Τρεις «μύθοι» που αξίζει να καταρρίψουμε για τον ρόλο της γυναίκας στον επαγγελματικό στίβο

Παρότι τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην εξάλειψη των ανισοτήτων στο εργασιακό περιβάλλον, πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν πως έχουμε έναν μακρύ δρόμο να διανύσουμε, ώστε να μιλάμε για έμφυλη ισότητα στην αγορά εργασίας. Τα ευρήματα είναι δυσάρεστα και αποκαλύπτουν πως τη χρονιά που μας πέρασε το 42% των γυναικών δήλωσε πως υπέστη κάποια μορφή διάκρισης στην απασχόλησή του εξαιτίας του φύλου του, το 48% επεσήμανε πως παραμένει σε entry level θέσεις, ενώ ένα ποσοστό του 72% ανέφερε πως δυσκολεύεται να φέρει σε ισορροπία την επαγγελματική και την προσωπική του ζωή.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να μπορέσουμε να δούμε ποια είναι όντως σήμερα η πραγματικότητα μίας γυναίκας στην αγορά εργασίας, ώστε να αναγνωρίσουμε τις προκλήσεις τις οποίες θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, για να διαμορφώσουμε σταδιακά ένα πιο συμπεριληπτικό και δίκαιο εργασιακό περιβάλλον. Ακριβώς για αυτό, παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει τρεις διαδεδομένους «μύθους» σχετικά με τη θέση της γυναίκας στον επαγγελματικό στίβο, καθώς είναι αυτοί που δεν μας επιτρέπουν να αντικρύσουμε το ουσιαστικό πρόβλημα και να αναζητήσουμε τη λύση του.

#1 Οι γυναίκες δεν είναι το ίδιο φιλόδοξες σε σχέση με την επαγγελματική τους ανέλιξη

Ο «μύθος» που θέλει τις γυναίκες λιγότερο φιλόδοξες επαγγελματίες από τους άντρες υπήρχε ανέκαθεν, ωστόσο, έχει ενισχυθεί στη μετα-covid εποχή. Η αλήθεια είναι πως τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άνδρες που ανήκουν στην κατηγορία των ανώτατων στελεχών, θέλουν και επιδιώκουν εξίσου ακόμη πιο υψηλόβαθμους ρόλους. Ειδικότερα οι μαύρες και πιο νέες γυναίκες παρουσιάζονται ως ιδιαίτερα φιλόδοξες, σύμφωνα με έρευνες.

Πιο αναλυτικά, 9 στις 10 γυναίκες κάτω των 30 ετών επιθυμούν να προωθηθούν στο επόμενο επίπεδο, ενώ τρεις στις τέσσερις φιλοδοξούν πως θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν μία ηγετική θέση. Επιπλέον, αξίζει να αναφέρουμε πως η πανδημία, καθώς και η αυξημένη ευελιξία που αυτή επέφερε, δεν μείωσε τις φιλοδοξίες των γυναικών, αντιθέτως τις ενθάρρυνε. Συγκεκριμένα, την περασμένη χρονιά το 80% των γυναικών ανέφερε πως επιδιώκει την επαγγελματική ανέλιξη, ενώ το ίδιο ποσοστό ήταν μόλις 70% το 2019.

#2 Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις γυναίκες είναι το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής»

Παρότι γίνεται έντονα λόγος για το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» το οποίο εμποδίζει τις γυναίκες να ανελιχθούν σε ηγετικές θέσεις, στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο εμπόδιο που καλούνται οι γυναίκες να αντιμετωπίσουν είναι το «broken rung» ή ελληνιστί, το «σπασμένο σκαλοπάτι». Αυτό σημαίνει πως το πρόβλημα ξεκινά από πιο χαμηλά, δηλαδή από τη στιγμή που για τους 100 άντρες, οι οποίοι προωθούνται από entry level θέσεις σε ανώτερες, υπάρχουν μόνο 87 γυναίκες που ακολουθούν την ίδια πορεία.

Μάλιστα, όσον αφορά στις μαύρες γυναίκες, το ποσοστό επαγγελματικής ανέλιξης μειώθηκε στις 54, επιστρέφοντας στους ίδιους αριθμούς με το 2028. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν γίνονται κάποιες προσπάθειες από τις εταιρείες να διορθωθεί το «σπασμένο σκαλί» παρατηρούμε πως οι εκπροσώπηση των γυναικών σε διευθυντικούς ρόλου παραμένει μικρή, αφού αποτελούν μόνο το 40% σε σχέση με το 60% των αντρών.

#3 Οι μικροεπιθέσεις στο επαγγελματικό περιβάλλον δεν έχουν μεγάλο αντίκτυπο

Οι μικροεπιθέσεις, όπως το να μπερδεύουν έναν εργαζόμενο με κάποιον που ανήκει σε χαμηλότερη βαθμίδα ή να κάνουν σχόλια για τη συναισθηματική του κατάσταση, είναι ένα ζήτημα που προκύπτει πιο συχνά μεταξύ των γυναικών παρά μεταξύ των αντρών. Σύμφωνα με έρευνες, το 78% των γυναικών που βιώνουν μικροεπιθέσεις στην απασχόλησή τους, είτε κρύβουν την ταυτότητά τους, είτε αλλάζουν συμπεριφορά για να αποφύγουν μία πιθανή παρενόχληση.

Ωστόσο, η συχνότητα και η σοβαρότητα αυτών των μικροεπιθέσων γίνεται δυσανάλογα υψηλή για γυναίκες που ανήκουν σε καταπιεσμένες ομάδες. Για παράδειγμα, οι λευκές γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να τις μπερδέψουν με κάποια άλλη, υφισταμένη τους, σε σχέση με μία Ασιάτισσα. Κατά συνέπεια, πολλές γυναίκες βρίσκουν τον χώρο εργασίας ως ένα ψυχολογικό ναρκοπέδιο. Είναι πιο δύσκολο για αυτές να ρισκάρουν, να προτείνουν ιδέες ή να εκφράσουν ανησυχίες όταν δεν αισθάνονται ασφαλείς, με αποτέλεσμα να περιορίζονται, να μην συμβάλλουν όσο θα μπορούσαν στην επιτυχία μίας εταιρείας.

Τέλος, οι παρανοήσεις σχετικά με τη φιλοδοξία των γυναικών, το γυάλινο ταβάνι και τις μικροεπιθέσεις είναι μόνο μερικά από τα εμπόδια που δεν μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα στις κανονικές του διαστάσεις, ώστε να διαμορφώσουμε χώρους εργασίας που θα προάγουν τη συμπερίληψη, την ισότητα και την ευημερία, χώρους εργασίας που το ταλέντο, οι δυνατότητες και η προσπάθεια θα ανταμείβονται, ανεξαρτήτως φύλου.

Διάβασε εδώ για την Ενέργεια των γυναικών της MYTILINEOS
Η ∆ρ. Λίζα Βάρβογλη μας μιλάει για τη σημασία μιας κοινωνίας ισότητας και ίσων ευκαιριών για μια γεμάτη ζωή για κάθε γυναίκα