Τα μυϊκά κύτταρα προτιμούν το μετάξι – Νέα μέθοδος καλλιέργειας στο εργαστήριο

Μία καινούρια μέθοδο καλλιέργειας κυττάρων στο εργαστήριο ανέπτυξαν επιστήμονες, η οποία επιτρέπει την αποτελεσματικότερη μελέτη της ανάπτυξης και της λειτουργίας των μυϊκών κυττάρων. Η μέθοδος αυτή, οι λεπτομέρειες της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση ACS Biomaterials Science & Engineering, βασίζεται στην καλλιέργεια κυττάρων σε ίνες μεταξιού.

Ανάπτυξη μέσα σε μετάξι

Η μελέτη των κυττάρων στο εργαστήριο πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο σε πλαστικές επιφάνειες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα έχει διαπιστώσει ότι τα κύτταρα δεν συμπεριφέρονται σε αυτό το τεχνητό περιβάλλον όπως συμπεριφέρονται μέσα στο σώμα μας. Έτσι, οι ερευνητές προσπαθούν να βρουν τρόπους ώστε να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον το οποίο θα προσομοιάζει το φυσικό περιβάλλον των κυττάρων, κάτι το οποίο τους επιτρέπει να μελετήσουν μία πληθώρα χαρακτηριστικών, όπως η ανάπτυξή τους ή η δραστηριότητα των γονιδίων τους. Σε αυτό το πλαίσιο οι συγγραφείς της εν λόγω δημοσίευσης επιχείρησαν να καλλιεργήσουν κύτταρα σε ένα περιβάλλον τριών διαστάσεων το οποίο αποτελείται από ίνες μεταξιού. Οι ίνες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν είτε φυσικές ίνες μεταξοσκώληκα είτε τροποποιημένες ίνες προερχόμενες από μεταξοσκώληκες των οποίων το γενετικό υλικό είχε τροποποιηθεί ώστε να κωδικοποιεί ίνες μεταξιού αράχνης.

Πολύτιμη μέθοδος για μελέτη ασθενειών

Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, τα κύτταρα τα οποία αναπτύχθηκαν σε ίνες μεταξιού μιμούνται καλύτερα τα κύτταρα των σκελετικών μυών σε σχέση με τα κύτταρα τα οποία αναπτύχθηκαν χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους καλλιέργειας. Τα κύτταρα αυτά εμφάνισαν μεγαλύτερη μηχανική ευελιξία, όπως επίσης παρατηρήθηκε και έκφραση γονιδίων τα οποία απαιτούνται για τις συσταλτικές ιδιότητες των μυών. «Ο απώτερος στόχος της έρευνάς μας είναι να δημιουργήσουμε καλύτερα in vitro μοντέλα», σημείωσε αναφερόμενη στα τεχνικά περιβάλλοντα εργαστηρίου η επικεφαλής της δημοσίευσης Ελίζαμπεθ Βάργκις. Όπως συμπλήρωσε η ίδια, τα τεχνητά περιβάλλοντα τα οποία χρησιμοποιούνται σε τέτοιου είδους έρευνες συχνά «δεν είναι ρεαλιστικά, ενώ στη συνέχεια οι επιστήμονες προχωρούν σε δοκιμές σε ζώα για να καταλήξουν σε κλινικές δοκιμές, οι οποίες στην πλειονότητά τους αποτυγχάνουν».

Η ανάπτυξη in vitro μοντέλων τα οποία θα προσομοιάζουν περισσότερο το φυσικό περιβάλλον που συναντάται στον ανθρώπινο οργανισμό είναι πολύ χρήσιμη για τη μελέτη ασθενειών που σχετίζονται με τον μυϊκό ιστό.