Πώς και δεν επενέβη η Ρωσία στη «βελούδινη επανάσταση» στην Αρμενία, μια μικρή, φτωχή χώρα του Καυκάσου, που ανήκει παραδοσιακά, από την εποχή των τσάρων, στη σφαίρα επιρροής του Κρεμλίνου;

Τι εξηγεί αυτή την ασυνήθιστη αδιαφορία-παθητικότητα του Βλαντίμιρ Πούτιν, που δεν έκανε τίποτε καθώς ο φιλορώσος πρωθυπουργός (και δύο φορές πρώην πρόεδρος) Σερζ Σαρκισιάν βρέθηκε αντιμέτωπος με λαϊκές διαμαρτυρίες στους δρόμους (κατηγορούμενος για αυταρχισμό α λα Πούτιν και διαφθορά) και εν τέλει αναγκάστηκε να παραιτηθεί;

Οι περισσότεροι αποδίδουν την αδράνεια του Πούτιν στο γεγονός ότι η Αρμενία δεν είναι Ουκρανία, ούτε Γεωργία και ο «τσάρος» δεν έχει ρεαλιστικούς λόγους να φοβάται «αλλαγή καθεστώτος», με εμπλοκή της CIA, των Ευρωπαίων ή και έντονα αντιρωσικών εγχώριων πολιτικών δυνάμεων εκεί.

Επισήμως, η Μόσχα χαρακτήρισε «εσωτερικό ζήτημα» τα γεγονότα στην Αρμενία και δεν έκανε τίποτα για να καταστείλει τις διαμαρτυρίες, γιατί γνωρίζει ότι όποια κυβέρνηση και αν αναλάβει (νέες εκλογές αναμένεται να προκηρυχθούν κάποια στιγμή στο μέλλον), η Αρμενία δεν πρόκειται να μπει στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ – θα παραμείνει δεμένη στο άρμα της Ρωσίας, από την οποία εξαρτάται στρατιωτικά και οικονομικά.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines