Δύο δείπνα, ένα Ιδρυμα και η επόμενη μέρα της ΝΔ

Αν η πορεία της ΝΔ στα τριάμισι χρόνια της στην εξουσία ήταν μουσικό κομμάτι, το τελευταίο τετράμηνο θα ήταν σίγουρα το… κρεσέντο του. Δεν είναι μόνο τα γεγονότα που έφεραν από τον Αύγουστο μια βαθμιαία ένταση στο πολιτικό σκηνικό γενικώς καθώς και στο νεοδημοκρατικό-κυβερνητικό οικοδόμημα ειδικώς. Είναι επιπλέον οι πυκνές διεργασίες στο εσωτερικό της κεντροδεξιάς παράταξης, με μια σαφή (και αναγκαία προεκλογικά) στροφή προς το εσωτερικό της ΝΔ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και με έντονη κινητικότητα από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή, αυτές που έχουν δραστηριοποιήσει όλες τις «φυλές» εντός του κόμματος.

Διαβάστε επίσης

Οι αυξανόμενες παρεμβάσεις από τον νυν Πρωθυπουργό για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, οι ομιλίες των πρώην για τις αρχές της παράταξης αλλά και για τον δικό τους ρόλο, τα δύο μυστικά δείπνα (Σαμαρά – Καραμανλή) μέσα σε δυόμισι μήνες και ένα Ιδρυμα (του Σαμαρά), για το οποίο ενώθηκε στην πλατεία ενός θεάτρου το «όλο» της ΝΔ, έχουν συνθέσει αυτό το «κρεσέντο». Με την κυβέρνηση να επιθυμεί μέχρι την ώρα της εκλογικής αναμέτρησης αποκλειστικά εικόνες συσπείρωσης, θεωρώντας χρήσιμα τα μηνύματα προς κάθε κοινό – το κεντρώο, αυτό που κινείται στις παρυφές της Κεντροδεξιάς, της «πατριωτικής» Δεξιάς.

Παρεμβάσεις και ασκήσεις ισορροπίας

Σαμαράς και Καραμανλής μετρούν ήδη για φέτος από δύο παρεμβάσεις. Ο Καραμανλής επέλεξε δύο… καλοκαιρινές ομιλίες, ανεβάζοντας το θερμόμετρο στη ΝΔ. Τον περασμένο Ιούνιο σε εκδήλωση που οργάνωσε η Πανελλαδική Οργάνωση Γυναικών «Παναθηναϊκή» εξέπεμψε κυρίως μηνύματα για την «αναθεωρητική Τουρκία», την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τα Βαλκάνια. Ακολούθησε η αυγουστιάτικη ομιλία στην Κρήτη (σε εκδήλωση μνήμης του ανωγειανού πολιτικού Γιάννη Κεφαλογιάννη) και οι ευθείες αναφορές του στο θέμα των υποκλοπών: ζητώντας «άπλετο φως», μιλώντας για την επίκληση του απορρήτου που «υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου». Η συνέχεια γνωστή: αμηχανία, ερωτήματα και τελικά επιχείρηση καταλλαγής με ασκήσεις ισορροπίας. Αντίστοιχα ο Σαμαράς είχε παρέμβει την περασμένη άνοιξη στο συνέδριο του κόμματος επιλέγοντας πολλαπλές αιχμές (για τα εθνικά, την ιδεολογική ταυτότητα της παράταξης κ.λπ.), με πρόσωπα κοντά στον Μητσοτάκη να μη θέλουν να δώσουν τότε συνέχεια, με το αφήγημα ότι όχι μόνο δεν απειλούνται οι ισορροπίες στη συντηρητική παράταξη αλλά επιπλέον επί Μητσοτάκη το νεοδημοκρατικό οικοδόμημα βιώνει τις λιγότερες ταλαντώσεις. Στην τελευταία παρέμβασή του, ο Σαμαράς επέλεξε ενωτικά και βαθιά παραταξιακά μηνύματα, με «στρογγυλεμένες» τις… γωνίες για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. «Να δοθούν απαντήσεις, χωρίς να δίνουμε την εντύπωση ότι το απόρρητο αποτελεί βολική δικαιολογία» ήταν μια από τις αιχμές του.

Από τον Βράχο στον Βασίλη

Στο Παλλάς, ο Σαμαράς και ο Καραμανλής είχαν θερμό χαιρετισμό, με ζωηρές χειραψίες και γέλια, τόσο στην έναρξη όσο και στη λήξη της εκδήλωσης. Αντίστοιχα, Μητσοτάκης και Καραμανλής είχαν ευγενικές χειραψίες, όχι πολύ περισσότερα. Ηταν, ενδεχομένως, και χάρη σε δύο δείπνα που έχουν φέρει πιο κοντά τους δύο πρώην πρωθυπουργούς. Δύο πριβέ συναντήσεις, οι οποίες διέρρευσαν κατ’ επιλογήν και των δύο πλευρών, πυροδοτώντας ποικίλες εκτιμήσεις για το μενού των συζητήσεων. Το πρώτο ραντεβού προτάθηκε στον Σαμαρά από τον μακεδόνα πολιτικό ένα βράδυ του Σεπτεμβρίου (αμέσως μετά την ομιλία Μητσοτάκη στη ΔΕΘ) για ψάρια και θαλασσινά στον Βράχο στη Νέα Κρήνη, με θέα τα νερά του Θερμαϊκού. Το δεύτερο διέρρευσε ως «ανταπόδοση» του Σαμαρά ένα βράδυ του Δεκεμβρίου και δόθηκε στον Βασίλη, ένα από τα στέκια του μεσσήνιου πολιτικού στην Κηφισιά, για κρεατικά. Το περιβάλλον των δύο πλευρών δεν είπε το παραμικρό για όσα ειπώθηκαν σε αυτά τα «τραπεζώματα», ενώ και το Μαξίμου επιχείρησε υποβάθμιση, μένοντας στον κοινωνικό χαρακτήρα αυτών των επαφών και αρνούμενο να σχολιάσει «κοινωνικές συναντήσεις και εκδηλώσεις». Μόνο τον τελευταίο χρόνο οι δύο πρώην έχουν βρεθεί και άλλες φορές: Αρχικά στην εκδήλωση του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Καραμανλής», όπου είχε εκπεμφθεί εικόνα γαλάζιας ενότητας και καλής διάθεσης στον κήπο της Φιλοθέης. Ακόμη, στην ομιλία του Καραμανλή στην εκδήλωση της «Παναθηναϊκής» στο Μέγαρο Μουσικής έδωσε το «παρών» ο Σαμαράς, αλλά και στο Ηρώδειο οι δύο άνδρες μετά των συζύγων τους μοιράστηκαν θέσεις στην πρώτη σειρά της συναυλίας του Σπανουδάκη. Σε κάθε περίπτωση και οι δύο δηλώνουν «παρόντες». Φροντίζουν εξάλλου να ανοίγουν τακτικά τα γραφεία τους για επισκέψεις εργασίας – στη Βασιλίσσης Σοφίας ο Σαμαράς και στην Παναγή Κυριακού ο Καραμανλής – ή να κανονίζουν συναντήσεις σε στέκια τους με υπουργούς, βουλευτές, κομματικά στελέχη, δημοσιογράφους.

Νηνεµία και απήχηση

Το Μαξίμου από την πλευρά του θέλει τη γαλάζια πορεία προς τις εθνικές κάλπες με τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση, χωρίς εσωτερικούς διαγκωνισμούς και δίχως να βγαίνουν στον αφρό οι όποιες νεοδημοκρατικές αναταράξεις. Εξ ου και καλούνται σε θέση μάχης όλες τις τάσεις της παράταξης. Το πιστοποιούν οι τοποθετήσεις του Μητσοτάκη σχεδόν κάθε φορά που βρίσκεται πλέον ενώπιον κομματικού ακροατηρίου. Η αρχή είχε γίνει μόλις μία μέρα μετά από την παρέμβαση Καραμανλή στα Ανώγεια, όταν ο Πρωθυπουργός επέλεξε σημειολογικά τις Σέρρες για περιοδεία. Από εκεί υπήρξαν μηνύματα αυτοπεποίθησης της ΝΔ αλλά ενεργοποίησης της γαλάζιας κομματικής βάσης. «Κρατήστε ζωντανή την ενέργειά σας, θα τη χρειαστούμε το 2023» ήταν η χαρακτηριστική αποστροφή του. Και μερικούς μήνες μετά, στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, ο ίδιος επέλεξε – ίσως για πρώτη φορά εμφατικά – τις προσφωνήσεις «συμμαχητές» και «συναγωνιστές της ΝΔ» σε μια προεκλογικού χαρακτήρα ομιλία για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης, για τη μετωπική επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα, για τη διατύπωση των διακυβευμάτων της επόμενης μέρας.

Με τον τρόπο αυτόν μπαίνει στην τελική ευθεία η κυβέρνηση, προτάσσοντας τρία μέτωπα (τα εθνικά, την κατάσταση στο εσωτερικό με αιχμή την οικονομία, την αντιπαράθεση με την Κουμουνδούρου). Και προσδοκώντας ότι στον χρόνο μέχρι τις κάλπες δεν θα προκύψουν εξελίξεις που θα απειλούσαν εκ νέου τη ΝΔ με νέο κύκλο εσωστρέφειας ή με… πτώση ηθικού. Είναι από μόνος του ο δύσκολος στόχος της αυτοδυναμίας αυτός που δεν τα επιτρέπει, αντίθετα απαιτεί από γαλάζια νηνεμία έως διεύρυνση πάνω από την κομματική βάση.