Μπλε: Ο δύστροπος χρόνος μας φέρθηκε με το γάντι

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Από την πρώτη συναυλία των Μπλε στην Αμμουλιανή τον Ιούλιο του 1996 και την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ τον ίδιο χρόνο, έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια, 7 άλμπουμ και ένα διπλό best of, μουσικά βραβεία, συναυλίες και αγαπημένα τραγούδια.

Οι Μπλε μέσα από τα δικά τους λόγια:

«Γιώργος Παπαποστόλου (συνθέτης): Παραγωγικά ανισσόροπος, μοναχικός, πολυπράγμων, τέλειος μάγειρας, εκνευριστικά εγωιστής (κάποιες, ευτυχώς λίγες φορές) και βαθειά φίλος.
»Γιώργος Παρώδης (στιχουργός): Σοβαρός με κάποιες απρόβλεπτες εξάρσεις ελαφρότητας, αισιόδοξα απαισιόδοξος, απροσανατόλιστος με αρκετή δόση κυνισμού και χιούμορ.
»Τζώρτζια (φωνή): Αληθινή και δισυπόστατη. Εκρηκτική στην σκηνή, αρμονική στην ζωή. Ακούραστη, φιλότιμη και καθόλου ματαιόδοξη. Γήινη μα πάντα έτοιμη να πετάξει σε νέους κόσμους.
»Νατάσσα Αλεξίου (βιολί): Έγκυρη, αξιοπρεπής, διακριτικά παρανοϊκή και απολύτως συνεργάσιμη. Υπερβολικά γυμνασμένη και εκπαιδευμένη στις δυσκολίες της ζωής».

Οι Μπλε γίνονται αισίως 20… Δεν είναι και λίγα τα χρόνια… δεν είναι και πολλά; Τι λέτε;
Γ. Παρώδης: «Το 20 αποτελεί για μας ένα νούμερο-φετίχ αφού ποτέ δεν είχαμε την χαρά να το αντικρύσουμε στους σχολικούς μας ελέγχους! Να, όμως, που ο δύστροπος χρόνος, μας φέρθηκε με το γάντι χαρίζοντας μας αυτή τη μέγιστη πολυτέλεια που ονομάζεται διάρκεια. Κι αυτό για μας είναι η ύψιστη τέχνη, να μπορείς δηλαδή να συνεργάζεσαι, να συγκινείσαι, να εμπνέεσαι και να παράγεις με τους φίλους σου μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κάποιοι σαπίζουν πριν καν ωριμάσουν, άλλοι δεν ωριμάζουν ποτέ και κάποιοι άλλοι ωριμάζουν αξιοπρεπώς! Ελπίζουμε πως αν μη τι άλλο είμαστε υποψήφιοι στην τρίτη υπέροχη και δύσκολη κατηγορία!»

Ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι σταθμοί της μπάντας στη, μέχρι σήμερα, 20χρονη πορεία της;
Γ. Παπαποστόλου: «Σημαντικότερος σταθμός της μπάντας , αν ξεκινήσουμε από την αρχή, ήταν η πρώτη συναυλία (7-7-1996) στην Αμμουλιανή, η υπογραφή συμβολαίου με την Virgin είκοσι μέρες μετά (τέλος Ιουλίου 1996), η κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ, η αποχώρηση της Θεοδοσίας από το συγκρότημα (άνοιξη του 1998), η άφιξη της Τζώρτζιας στο συγκρότημα (φθινόπωρο του 1998, η κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ μας (Δεκέμβριος του 1998) και από κει και πέρα η κάθε νέα κυκλοφορία μας έως και σήμερα».

Πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας και ποιος ήταν ο νονός;
Γ. Παρώδης: «Ο Μάρλον Μπράντο της ονοματοδοσίας ήταν ο Γ. Παπαποστόλου (συνθέτης). Ψάχναμε ένα όνομα απλό, εύηχο, ξεκούραστο που να συνδυάζει την απεραντοσύνη της μουσικής και το ανεξίτηλο μελάνι των λέξεων… και το βρήκε ο άτιμος!»

Έχετε αναθεωρήσει στόχους και σχέδια για το συγκρότημα, στη διάρκεια της εικοσαετίας;
Γ. Παρώδης: «Ο ρεβιζιονισμός για μας είναι τρόπος ζωής. Από τότε που ο Ηράκλειτος ξεβόλεψε την ζωή από την ψευδή, νωχελική της ακινησία και ασφάλεια… ρημαχτήκαμε! Όλα αλλάζουν κάθε στιγμή και πάντα είμαστε αυτό που γινόμαστε. Έτσι, αναγκαστικά, προσπαθούμε να αντιλαμβανόμαστε τις μικρές και ανεπαίσθητες ή τις μεγάλες και θορυβώδεις αλλαγές για να μπορούμε να «ρολλάρουμε» επιτυχώς σε αυτό το ταξίδι στο πουθενά που λέγεται ζωή… γιατί ως γνωστόν, πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει».

Ποιο είναι το αίτημα των ανθρώπων που σας ακούνε και ποιο το δικό σας για την επόμενη ημέρα των Μπλε;
Γ. Παρώδης: «Οι άνθρωποι που μας ακούν είναι η βασική αιτία της ύπαρξης μας. Κι αφού επιμένουν μαζοχίστικα να μας υποστηρίζουν μέσω των αυτιών τους τόσα χρόνια… φαίνεται πως κάπου τα βρίσκουμε. Είναι πολύ εύκολο να συγκινήσεις κάποιον άπαξ αλλά για 20 χρόνια… αποκλείεται! Έτσι, η διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε μας και το κοινό μας πρέπει να συνεχίσει να έχει μια αυθόρμητη, αισθητική δυναμική αποφεύγοντας όλα αυτά που κάνουν μία ανθρώπινη σχέση πληκτική άρα και δυνάμει νεκρή. Η συνήθεια, η μανιέρα, το εύκολο αποτελούν τα αντιπαθέστατα υλικά για την κατασκευή μιας άνετης μεν αλλά εντελώς αντιδημιουργικής επικοινωνιακής «παντόφλας»!»

Για πόσα χρόνια σκέφτεστε ακόμα τους Μπλε ως συγκρότημα και για ποιο λόγο θα μπορούσε να υπάρξει ένα «διαζύγιο»;
Γ. Παρώδης: «Αν και αρκετά έμπειροι στα διαζύγια… απευχόμαστε εντελώς να συμβεί κάτι τέτοιο. Πιστεύουμε ότι μετά από τόση μακριά και επιτυχημένη συμβίωση έχουμε όλα τα εχέγγυα που χρειάζονται για την συνέχιση αυτής της αξιοπρεπούς και παραγωγικής σχέσης, οπότε τον μόνο λόγο που θα μπορούσαμε να φανταστούμε για τυχόν διαζύγιο είναι κάποιος από εμάς να τρελαθεί εντελώς!»

Πείτε μας δυο λόγια για τον χαρακτήρα και τις διαφορές του καθενός σας;
«Γ. Παπαποστόλου (συνθέτης): Παραγωγικά ανισσόροπος, μοναχικός, πολυπράγμων, τέλειος μάγειρας, εκνευριστικά εγωιστής (κάποιες, ευτυχώς λίγες φορές) και βαθιά φίλος.

»Γ. Παρώδης (στιχουργός): Σοβαρός με κάποιες απρόβλεπτες εξάρσεις ελαφρότητας, αισιόδοξα απαισιόδοξος, απροσανατόλιστος με αρκετή δόση κυνισμού και χιούμορ.

»Τζώρτζια (φωνή): Αληθινή και δισυπόστατη. Εκρηκτική στην σκηνή, αρμονική στην ζωή. Ακούραστη, φιλότιμη και καθόλου ματαιόδοξη. Γήινη μα πάντα έτοιμη να πετάξει σε νέους κόσμους.

»Νατάσσα (βιολί): Έγκυρη, αξιοπρεπής, διακριτικά παρανοϊκή και απολύτως συνεργάσιμη. Υπερβολικά γυμνασμένη και εκπαιδευμένη στις δυσκολίες της ζωής».

Τη συμπλήρωση των χρόνων την αποτυπώσατε και δισκογραφικά με το .20. Θα μας μιλήσετε για το άλμπουμ αυτό;
Γ. Παρώδης: «Περνώντας τα χρόνια και παρά τις μικρές ή μεγάλες αλλαγές που γίνονται εντός ή εκτός σου, αντιλαμβάνεσαι τελικά πως όλη η ζωή άρα και η τέχνη στριφογυρίζει γύρω από δύο απέραντα και παντοτινά θέματα, τον έρωτα και τον θάνατο. Έτσι και το τελευταίο μας άλμπουμ κυριαρχείται από αυτά. Η βασανιστικά όμορφη ξεφτίλα του έρωτα (Κοίτα), η απόλυτη αποτυχημένη μοναξιά μιας τέως ηλιόλουστης ζωής (Τίποτα), οι νέοι high tech τρόποι επικοινωνίας και οι παρενέργειες τους (I Like you) καθώς και η παρακμή μιας δήθεν ασφαλούς και επιτυχημένης κοινωνίας (Δεν υπάρχει αυτό που ζω) συνθέτουν μερικά από τα ζητήματα που μας απασχολούν στην νέα μας δισκογραφική δουλειά».

Αναμένουμε εκπλήξεις όσο περνάει ο καιρός και οδεύουμε προς τα «20 κεράκια»;
Γ. Παπαποστόλου: «Εκπλήξεις μεγάλες μην περιμένετε αλλά προς το τέλος του καλοκαιριού μια μεγάλη γιορτή επιβάλλεται και θα την κάνουμε».

Σάββατο 26 Μαρτίου θα ανεβείτε στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου. Τι περιμένουμε τη βραδιά εκείνη;
Τζώρτζια: «Αλήθεια είναι πως οι φορές που παίζουμε στην Αθήνα δεν είναι πολλές. Είμαστε ένα συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη και οι καιροί απαγορεύουν τις πολλές μετακινήσεις και τα έξοδα. Όμως όταν παίζουμε, συναντάμε ανθρώπους ενθουσιώδης και έτοιμους για ανταλλαγή συναισθηματικού φορτίου! Αυτό συμβαίνει βέβαια σε όλες τις συναυλίες που πετυχαίνουν το στόχο τους. Στην δική μας περίπτωση όμως συμβαίνει με πολύ έντονους τρόπους και συμπεριφορές. Αυτό ελπίζουμε να ζήσουμε στις 26 Μαρτίου. Αυτόν τον απρόβλεπτο παράγοντα που τα κάνει όλα να ισορροπούν τελικά. Τα υλικά μας είναι καινούργια κομμάτια από το πρόσφατο άλμπουμ μας .20, αλλά και παλιά μας τραγούδια που με αγάπη «θρέψαμε» τα τελευταία 20 χρόνια, και βέβαια κάποιες διασκευές που αγαπάμε».

Πληροφορίες για το live στις 26/03
Σταυρός του Νότου, Κεντρική Σκηνή: Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
Είσοδος: 12€ με μπύρα-κρασί
Ώρα προσέλευσης: 22:00

entertainment.in.gr