Kανόνες

Η πρώτη συζήτηση έγινε εντός συνόρων, με αυτήν άνοιξε χθες το πρωί η ετήσια συζήτηση του Economist. Ελαβαν μέρος τρεις πρόεδροι. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου εξέφρασε χωρίς περιστροφές «τον σεβασμό και τον θαυμασμό των Ελλήνων και Ελληνίδων για τον ηρωικό αγώνα του ουκρανικού έθνους» απέναντι στη ρωσική εισβολή. Η μολδαβή ομόλογός της Μάια Σάντου μίλησε για τη σημασία που έχει για τη χώρα της το ότι είναι υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, προσθέτοντας όμως πως όταν οι άνθρωποι δυσκολεύονται να θρέψουν τις οικογένειές τους η δημοκρατία δεν μετράει και τόσο. Και ο πρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι η αντίσταση των Ουκρανών θα κρατήσει όσο κρατήσει και η ενότητα της Δύσης.

Υστερα ακολούθησαν ερωτήσεις, και ήταν συγκινητικά, και ήταν πολιτισμένα, και δεν το πίστευες ότι συμμετείχαν ο ηγέτης μιας χώρας που έχει δεχθεί μια βάρβαρη επίθεση και η ηγέτις μιας χώρας που ίσως δεχθεί την επόμενη, και δεν ήθελες να τελειώσει.

Η δεύτερη συζήτηση έγινε εκτός συνόρων, στο Στρασβούργο, ξεκίνησε με την ομιλία του Πρωθυπουργού και συνεχίστηκε με τις τοποθετήσεις εκπροσώπων των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ακούστηκαν διάφορα παράδοξα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, καυχήθηκε τόσο για την επιτυχημένη απόκρουση των «παράνομων μεταναστών» από τις ελληνικές αρχές όσο και για το ότι ο ίδιος δέχθηκε έναν τέτοιο «παράνομο μετανάστη» στο Μαξίμου. Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, αντίθετα με τον Νίκο Ανδρουλάκη, θέλησε να αναπληρώσει την απουσία του από το ελληνικό Κοινοβούλιο κάνοντας μια αμιγώς αντιπολιτευτική τοποθέτηση και καλώντας, μεταξύ άλλων, τον Πρωθυπουργό να ζητήσει συγγνώμη για τη Novartis. Ο εκπρόσωπος της ομάδας Renew επικαλέστηκε για τις κατηγορίες που απηύθυνε έναν έλληνα ευρωβουλευτή που εντάχθηκε προσφάτως στην ομάδα και δεν τον λες και πρότυπο αντικειμενικότητας (τον Γιώργο Κύρτσο).

Παρ’ όλα αυτά, έγινε μια πολιτισμένη συζήτηση, όπου οι ομιλητές τηρούσαν με ευλάβεια τα χρονικά όρια που είχαν, οι παριστάμενοι δεν τους διέκοπταν με σχόλια, χειροκροτήματα ή αποδοκιμασίες, και όποιος παρακολουθούσε μέσω livestreaming δεν αισθανόταν να προσβάλλεται η νοημοσύνη του ή η αισθητική του. Απαντήθηκαν πειστικά όλες οι ερωτήσεις; Οχι. Το ότι κυκλοφορούν αντιπολιτευόμενες εφημερίδες δεν αποδεικνύει από μόνο του την ελευθεροτυπία και το ότι ο Ερντογάν εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες δεν απαντά στο αν γίνονται pushbacks. Ομως πολιτικοί συζητούσαν, όχι επιστήμονες.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να διεξαχθεί στο ίδιο επίπεδο και με τους ίδιους όρους μια συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο; Γιατί κυριαρχούν πάντα οι φωνές, οι εξυπνάδες και οι ειρωνείες; Γιατί το θέμα της σημερινής συζήτησης (η κοινωνική πολιτική) δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που όλοι περιμένουν να ακούσουν (το πότε θα γίνουν οι εκλογές); Φταίει η παράδοση, η κουλτούρα, το «ελληνικό DNA», ή απλώς το ότι δεν τηρούνται από κανέναν οι κοινοβουλευτικοί κανόνες;

Μόνη μας ελπίδα να αφήσει ο Κώστας Τασούλας ελεύθερο το παροιμιώδες του χιούμορ.