Γαβρόγλου: Το πρόβλημα της εκπαίδευσης δεν είναι το πρωινό ξύπνημα

Ώρες αναρωτιέμαι εάν ο Κώστας Γαβρόγλου έχει μια πραγματική επίγνωση τι συμβαίνει στην εκπαίδευση.

Δεν αναφέρομαι στο πανεπιστήμιο, αλλά στο σχολείο. Εκεί όπου φοιτούν εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές.

Ένα χώρο που έχει ουκ ολίγα προβλήματα: υποχρηματοδότηση, κάλυψη των αναγκών από αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που δεν ξέρουν κάθε χρόνο που θα τους στείλουν (και σε ορισμένα μέρη εάν εκεί που θα τους στείλουν, θα βρουν κάπου να μείνουν), αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που θέλουν αναμόρφωση αλλά δεν υπάρχουν οι πόροι για αυτό.

Σε αυτό το χώρο, με αυτά τα προβλήματα, ο Κώστας Γαβρόγλου αποφάσισε ότι το βασικό θέμα είναι το ωράριο και ότι τα προβλήματα θα λυθούν εάν τα μαθήματα ξεκινούν μία ώρα αργότερα.

Φυσικά, κάνοντάς το αυτό παρέβλεψε ότι με τον τρόπο αυτό δεν έλυσε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά δημιούργησε ουκ ολίγα προβλήματα στους γονείς που πρέπει να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο.

Γιατί όταν πρέπει να είσαι στη δουλειά σου στις 8 ή στις 8.30 τότε τι ακριβώς θα κάνεις με το παιδί σου που πρέπει να το αφήσεις στο σχολείο λίγο πριν τις 9;

Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας τέτοιες ώρες πάει στη δουλειά. Ακόμη και εάν ξεκινάει στις 9, συχνά έχει να διανύσει μεγάλες αποστάσεις. Ούτως ή άλλως οι γονείς καλούνται να κάνουν διάφορα ακροβατικά ή να τρέχουν με την ψυχή στο στόμα για να προλάβουν να πάρουν το παιδί ή να το πάνε στα αγγλικά ή το μπαλέτο.

Βλέπετε, οι περισσότεροι δεν είναι ούτε πανεπιστημιακοί (ούτε και δημοσιογράφοι) να έχουν πιο βολικά και κυρίως πιο ευέλικτα προγράμματα.

Βγήκε ο Γαβρόγλου και είπε ότι με αυτό τον τρόπο τα πράγματα θα είναι καλύτερα για τα παιδιά, μια που δεν θα είναι νυσταγμένα όταν θα πάνε στο σχολείο. Βέβαια, όπως θυμόμαστε και από τα παιδικά μας χρόνια, τα παιδιά δεν αντιδρούν έτσι επειδή είναι νωρίς, αλλά επειδή το σχολείο τους φαίνεται βαρετό κάποιες φορές.

Ούτε στέκει το επιχείρημα ότι τα παιδιά κάθονται αργά το βράδυ ξάγρυπνα, επειδή χαζεύουν υπολογιστές, τάμπλετ και κινητά, και άρα ας τους δώσουμε λίγο πρωινό ύπνο παραπάνω. Το σωστό είναι τα παιδιά να μην περνούν τόσες ώρες μπροστά σε μια μικρότερη ή μεγαλύτερη οθόνη και να κοιμούνται στην ώρα τους.

Επιπλέον, εάν τα παιδιά γυρνούν πιο αργά από το σχολείο, περιορίζεται η δυνατότητα να ξεκουραστούν το μεσημέρι πριν τις απογευματινές δραστηριότητες, είτε αυτές είναι μαθήματα ή διάβασμα, είτε παιχνίδι.

Κι όμως, η μεσημεριανή ανάπαυση, ιδίως σε περιοχές με τις δικές μας κλιματολογικές συνθήκες, είναι ίσως πιο σημαντική από την λίγη ώρα επιπλέον ύπνου το πρωί.

Όμως, το πραγματικό ζήτημα δεν είναι στενά το σχολικό ωράριο. Το πραγματικό ζήτημα είναι ο τρόπος που επιλέγει ο κ. Γαβρόγλου να κάνει πολιτική.

Την ώρα που είναι ανοιχτά τα μεγάλα ζητήματα για το σε ποια κατεύθυνση πρέπει να πάει το σχολείο, με ποιους πόρους, με ποια στελέχωση και ποιο περιεχόμενο, αντί έστω να κάνει μια μεγάλη συζήτηση με την κοινωνία, να παρουσιάσει προτάσεις αλλά και να ακούσει ιδέες, απλώς αναζητά μια φαεινή ιδέα, που θα κερδίσει τη δημοσιότητα, έστω και πρόσκαιρα, θα χαϊδέψει αυτιά και στην πραγματικότητα δεν θα έχει αλλάξει απολύτως τίποτα επί της ουσίας.

Και σε αρκετούς θα προσθέσει απλώς έναν μπελά ακόμη.