Εδώ και περίπου μία πενταετία, ο ΟΟΣΑ έχει επιτείνει τον σχεδιασμό του, σχετικά με την αντιμετώπιση του φαινομένου της «διάβρωσης της φορολογικής βάσης και της μετατόπισης του φορολογικού κέρδους». Στη διεθνή ορολογία, αυτό ονομάστηκε με την κωδική ονομασία «BEPS» (Base Erosion-Profit Shifting) και ο διεθνής οργανισμός ενέκρινε μία ακόμα «εργαλειοθήκη», για την αντιμετώπισή του, με κυρίαρχο μέσον την υπογραφή διμερών διακρατικών συμβάσεων, σχετικά με την ανταλλαγή φορολογικών πληροφοριών μεταξύ των κρατών.

Τι είναι, όμως, αυτό το φαινόμενο; Είναι, με απλά λόγια, η χρήση διαφόρων μεθόδων, οι οποίες ακροβατούν στα όρια της νομιμότητας, προκειμένου οι επιχειρήσεις ή τα φυσικά πρόσωπα να παρακάμπτουν τα υπέρογκα φορολογικά βάρη του τόπου άσκησης της δραστηριότητάς τους. Είναι φυσικό, δεδομένο κι επόμενο μία από τις πρώτες χώρες, όπου το φαινόμενο αυτό ανθεί, να είναι η Ελλάδα.

Οι φορολογούμενοι, υπό το βάρος των δυσθεώρητων φορολογικών συντελεστών, είτε μεταφέρουν εικονικά την έδρα της επιχείρησής τους σε άλλο, με χαμηλότερα βάρη, κράτος, είτε συστήνουν αλλοδαπές εταιρείες-φαντάσματα, με μοναδικό σκοπό τη διαχείριση ενός ακινήτου, ή ακόμα κι ενός αυτοκινήτου! Δυστυχώς, η σημαντική, κατά τα άλλα, εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα μόνο στον τρόπο αντιμετώπισης του δεδομένου φαινομένου, χωρίς να ψάχνει τις λύσεις στους λόγους που οδηγούν κάποιον να ξενιτευτεί: Αν δεν μειωθούν (κατά πολύ) οι ασφαλιστικές και φορολογικές επιβαρύνσεις, είναι αδύνατον να κρατηθούν εντός των τειχών οι Έλληνες, τουλάχιστον φορολογικά!

Η Σοφία Νικολάου (www.sofianikolaou.com) είναι δικηγόρος

Headlines