Παλιά, αυτές τις ηµέρες που συνηθίζουµε να αποκαλούµε γιορτινές, παρατηρούσα τις ανέµελες συζητήσεις των φίλων µου. Στο τέλος κάθε χρόνου συνήθιζαν να κάνουν δύο ολότελα διαφορετικά πράγµατα. Το πρώτο ήταν να συζητούν τι θα κάνουν τη χρονιά που ξεκινά και το δεύτερο να σου λένε τι κρατάνε από τη χρονιά που φεύγει.

Είχα προσέξει ότι το πού θα εστίαζαν ήταν πάντα συμβατό με τον γενικότερο χαρακτήρα τους. Οποιοι προτιμούσαν τις ανασκοπήσεις ήταν περισσότερο πραγματιστές, οπαδοί της λογικής, άνθρωποι με αναλυτικές ικανότητες. Οποιοι αντιθέτως ορκίζονταν ότι ο ερχομός αυτών των ημερών τούς οδηγούσε πάντα στο να κάνουν καινούργια σχέδια ήταν πιο ονειροπόλοι, πιο αισιόδοξοι, πιο δημιουργικοί, λιγότερο γκρινιάρηδες.

Οι πρώτοι ήξεραν καλύτερα πού πατάνε, είχαν ανάγκη τη γνώση της κατάστασης, αλλά ήταν και λίγο μουρτζούφληδες και αθεράπευτα νοσταλγοί του παρελθόντος τους. Οι ανασκοπήσεις τους λειτουργούσαν ως απόδειξη ότι ο κόσμος γυρίζει γύρω τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Headlines