Το ιστορικό της οικογένειας του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου

51

Ένας διάχυτος μύθος περιστρέφεται γύρω από το όνομα Αλέξανδρος Γιωτόπουλος στο Παρίσι της δεκαετίας του 60, κληρονομιά της θρυλικής φιγούρας του πατέρα του, Δημήτρη Γιωτόπουλου, αμφιλεγόμενης προσωπικότητας στο ευρύτερο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα της Ελλάδας. Ζώντας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, τα ίχνη του χάνονται ξαφνικά και επανεμφανίζονται · από την ένθερμη υποστήριξη στην ένοπλη πάλη, στην «29η Μάη» και τον ιδρυτικό πυρήνα της «17 Νοέμβρη»…

Σημαντικός τροτσκιστής για πολλά χρόνια, ο πατέρας του, Δημήτρης, συνεργάστηκε με τον Λέοντα Τρότσκι και σε κάποιο σημείο θεωρείτο «υπαρχηγός» του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος, αποκτώντας το ψευδώνυμο «Wittie». Εμφανίζεται ως αρχηγός της οργάνωσης «Εργασία», κινούμενη με συνωμοτικό και παράνομο τρόπο· η κόντρα του με το ΚΚΕ γίνεται έντονη και οπαδοί της ομάδας του αποκτούν τον χαρακτηρισμό «φαλτσέτες».

To 1934 ο Δ.Γιωτόπουλος φεύγει από την Αθήνα για το Παρίσι και λίγο αργότερα έρχεται σε ρήξη με τον ίδιο τον Τρότσκι. Με την περίφημη φράση «το ελληνικό τμήμα είμαι εγώ» παίρνει μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων τροτσκιστών. Η δικτατορία Μεταξά, η οποία τον επικύρυξε έναντι 500.000 δραχμών, τον ανάγκασε να φύγει για την Ισπανία· εκεί δραστηριοποιείται στο πλευρό του POUM, αιχμαλωτίζεται από τις προσκείμενες στους κομμουνιστές διεθνείς ταξιαρχίες και το 1939 αφήνεται ελεύθερος έπειτα από γαλλική μεσολάβηση και επιστρέφει στο Παρίσι, όπου περνά όλη την κατοχή έως το 1945.

Το 1947 ιδρύει το Αρχειομαρξιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΑΚΕ), κερδίζοντας 51 ψήφους στις βουλευτικές εκλογές. Με τη φράση «ανάμεσα στη φασιστική και στη σταλινική βαρβαρότητα, η μόνη επιλογή είναι η αστική δημοκρατία» δικαιολογεί το επίσημο τηλεγράφημα του ΑΚΕ προς τον κυβερνητικό στρατό για τη νίκη του έναντι του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΕΣ) -γεγονός που κάνει παλιούς συντρόφους του να υποστηρίζουν πως την περίοδο εκείνη ο Γιωτόπουλος συνεργάζονταν με τις επίσημες Αρχές.

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60, ο Δημήτρης Γιωτόπουλος εμφανίζεται να συνεργάζεται με γνωστούς αντικομμουνιστές στην έκδοση του περιοδικού «Διεθνής Ζωή», ακόμη και με τις κρατικές υπηρεσίες. Η φυματίωση τον ταλαιπωρεί και το νήμα της ζωής του κόβεται το 1965 σε πλήρη ανυποληψία από τους παλιούς συντρόφους του.

Στο Παρίσι της δεκαετίας του 60

Η ιστορία του Δημήτρη Γιωτόπουλου τελειώνει εκεί, έχει ήδη όμως ξεκινήσει εκείνη του γιου του Αλέξανδρου, τον οποίο συναντούμε στο Παρίσι της δεκαετίας του 60, όπου υπάρχει ένας διαχυτος θρύλος γύρω από το όνομά του. «Ξέρετε είναι εδώ και ο γιος του Γιωτόπουλου» αναφέρουν όσοι τον θυμούνται τα χρόνια εκείνα. Στις περιγραφές τους εμφανίζεται ως ένας γοητευτικός, ωραίος, λιγομίλητος άνδρας, με μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες.

Γνωστός για την ένθερμη υποστήριξή του στην ένοπλη πάλη στα αμφιθέατρα της εποχής, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος σπουδάζει οικονομικά. Γίνεται μέλος του ΚΚΕ την περίοδο 1967-68, από όπου διαγράφεται από γνωστό Έλληνα πολιτικό, ενώ είναι και στέλεχος του φοιτητικού συλλόγου στο Παρίσι.

Η 29η Μαΐου του 1968 τον βρίσκει ιδρυτικό στέλεχος της ομώνυμης οργάνωσης «29 Μάη». Μέλη του μαοϊκής επιρροής σχήματος μεταβαίνουν στην Κούβα, όπου έχουν κύκλο επαφών για το πώς θα μπορούσε να οργανωθεί αντάρτικο πόλης στην Ελλάδα. Ο ίδιος φέρεται να είχε επαφές και στη Θεσσαλονίκη, όπου με απόφαση έκτακτου στρατοδικείου καταδικάζεται ερήμην σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών. Ένα χρόνο αργότερα, η οργάνωση διασπάται και ο Αλ.Γιωτόπουλος προσχωρεί στο τμήμα που εμμένει στον ένοπλο αγώνα.

Τα ίχνη του χάνονται ξαφνικά τη δεκαετία του 70, όταν παύει να δίνει το παρών στα γνωστά στέκια των αντιστασιακών στην Ευρώπη· κάνει πάλι την εμφάνισή του στην Αθήνα την περίοδο 1974-75, ωστόσο ουσιαστικά τα ίχνη του παραμένουν χαμένα έως το 1981, οπότε επανεμφανίζεται στη χώρα.

Το όνομά του μπαίνει για πρώτη φορά στις «λίστες υπόπτων» στις αρχές της δεκαετίας του 90 έπειτα από πληροφορίες γαλλικών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Οι Αμερικανοί φέρονται να τον παρακολουθούν στο Παρίσι και σε άλλες χώρες, δίχως όμως να έχει περιέλθει στην κατοχή τους κάποιο σημαντικό στοιχείο που να τον συνδέει με τη «17Ν» -εμφανίζονται, όμως, βέβαιοι ότι ανήκει στον ιστορικό πυρήνα της οργάνωσης.

Κυκλοφορεί μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας, χρησιμοποιώντας για χρόνια σε Αθήνα και Λειψούς το ψευδώνυμο Μιχάλης Οικονόμου. Τα τελευταία δύο χρόνια οι Αρχές φέρονται να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τα βήματά του και έπειτα από μία σειρά ραγδαίων εξελίξεων στο μέτωπο κατά της τρομοκρατίας η 18η Ιουλίου 2002 τον βρίσκει να παραδέχεται στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία την πραγματική ταυτότητά του…

Πηγή: Το Βήμα (Τετάρτη, 17 Ιουλίου)

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ