Χάρης Βροντός: Με… βροντερή ειλικρίνεια
Ο συνθέτης με το πολύ σημαντικό έργο που γνωρίζουμε, αποφάσισε να μη μείνει στην έκφραση που αποδίδουν οι ήχοι του αλλά να δημοσιεύσει ένα εξίσου «ηχηρό» ημερολόγιο στο οποίο μιλάει για πρόσωπα και καταστάσεις του καλλιτεχνικού – κυρίως – χώρου χωρίς φόβο και με αρκετό πάθος
Spotlight
-
Μελέτη καταπέλτης για τα Τέμπη μιλά για αλλοίωση της σκηνής του εγκλήματος - Η αναφορά στις εύφλεκτες ουσίες
-
Γενς Στόλτενμπεργκ: «Δεν είναι πολύ αργά για να κερδίσει η Ουκρανία τον πόλεμο»
-
Το παρών του Αλέξη Τσίπρα
-
Έζησα στην Αθήνα της δεκαετίας του 1980 για έναν χρόνο - αυτό μου έμαθε ότι μπορείς να ανήκεις οπουδήποτε
Τι είναι αυτό που κάνει να διαβάζεται ως ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα το «Ημερολόγιο ενός συνθέτη (1982-2012)» του Χάρη Βρόντου ακόμη κι αν μισογνωρίζει ή αγνοεί κανείς παντελώς – όπως μπορεί να συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο – ονόματα ή τα ίδια τα πρόσωπα που τα φέρουν, γεγονότα και καταστάσεις ώστε ακόμη κι όταν μνημονεύονται ή σχολιάζονται με έναν τόσο προσωπικό τρόπο που κάνει απροσπέλαστη την επιμέρους υφή τους, να αδυνατείς να μιλήσεις για εγωκεντρισμό ή αλαζονεία του συγγραφέα; Απερίφραστα, είναι το στοιχείο της ειλικρίνειας (όσο κι αν ένας άδικα ξεχασμένος δοκιμιογράφος, μεταφραστής αλλά και ποιητής, ο Σπύρος Τσακνιάς, είχε γράψει «Σου μιλώ με ειλικρίνεια / δεν έχω άλλο τρόπo να κρυφτώ καλύτερα»), ώστε ακόμη κι όταν γίνεται ιδιαίτερα επιθετικός ή αρνητικά αποκαλυπτικός σε σχέση με λογής πρόσωπα του καλλιτεχνικού ή του συγγραφικού χώρου, δεν το κάνει ο Βρόντος για να τα τιμωρήσει ή για να τα εκδικηθεί, αλλά γιατί αισθάνεται να έχει θιγεί, μέσω του ίδιου, μια ηθική τάξη πραγμάτων.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις