Εμετός στον σκύλο και τη γάτα: Τι τον προκαλεί; – Πότε πρέπει να μας ανησυχήσει

Ο σκύλος, όπως και η γάτα, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, σίγουρα, θα αποβάλουν κάποια στιγμή το περιεχόμενο του στομάχου τους από το στόμα.

Το ζήτημα είναι να γνωρίζετε πότε ο εμετός μπορεί να είναι… περαστικός, και πότε πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα στον κτηνίατρό σας.

Η λίστα με τα πιθανά αίτια είναι πολύ μεγάλη

«Αν είστε σκυλογονιός, ή γατογονιός, είναι σχεδόν αδύνατον να μην έχετε δει, έστω μια φορά, το κατοικίδιο σας να κάνει εμετό. Πιθανότατα, κάποιοι το βλέπουν αρκετά συχνότερα από κάποιους άλλους, και είναι κομμάτι της καθημερινότητας τους. Παρόλα αυτά πρέπει να θυμόμαστε πως ο εμετός αποτελεί σύμπτωμα, και όχι πάθηση. Κάτι που σημαίνει, πως πίσω του μπορεί να κρύβονται πολλά αίτια. Γι’ αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε τα αίτια αυτά, καθώς και πότε χρειάζεται να ανησυχήσουμε για την υγεία του ζώου μας», επισημαίνει ο κτηνίατρος, Ελευθέριος Γινάργυρος.

Ο εμετός αποτελεί μια ενεργή διαδικασία, όπως εξηγεί ο κτηνίατρος, κατά την οποία τα περιεχόμενα του στομαχιού εξέρχονται από αυτό.

Διευκρινίζει ότι θα πρέπει να διαχωρίζουμε τον εμετό από την αναγωγή, κατά την οποία το φαγητό εξέρχεται παθητικά από τον οισοφάγο. Επίσης, τα αίτια του εμετού και της αναγωγής είναι πολύ διαφορετικά, και είναι σημαντικό να τα ξεχωρίζουμε.

Συνήθως, πρώιμα συμπτώματα του εμετού είναι η ναυτία, η σιελόρροια, ή το έντονο γλείψιμο των χειλιών. Γι’ αυτό, όπως συμβουλεύει ο κ. Γινάργυρος, αν η κατάσταση είναι επίμονη, καλέστε τον κτηνίατρο σας, προκειμένου να σας βοηθήσει.

Τα αίτια του εμετού

Σύμφωνα με τον κ. Γινάργυρο, τα πιο συχνά πρωτογενή αίτια του εμετού -ή σχετικά με το γαστρεντερικό- είναι τα εξής:

● η κατανάλωση ακατάλληλου ή χαλασμένου φαγητού
● η γαστρίτιδα (φλεγμονή του στομάχου)
● τα παράσιτα
● οι λοιμώξεις
● τα ξένα σώματα
● οι τριχόμπαλες (σχεδόν αποκλειστικά στις γάτες)
● η έντονη δυσκοιλιότητα
● η στροφή στομάχου (ένα πραγματικά επείγων περιστατικό)
● τα έλκη στομάχου
● οι τροφικές αλλεργίες
● το ευερέθιστο έντερο
● ο καρκίνος

Από τα δευτερογενή αίτια -ή μη σχετικά με το γαστρεντερικό- τα πιο συχνά είναι:

●οι νεφρικές ή ηπατικές νόσοι
●η παγκρεατίτιδα
●οι ορμονικές παθήσεις (όπως ο υπερθυρεοειδισμός)
●η ναυτία λόγω ταξιδιού
●η πυομήτρα
● η αντίδραση σε κάποια φάρμακα.

«Πραγματικά, η λίστα με τα πιθανά αίτια είναι πολύ μεγάλη, και κάποια από αυτά μπορεί να είναι πολύ σοβαρά για την υγεία του κατοικίδιου μας. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό, να ξέρουμε πότε θα πρέπει να ανησυχήσουμε και να επικοινωνήσουμε άμεσα με τον κτηνίατρο μας», υπογραμμίζει ο κτηνίατρος.

Πότε επικοινωνούμε με τον κτηνίατρο

Επικοινωνήστε, το συντομότερο δυνατόν, με τον κτηνίατρό σας όταν:

● οι εμετοί επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα
● το ζωάκι σας προσπαθεί να κάνει εμετό, αλλά δεν μπορεί
● η κοιλιά του φαίνεται διογκωμένη
● φαίνεται να έχει καταπέσει, ή να πονάει πολύ
● βλέπετε αίμα ή πήγματα στον εμετό
● ο εμετός έχει κοπρανώδη σύσταση και μυρωδιά
● παρατηρείται, επίσης, έντονη διάρροια
● το κατοικίδιο σας δεν πίνει καθόλου νερό, ή δεν έχει όρεξη για φαγητό.

Δεν ανησυχείτε ιδιαίτερα, σύμφωνα με τον κτηνίατρο, όταν το κατοικίδιο σας μετά τον εμετό δείχνει ότι η όρεξη, αλλά και η διάθεση του, δεν έχουν επηρεαστεί.

Εφαρμόστε αφαγία την ημέρα του εμετού, και ταΐστε το τις επόμενες μέρες με κάποια ειδική δίαιτα για το γαστρεντερικό. Μην απομακρύνετε το νερό του, αλλά φροντίστε να το πίνει ελεγχόμενα, για κάποιες ώρες τουλάχιστον.

Εν ολίγοις, όπως λέει ο κ. Γινάργυρος: «Οι εμετοί είναι κάτι που συναντάμε αρκετά συχνά στα κατοικίδια. Αν και τις περισσότερες φορές δεν είναι κάτι πολύ ανησυχητικό, και μπορεί να ελεγχθεί με απλά μέτρα (κατάλληλη δίαιτα – ελεγχόμενο νερό), από πίσω μπορεί να κρύβονται πιο σοβαροί λόγοι.

Αν παρατηρήσετε κάποιο από τα πιο σοβαρά συμπτώματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με τον κτηνίατρο σας. Τέλος, οι έγκυροι εμβολιασμοί, τα τακτικά αποπαρασιτικά, οι συχνοί ιατρικοί έλεγχοι και ο έλεγχος της λαιμαργίας του κατοικίδιου μας, είναι τα καλύτερα μέτρα πρόληψης του εμετού».

* Ο κ. Ελευθέριος Γινάργυρος είναι πτυχιούχος της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει κάνει πρακτική άσκηση σε κλινικές μικρών ζώων στην Αμερική και μετεκπαίδευση στην Ακτινολογία, ενώ έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην παθολογία των μικρών ζώων, αλλά και στη χειρουργική.

Έχει συμμετάσχει σε πρακτικά σεμινάρια πάνω στην τραυματιολογία, την ορθοπεδική, αλλά και τη χειρουργική μαλακών μορίων. Είναι ενεργό μέλος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου (Π.Κ.Σ.), της Ελληνικής Εταιρίας Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς (ΕΛ.Ε.Κ.Ζ.Σ.), καθώς και της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδας (Ε.Δ.Κ.Ε.), η οποία προσφέρει βοήθεια σε ζώα που βρίσκονται σε περιοχές όπου δεν υπάρχει κτηνιατρική φροντίδα.