Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ο φιλόσοφος τού γίγνεσθαι (Μέρος Γ’)

Αυτή η ενότητα των αντιθέσεων —η αρμονία που εκπορεύεται από τα αντίθετα, η εξισορρόπηση αντίρροπων τάσεων— είναι ο πυρήνας εκείνου του λόγου που ο Ηράκλειτος συνειδητοποιεί ότι έχει οριστεί για να διακηρύξει την αιώνια αξία του.

Ο λόγος αυτός αποτελεί την κεντρική λέξη του έργου του, είναι η σκέψη που δουλεύει μέσα στον Ηράκλειτο, προπάντων όμως είναι η μεγάλη έγκυρη τάξη του κόσμου.

Είναι ο θεϊκός νόμος από τον οποίον τροφοδοτούνται όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι, βρίσκεται κοντά στο θεό, είναι εκείνο το Ένα, το μόνο Σοφό, που θέλει και δε θέλει να ονομάζεται με το όνομα του Δία.

Ο Ηράκλειτος είναι ένας στοχαστής που διακηρύσσει τη διδασκαλία του επηρεασμένος από ισχυρές ηθικές παρορμήσεις.

Όσοι δεν έχουν βαρβαρικές ψυχές είναι υποχρεωμένοι να γνωρίσουν το μεγάλο νόμο του κόσμου, που τα εξουσιάζει όλα, που αγκαλιάζει την κίνηση του ήλιου αλλά και την ύπαρξη του ανθρώπου.

Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ο φιλόσοφος τού γίγνεσθαι (Μέρος A’)

Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ο φιλόσοφος τού γίγνεσθαι (Μέρος B’)