Το ηθικό δίδαγμα της χθεσινοβραδινής θριαμβευτικής νίκης της Λίβερπουλ είναι ότι για να πετύχεις σπουδαία πράγματα στη ζωή δε χρειάζονται απλώς ικανότητες, αλλά προπάντων αυτοπεποίθηση, προσήλωση στο στόχο, αδάμαστη θέληση και υψηλό φρόνημα.

Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι ηγέτης του αγγλικού συλλόγου εντός και εκτός γηπέδων είναι τα τελευταία τριάμισι χρόνια ένας άνθρωπος όπως ο Γιούργκεν Κλοπ, ένας καλλιεργημένος και πνευματώδης Γερμανός με αξιοπρέπεια, ταπεινότητα, καθαρό μυαλό και συναισθηματικό πλούτο.

Ο Κλοπ —και μαζί του ολόκληρη η τωρινή Λίβερπουλ— μοιάζει να βαδίζει στα χνάρια του θρυλικού Μπιλ Σάνκλι (1913-1981), του σκωτσέζου προπονητή που έμεινε στην ποδοσφαιρική ιστορία όχι μόνο για τα επιτεύγματα της δικής του Λίβερπουλ αλλά και για την ικανότητά του να εκφράζει με τον δικό του, πραγματικά μοναδικό τρόπο το πνεύμα των Κόκκινων, το ομαδικό πνεύμα, το πνεύμα μιας ολόκληρης πόλης.

Ιδού λιγοστά μαθήματα ποδοσφαίρου και ζωής από τον αείμνηστο Σάνκλι, που εξηγούν μέχρις ενός βαθμού και το χθεσινό «θαύμα» στο Άνφιλντ:

«Ένα σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας στο ποδόσφαιρο έχει να κάνει με το μυαλό. Πρέπει να πιστέψεις ότι είσαι ο καλύτερος, και ακολούθως να διασφαλίσεις την υπεροχή σου αυτήν. Όσο ήμουν στο Άνφιλντ, λέγαμε πάντα ότι είχαμε τις δύο καλύτερες ομάδες στο Μέρσεϊσαϊντ, τη Λίβερπουλ και τους αναπληρωματικούς παίκτες της Λίβερπουλ».

«Μια ποδοσφαιρική ομάδα μοιάζει με ένα πιάνο. Χρειάζεσαι οκτώ άτομα για να το κουβαλήσουν και τρία άτομα που να μπορούν να παίξουν αυτό το αναθεματισμένο πράγμα».

«Πίεση είναι το να δουλεύεις σε ορυχείο. Πίεση είναι το να μην έχεις καθόλου δουλειά. Πίεση είναι το να προσπαθείς να αποφύγεις τον υποβιβασμό λαμβάνοντας ως αμοιβή 50 σελίνια τη βδομάδα. Πίεση δεν είναι το Κύπελλο Πρωταθλητριών, το Πρωτάθλημα ή ο τελικός του Κυπέλλου. Αυτά είναι η ανταμοιβή, η επιβράβευση».

«Για να είναι ένας παίκτης ικανός να παίξει για τη Λίβερπουλ, πρέπει να είναι έτοιμος να διαπεράσει για χάρη μου έναν τοίχο και να συνεχίσει να αγωνίζεται χωρίς καμία διακοπή».