Ρωσία: Γιατί ο Πούτιν θέλει τον Ερντογάν και πάλι πρόεδρο της Τουρκίας

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να κάνει πόλεμο στην Ουκρανία και ουδείς να γνωρίζει αν βρίσκεται στο κατώφλι του θανάτου, εξαιτίας της φημολογούμενης κακής υγείας του ή των εσωτερικών αντιπάλων του, δεν σταματά όμως ποτέ να βλέπει την επόμενη μέρα.

Πάγιος στόχος του μια Ρωσία ολοένα και πιο κοντά στο μεγαλείο του παρελθόντος της. Για να το επιτύχει αυτό χρειάζεται την Τουρκία στο ισλαμικό κόσμο και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και μετά τις 14 Μάϊου και πάλι τιμονιέρη της.

Σε έναν κόσμο που μετακινείται από τη μια και τις δυο μεγάλες δυνάμεις στις ομάδες χωρών με αυξανόμενη ισχύ, ο ισλαμικός κόσμος, που επιθυμεί να γίνει ένα ανεξάρτητο κέντρο εξουσίας, αναδεικνύεται σε σημαντικό συνεργάτη της Ρωσίας. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το τελευταίο δόγμα εξωτερικής πολιτικής της ρωσικής ομοσπονδίας που ενέκρινε πρόσφατα ο Ρώσος πρόεδρος.

Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική

Οι σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και τον Ισλαμικό κόσμο βελτιώνονται συνεχώς και ενισχύονται σε τομείς όπως η περιφερειακή ασφάλεια, η σταθερότητα και η οικονομική ανάπτυξη. Ο Πούτιν εξασφαλίζοντας τη συνεργασία του Ιράν, της Συρίας, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και των άλλων κρατών του Οργανισμού της Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) αποκτά σημαντικούς για τα μελλοντικά σχέδια του «συνεταίρους» στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Είναι κοινή παραδοχή των περισσότερων αναλυτών εξάλλου ότι φεύγει σταδιακά η προσοχή από τη Δύση και διολισθαίνει για πολλούς και διαφορετικούς λόγους στα κράτη των προαναφερόμενων περιοχών.

Υπό αυτό το σκεπτικό η Τουρκία είναι ζωτικής σημασίας «συνεταίρος» της Ρωσίας στην ενδυνάμωση των σχέσεων της με τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ενώ η προσωπική σχέση του Πούτιν με τον Ερντογάν, που έχει ανθίσει τα τελευταία χρόνια, σφραγίζει τη συμμαχία τους για τα μελλούμενα. Η στενή συνεργασία με τον Τούρκο πρόεδρο, έναν πολιτικό ηγέτη με ισλαμική ταυτότητα, είναι εξέχουσας σημασίας για να βάλει ο Ρώσος ομόλογος του τον Ισλαμικό κόσμο στο τσεπάκι του.

Γι’ αυτό άλλωστε στο επικαιροποιημένο δόγμα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, η Τουρκία κατηγοριοποιείται ως ένα ισλαμικό κράτος που πρέπει να τοποθετείται εκεί που τα συμφέροντα είναι μεγάλα και τα σχέδια για την εξυπηρέτηση τους τα αμέσως επόμενα χρόνια ακόμα μεγαλύτερα.

Τα troll και τα social media

Από τα παραπάνω εξηγείται απόλυτα γιατί ο Πούτιν θέλει να συνεχίσει στο τιμόνι της Τουρκίας να βρίσκεται ο Ερντογάν και όχι ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου με τα κοσμικά του σχέδια. Επιπλέον η συνέχιση του status quo στην Τουρκία εξασφαλίζει στον Ρώσο πρόεδρο ότι θα συνεχίσει να αποφεύγει ορισμένες κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα του για τον πόλεμο στην Ουκρανία, δηλαδή θα μπορέσει να διοχετεύει και αύριο φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω του τουρκικών εδαφών, αλλά και να χρησιμοποιεί τον Ερντογάν σαν μηχανισμό περιορισμού, αναβολής ή αναστολής των αποφάσεων του ΝΑΤΟ.

Όσο για το πώς μπορεί να βοηθήσει τον Τούρκο «φίλο» του, να έχει το εκλογικό αποτέλεσμα που θέλουν και οι δυο, η ιστοσελίδα turkishminute, υπενθυμίζει ότι ο Ρώσος πρόεδρος και μακρά ιστορία παρείσφρησης στις εκλογικές διαδικασίες έχει, και ολοένα και περισσότερα μέσα προς αυτόν τον σκοπό μπορεί να επιστρατεύσει με πρώτα και καλύτερα τα γνωστά σε όλους μας πια troll.

Τους ανθρώπους δηλαδή που πίσω από εταιρείες βιτρίνα δημοσίων σχέσεων ή ερευνητικά κέντρα εγείρουν στο διαδίκτυο ευαίσθητα θέματα που ξεσηκώνουν την αντίδραση των συμμετεχόντων σπέρνοντας την παραπληροφόρηση και ενισχύοντας την προπαγάνδα.

Κάπως έτσι στοχοποιούνται πολιτικοί, βγαίνουν εκτός κούρσας κόμματα, ενισχύονται μικρότερες παρατάξεις και νοθεύονται τα εκλογικά αποτελέσματα. Γι’ αυτό και μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η επαν-ενεργοποίηση χιλιάδων ρωσικών και ουγγρικών λογαριασμών στο Twitter ως τουρκικοί χρήστες, για την οποία γράφει η ιστοσελίδα middleeasteye.