Η Γαλλίδα δικηγόρος, πολιτικός και συγγραφέας Ζιζέλ Χαλιμί, που αφιέρωσε τη ζωή της στην υπόθεση των γυναικών και στο δικαίωμά τους στην άμβλωση, απεβίωσε σήμερα Τρίτη, την επομένη των 93ων γενεθλίων της, ανακοίνωσε η οικογένειά της.

«Έσβησε σήμερα γαλήνια στο Παρίσι», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας από τους τρεις γιους της, ο Εμανουέλ Φο, ο οποίος εκτίμησε πως η μητέρα του είχε «μια καλή ζωή».

Το βιογραφικό της

Προερχόμενη από μια φτωχή οικογένεια, η Ζιζέλ Χαλιμί γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1927 στη Λα Γκουλέτ, στην Τυνησία.

Σπούδασε νομικά και φιλοσοφία στο Παρίσι και φοίτησε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Sciences Po).

Δικηγόρος στρατευμένη στην υπόθεση των γυναικών, έγινε ευρύτερα γνωστή το 1972 κατά τη διάρκεια της εμβληματικής δίκης «του Μπομπινί», στην περιοχή του Παρισιού, όταν υπερασπίστηκε μια ανήλικη που κατηγορείτο ότι προχώρησε σε έκτρωση έπειτα από βιασμό. Πετυχαίνει την αθώωση της νεαρής γυναίκας και καταφέρνει να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων στη Γαλλία, στις αρχές του 1975.

Το 1971 ιδρύει την οργάνωση «Choisir la cause des femmes» μαζί με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Ζαν Ροστάν, μεταξύ άλλων. Φίλη του Ζαν-Πολ Σαρτρ θα γίνει πρόεδρος της οργάνωσης αυτής μετά τον θάνατο της Σιμόν ντε Μποβουάρ (1986).

Το 1971 υπέγραψε το διάσημο μανιφέστο 343 γυναικών που έλεγαν δημόσια ότι είχαν κάνει άμβλωση.

Όταν εξελέγη βουλευτής το 1981, συνέχισε τη μάχη της στην Εθνοσυνέλευση, αυτή τη φορά για τη χρηματοδότηση της εθελοντικής διακοπής της κύησης (IVG), που ψηφίστηκε τελικά το 1982, προτού πάρει τις αποστάσεις της από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Το 1960, η Ζιζέλ Χαλιμί υπερασπίστηκε την Ντζαμίλα Μπουπασά, ακτιβίστρια του αλγερινού Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης (FLN), που κατηγορείτο για την τοποθέτηση βόμβας στο Αλγέρι, και η οποία είχε υποστεί βιασμό και βασανιστήρια προκειμένου να αποσπαστεί η ομολογία της.

Το 1985 και το 1986 διετέλεσε πρέσβειρα της Γαλλίας στην Unesco.

Το 1998 αποτελεί μέλος της ομάδας που δημιουργεί την οργάνωση κατά της παγκοσμιοποίησης Attac (Ένωση για τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και για τη δράση των πολιτών).

Παράλληλα σταδιοδρόμησε ως συγγραφέας. Έγραψε περίπου δεκαπέντε βιβλία όπως το «Djamila Boupacha» (1962) και το πιο προσωπικό «Fritna» για τη μητέρα της (1999), «μια θρησκευόμενη Εβραία, εντελώς αδαή».

Μητέρα τριών αγοριών, ένας από τους οποίους είναι ο Σερζ Χαλιμί, διευθυντής του μηνιαίου Le Monde diplomatique, είχε πει πως θα ήθελε να είχε μια κόρη για να «θέσει σε δοκιμασία» τη φεμινιστική δέσμευσή της.

«Σε μακρά συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Monde τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Ζιζέλ Χαλιμί εξέφραζε ακόμη την έκπληξή της για το γεγονός ότι «οι αδικίες σε βάρος των γυναικών δεν προκαλούν μια γενική εξέγερση».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Headlines