Σαν σήμερα γεννήθηκε ο «μάστορας» του γέλιου Αλέκος Σακελλάριος

Eπιμέλεια: Μαρία Παπουτσή

Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης, Αλέκος Σακελλάριος, που σκόρπισε και συνεχίζει να σκορπίζει γέλιο μέχρι και σήμερα μέσα από τις σαράντα τηλεοπτικές κωμωδίες που δημιούργησε γεννήθηκε σαν σήμερα στις 7 Νοεμβρίου 1913.

Ο μπαρμπα-Αλέκος, όπως ήταν γνωστός τα τελευταία χρόνια στους θεατρικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, ήταν επίσης ο πατέρας 1.500 τραγουδιών, 187 θεατρικών έργων και εκατοντάδων χρονογραφημάτων και σεναρίων!

Υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού.

Γέννημα θρέμμα του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών με νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όμως τον κέρδισε η δημοσιογραφία (ήδη από τα σχολικά του χρόνια υπήρξε εκδότης του «Μαθητή», της πιο μεγάλης κυκλοφορίας μαθητικής εφημερίδας της εποχής). Στη μάχιμη δημοσιογραφία μπαίνει μέσα από τη φιλολογική στήλη της Καθημερινής, μετά από ποίημα που στέλνει στον Γεώργιο Βλάχο.

Εργάστηκε σε πολλές μεγάλες εφημερίδες όπως Ελεύθερη Ελλάδα, Ακρόπολις, Απογευματινή, Μάχη, Ελεύθερος Κόσμος, Εθνικός Κήρυξ, Ελεύθερος Τύπος κ.ά., άλλοτε ως ρεπόρτερ και άλλοτε ως χρονογράφος ή ως ευθυμογράφος. Επίσης μαζί με τον στενό συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο εξέδωσαν την εφημερίδα Το Εικοσιτετράωρο και τα περιοδικά Πρωτεύουσα και Σαββατοκύριακο. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα διετέλεσε και διευθυντής του περιοδικού ποικίλης ύλης Εβδομάς. Μέχρι το τέλος της ζωής του χρονογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά.

Το πρώτο θεατρικό του έργο «Ο βασιλιάς του Χαλβά» που έγραψε το 1935 σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη, κατόπιν παραγγελίας του Πέτρου Κυριακού, γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τον καθιέρωσε ως συγγραφέα. Αλλά αργότερα, η συνεργασία του με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο (ξεκινώντας από την επιθεώρηση «Παύσατε Πυρ»), ήταν αυτή που έμελλε να γράψει πραγματικά ιστορία.
Οι «Διόσκουροι του ελληνικού θεάτρου» (κατά την έκφραση του γνωστού θεατρικού κριτικού Αχιλλέα Μαμάκη) εκτός από πολυγραφότατοι, υπήρξαν και εξαιρετικά πετυχημένοι. Το σερί των επιτυχιών τους, ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς και χρονογράφους της γενιάς τους να καταπιαστούν με τη θεατρική κωμωδία, αφήνοντας παρακαταθήκη μια μεγάλη σειρά έργων που παίζονται μέχρι και σήμερα.

Εξαιρετικά μεγάλη ήταν και η επιτυχία του στον κινηματογράφο, όπου ξεκίνησε αυτοδίδακτος μετά από παρότρυνση του παραγωγού Φιλοποίμενος Φίνου. Οι ταινίες του σημείωναν ρεκόρ εισπράξεων και οι περισσότερες από αυτές έδειξαν και ιδιαίτερη αντοχή στο χρόνο, μέσω της τηλεόρασης. Περισσότερες από 20 είναι εξαιρετικά δημοφιλείς ακόμα και σήμερα.

Aπό την ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο»

Εκτός απ’ τη συνεργασία του με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, δούλεψε και με τους περισσότερους-αν όχι όλους- επιθεωρησιακούς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε μόνος ή συνεργαζόμενος περίπου 200 θεατρικά έργα και 60 κινηματογραφικά σενάρια. Τα πιο γνωστά είναι: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, ‘Ενας ήρως με παντούφλες, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Σάντα Τσικίτα, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Δεσποινίς ετών 39, Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία απ’ το Σικάγο, Η καφετζού, Η κυρά μας η μαμή, Ο Ηλίας του 16ου, Το ξύλο βγήκε απ’τον Παράδεισο, Τα κίτρινα γάντια, Αλίμονο στους νέους, Η Αλίκη στο ναυτικό, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Το δόλωμα, Υπάρχει και φιλότιμο.

Με τη Λουίζα Ποζέλι και τον Ζάχο Χατζηφωτίου

Έγραψε επίσης τους στίχους -μόνος, με τον Γιαννακόπουλο ή με άλλους- σε περίπου 2.000 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω μια φορά είν’ τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» , «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που ‘βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», «Έχω ένα μυστικό», «Υπομονή», «Σήκω χόρεψε συρτάκι» και πολλά άλλα.

Συνεργάστηκε με ευρεία γκάμα συνθετών (από τον Νίκο Χατζηαποστόλου και τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη, ως τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Γιάννη Σπανό). Ιδιαίτερα σημαντικές για το ελληνικό τραγούδι ήταν οι συνεργασίες του με τον Κώστα Γιαννίδη και τον Μιχάλη Σουγιούλ. Σπουδαία -και εξαιρετικά επιτυχημένα- ήταν και τα τραγούδια που έγραψε με τον Μάνο Χατζιδάκι.

Από την ταινία «Η θεία απ’ το Σικάγο»

Η κριτική της εποχής (με εξαίρεση τον Αλκη Θρύλο ) αντιμετώπισε το δίδυμο Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου ως τους σημαντικότερους απ’τους κωμωδιογράφους της γενιάς τους (επαινώντας ιδιαίτερα και τις πιο φιλόδοξες απόπειρές τους , όπως τα «Ένας Ήρως με Παντούφλες» και Η Μεγάλη Παρένθεσις).

Πολλές φορές κατηγορήθηκαν για προχειρότητα, λόγω της υπερπαραγωγικότητάς τους. Η αποτίμησή τους, όμως, μετά το πέρας της εποχής τους ήταν απολύτως θετική. Αρχίζοντας μάλιστα από το 1989, έργα τους μπήκαν και στο ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου, κάτι που στις μέρες των μεγάλων επιτυχιών τους θα ήταν αδιανόητο.

Από την ταινία «Μια τρελή-τρελή σαραντάρα»

Ο Αλέκος Σακελλάριος τιμήθηκε για όλες τις δημιουργικές πλευρές του με πολλά ελληνικά και ξένα βραβεία. Κατά το τέλος της ζωής του, η αφηγηματική του δεινότητα τον έκανε περιζήτητο σε τηλεοπτικές εκπομπές που μελετούσαν την εποχή του. Πολύ μεγάλη επιτυχία, άλλωστε, είχε και το βιβλίο με τις αναμνήσεις του Λες και ήταν Χτες.

Με τη γυναίκα του Τίνα

Πέθανε στις 28 Αυγούστου του 1991 στην Αθήνα και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σε οικογενειακό τάφο.

Πληροφορίες από Wikipedia
Φωτογραφίες: Ειρήνη Σπυροπούλου (Φωτογραφικό Αρχείο Δ.Ο.Λ.)

entertainment.in.gr