Δημήτρης Κανελλόπουλος: Σύμπαν από λάσπη και ούρανο

Από τις ελάχιστες, αν όχι σπάνιες, φορές που ένα οπισθόφυλλο βιβλίου έχει γραφεί τόσο σεμνά όσο το οπισθόφυλλο του βιβλίου του Δημήτρη Κανελλόπουλου «Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες». Χωρίς να περιλαμβάνει καμιά απολύτως αξιολογική χρήση, «συνοψίζει» το περιεχόμενο των δέκα ιστοριών που συγκροτούν το βιβλίο σημειώνοντας: «Ανασύροντας ιστορίες από το παρελθόν, επιδίωξα να περιγράψω έναν κόσμο πραγματικό, που πολύ απέχει από την εικόνα που δημιουργεί η νοσταλγική αναπόληση· έναν κόσμο σκληρό, που διακατεχόταν από πάθη και ένστικτα σκοτεινά, αλλά συνάμα διέθετε απλότητα και ομορφιά που έχουνε εκλείψει στις μέρες μας». Ισως τη σεμνότητα που σημειώσαμε να την υποβάλει, σε σχέση με την αναπαράστασή του, το μέγεθος ενός κόσμου που ο «πρωτογονισμός» του αντιστέκεται σε κάθε είδους λογοτεχνική προσέγγιση τόσο ευρύς, βαθύς και ανερμήνευτος που παραμένει τελικά, σε αντίθεση με έναν κόσμο σύγχρονο, περίπλοκο και «πολιτισμένο» που ενώ η εξόρρυξη του περιεχομένου του θα ήταν περίπατος για έναν διεισδυτικό πεζογράφο, του δημιουργεί την εντύπωση πως έχει καταφέρει κάτι το ακατόρθωτο.

Διαβάστε περισσότερα εδώ