Ρένη Πιττακή: «Λάμπουν νέοι καλλιτέχνες αλλά σπάνια έχουν διάρκεια»

Συνέντευξη στην Ελισάβετ Σταμοπούλου

Μισός αιώνας στο σανίδι, επιτυχημένες ερμηνείες, αξιομνημόνευτες συνεργασίες και πολλές αναμνήσεις. Η Ρένη Πιττακή από τους αγαπημένους της Μπέκετ και Πίντερ εισδύει στον κόσμο του Ευριπίδη για να ενσαρκώσει την Κλυταιμνήστρα στην «Ηλέκτρα». «Ο Ευριπίδης βυθίζεται στη γυναικεία ψυχολογία» αναφέρει σε συνέντευξή της στο in.gr στην οποία μιλά για τους ρόλους – σταθμούς στην καριέρα της, τα νεανικά της χρόνια και τις μνήμες της από την περίοδο της χούντας. Αναφέρεται, δε, στο σύνθημα «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία», το οποίο την «ακολουθεί» στο θέατρο.

Mε επιτυχημένες ερμηνείες στο ενεργητικό σας, παίζετε στην «Ηλέκτρα» που ανεβαίνει στο θέατρο Badminton. Τι αποκομίζετε σε αυτή φάση της ζωής σας ενσαρκώνοντας την Κλυταιμνήστρα;
Ο ρόλος είναι εξαιρετικός, συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη. Ο χώρος και το «target group» στο οποίο απευθύνεται η παράσταση είναι εμπορικό και τουριστικό. Σε αυτή τη συνθήκη καλούμαι να υπηρετήσω με σεμνότητα την ποιότητα του έργου. Με σεμνότητα και με τον δέοντα αυτοσεβασμό.

Έχετε έρθει αντιμέτωπη με την προδοσία, όπως η Κλυταιμνήστρα στην οποία ενεργοποιήθηκε το στοιχείο της εκδικητικότητας;
Είναι φυσικό σε μια πορεία ζωής, απλά δεν θέλησα ποτέ να κολλήσω σε αυτό το ρόλο.

H σύγχρονη γυναίκα μπορεί να βρεθεί κοντά στη σκέψη της Κλυταιμνήστρας;
Μόνο η σύγχρονη γυναίκα; Ο φλοιός αλλάζει, ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος. Ο Ευριπίδης βυθίζεται στη γυναικεία ψυχολογία, είναι ένας συγγραφέας για όλες τις εποχές, για πάντα.

Mιλώντας για το θέατρο, ποιο είναι το βασικότερο εφόδιο που σας δίνει μέχρι σήμερα;
Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

Σε συνέντευξή σας είχατε δηλώσει πως γίνατε ηθοποιός για να ζήσετε όλες αυτές τις περιπέτειες που δεν μπορούσατε να βιώσετε εκτός σανιδιού. Ποιες είναι οι περιπέτειες αυτές;
Είναι οι περιπέτειες της ψυχής που βιώνονται σε εσωτερικά ταξίδια. Είναι άρρητες. Άλλωστε σε ποιον φτάνει μια ζωή;

Γυρνώντας το χρόνο πίσω, τι κρατάτε από τα νεανικά σας χρόνια;
Eλπίζω να κρατάω την περιέργεια του βλέμματος.

Ανακαλείται με νοσταλγία τα παιδικά σας χρόνια;
Δεν είμαι νοσταλγός, ούτε μ’αρέσει να ωραιοποιώ το παρελθόν. Η παιδική μου ηλικία είχε τα πάντα και πολλά ευχάριστα μαζί. Χαίρομαι γιατί έζησα έξω από την Αθήνα, σε μια Ελλάδα του ’60 που στη φύση της ήταν παρθένα και υπέροχη. Ταξίδεψα ως παιδί, έχω εικόνες.

Να φανταστώ πως μερικές από τις εικόνες αυτές «ανήκουν» και στην Ύδρα;
Πηγαίναμε εκεί τα καλοκαίρια με τον πατέρα μου γιατί του άρεσε πολύ να ζωγραφίζει παρόλο που ήταν στρατιωτικός. Ήταν πολύ ωραίος ζωγράφος, ερασιτέχνης, και την εποχή εκείνη φυσικά το έκρυβε γιατί ήταν διαφορετικά τα πνεύματα. Λάτρευε πολύ τα χρώματα, τους βράχους, και στις 06:00 το πρωί έπαιρνε το καβαλέτο του και ζωγράφιζε. Ήταν πολύ ωραία τα καλοκαίρια εκεί.

Aπό την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών τι θυμάστε;
Ο πρώτος μου πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν στο «Γυρισμό» του Χάρολντ Πίντερ. Έγινε η πρεμιέρα και μετά από ένα μήνα κατέβηκε η παράσταση. Ήρθαν τα τανκς, η λογοκρισία και πού να σταθεί ο Πίντερ μέσα στο ελληνοχριστιανικό ιδεώδες της Χούντας.

Ποιον ρόλο θεωρείτε σταθμό στην καριέρα σας;
Ήταν όλοι τους παιδιά μου, αλλά ξεχωρίζω την Κάτια από τον «Ήχο του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη, τη Γέρμα από το ομώνυμο έργο του Λόρκα , το «Όχι εγώ» του Σάμιουελ Μπέκετ και την Ανδρομάχη στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη.

Τι κρατάτε από τη συνεργασία σας με τον Κάρολο Κουν;
Έγινα ηθοποιός χάρη στον Κάρολο Κουν που ήταν δάσκαλός μου και πατέρας μου. Εάν έχω σύνολο 50 χρόνια στο θέατρο, τα 40 τα πέρασα στο Θέατρο Τέχνης. Δεν έδινε συμβουλές, ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος και αυτό που με έχει σφραγίσει είναι η θεατρική του μανία. Δεν ανέλυε, δεν δευτερολογούσε, πάνω στην πρόβα ήταν ένας θεατρικός δαίμονας.

Υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες που να ξεχωρίζετε;
Το θέατρο σήμερα είναι ένα τεράστιο μωσαϊκό όπου λάμπουν κάποιοι νέοι αλλά σπάνια έχουν διάρκεια. Και αναρωτιέται κανείς εάν φταίνε οι συνθήκες που κάμπτουν το κουράγιο τους.

Περνώντας στη σκηνή της επικαιρότητας, βλέπετε αδιέξοδο ή ελπίδα;
Μέσα στη δίνη των πραγμάτων από τη μια νομίζεις πως πνίγεσαι και από την άλλη πως ανασαίνεις.

entertainment.in.gr