι παγιδεύεται μες στην κρυψώνα, το αγόρι πρέπει να βρει βοήθεια. Πρέπει να βρει κάποιον να του εξομολογηθεί ότι δεν έχει δουλειά, δεν έχει λεφτά, δεν έχει κοπέλα και δεν έχει φαΐ να φάει.

Ο Έκτορας Λυγίζος 37 ετών σήμερα, έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με το θέατρο, σκηνοθετώντας έργα των Μπέκετ, Ίψεν, Τσέχωφ, Ζαρρύ, Βέρντι, Γουόλς, Όουεν, Κλάους, Ευριπίδη. Η μικρού μήκους ταινία του, Αγνά Νιάτα προβλήθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας, το 2004, ενώ «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.

Πώς έφθασε στο θέμα της ταινίας του και τι ρόλο παίζει η πείνα ως δομικό της στοιχείο;

«Η πείνα είναι κινητήριος δύναμη. Αναγκάζει και τον πιο οκνηρό να αναλάβει δράση», λέει ο σκηνοθέτης. Και συνεχίζει:

«Αναγκάζει και τον πιο ντροπαλό να παλέψει με την υπερηφάνεια του για να κρατηθεί στη ζωή. Το σώμα πάσχει από ένα μεγάλο κενό. Και μου φαίνεται πολύ συγκινητική η προσπάθεια των ανθρώπων να γεμίσουν τα κενά τους. Και βρίσκω πολύ συγκινητικό ένα σώμα που πάσχει. Ιδίως, γιατί, στην πείνα, όλες οι αισθήσεις είναι σε έξαρση, το πνεύμα είναι σε κατάσταση μέθης. Και σε κατάσταση μέθης οι άνθρωποι είναι πιο κοντά στον πραγματικό τους εαυτό. Είτε μιλάμε για μέθη από αλκοόλ είτε για μέθη από έρωτα είτε για μέθη θεατρική.

Η δύναμη αυτή υπάρχει μέσα μας –έτσι κι αλλιώς. Γιατί πριν και πάνω απ’ όλα είμαστε ζώα. Ακόμα κι αν ο πολιτισμός μάς έχει κάνει να το ξεχάσουμε. Ίσως τελικά όλα συνοψίζονται στο απλό σχήμα: έχω ανάγκη κάτι και προσπαθώ να το αποκτήσω. Είτε μιλάμε για φαΐ είτε μιλάμε για αναγνώριση είτε μιλάμε για φροντίδα είτε για σεξ. Η δυσκολία του αγοριού στην ταινία είναι να αναγνωρίσει και να παραδεχτεί την κατάστασή του. Και να ξεπεράσει όλα αυτά μέσα του που τον εμποδίζουν να ζητήσει βοήθεια και φροντίδα».

Πρωταγωνιστικό «στοιχείο» της ταινίας είναι επίσης το καναρίνι…

«Το καναρίνι είναι το αντικείμενο της φροντίδας του. Είναι ένα αβοήθητο πλάσμα που χρειάζεται φαγητό και νερό, και το μόνο που μπορεί να σου δώσει ως αντάλλαγμα είναι το ωραίο τραγούδι. Φαντάζομαι πως κάτι τέτοιο είναι και το αγόρι. Φτάνει να το παραδεχτεί».

Όσο για τα ευγενή ανθρώπινα συναισθήματα και αρχές, όπως η αξιοπρέπεια, ο Έκτορας Λυγίζος λέει:

«Νομίζω πως κάποιος, σε συνθήκες φόβου και εξαθλίωσης, δεν πρέπει να διατηρήσει καμία αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπεια στην ταινία είναι εχθρός. Είναι αυτό που κάνει το αγόρι να μην μπορεί να μιλήσει σε κανέναν για την κατάστασή του. Στο φόβο και στην εξαθλίωση η λύση είναι η βοήθεια. Το θέμα δεν είναι να πείσεις τους άλλους ότι είσαι καλά ακόμα κι αν υποφέρεις. Το θέμα είναι να βρεις τρόπο να εκφράσεις είτε τα καλά είτε τα άσχημα που κρύβεις μέσα σου, πόσο μάλλον τον πόνο. Η αξιοπρέπεια είναι άμυνα. Είναι κατάλοιπο από άλλες εποχές. Η σημερινή εποχή έχει ανάγκη από αγάπη άνευ όρων…»

Φεστιβάλ & βραβεία

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κάρλοβι Βάρι – Διεθνές Διαγωνιστικό / Ειδική Μνεία Ανδρικής Ερμηνείας στον Γιάννη Παπαδόπουλο
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόντρεαλ – Διεθνές Διαγωνιστικό / Βραβείο Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Κεμπέκ (AQCC)
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεβίλλης – Διεθνές Διαγωνιστικό / Αργυρό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Βραβείο Ερμηνείας
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης – Διεθνές Διαγωνιστικό / Βραβείο Ανδρικης Ερμηνείας και Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI)
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λοτζ / Βραβείο Καλύτερης Ταινίας
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ – Επίσημη Συμμετοχή
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τορόντο – Επίσημη Συμμετοχή
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λονδίνο – Επίσημη Συμμετοχή
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χονγκ Κονγκ – Επίσημη Συμμετοχή
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λινζ / Α’ Βραβείο Καλύτερης Ταινίας
Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου /
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας – Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη – Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου