Τακτοποιούσα τα παλιά μου αρχεία και ανακάλυψα ένα άρθρο μου του 2002 όπου επαινούσα τον Ούγκο Τσάβεζ και την μπολιβαριανή επανάστασή του.

Έκανε μια εξαιρετική προσπάθεια λαϊκής συμμετοχής στα κοινά αλλά είτε λόγω της αρρώστιας και του θανάτου του, είτε για δομικούς λόγους τελικά το εγχείρημα δεν φαίνεται να περπατάει και στη Βενεζουέλα έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους σημάδια αυταρχισμού, διαφθοράς, εγκληματικότητας κ.λπ.

Πηγαίνοντας τώρα πιο πίσω, ελπιδοφόρα δημοκρατική προσπάθεια έγινε και στην κεντρική Ευρώπη μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά η οικονομική κρίση την ανέτρεψε σχεδόν παντού και οδηγηθήκαμε σε έναν ακόμη Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μετά το τέλος και του Β’ ΠΠ οι δημοκρατίες (όπου αποκαταστάθηκαν) ορκίστηκαν να μην αφήσουν τον αυταρχισμό να ξανασηκώσει κεφάλι, αλλά τελικά ήταν ένας σχετικά εύκολος όρκος. Κανείς δεν σκέπτεται αλλαγές όταν η οικονομία αναπτύσσεται και οι ανισότητες μειώνονται όπως έγινε στη Δυτική Ευρώπη τα 30 χρόνια μετά το 1945.

Την εποχή του Internet, των Ρομπότ και των συνεχών τεχνολογικών αλλαγών όμως πώς θα χτίσουμε μια ισχυρή οικονομία; Ποιος έχει τις ικανότητες να μας οδηγήσει στο δρόμο για μια Ελλάδα τεχνολογίας, οργάνωσης και ευημερίας;

Αυτά χρειαζόμαστε για να γλιτώσουμε από τον αυταρχισμό κι όσο ψηφίζουμε ψεκασμένους φωνακλάδες με τεράστια Εγώ ή σοβαροφανείς διεφθαρμένους άχρηστους τόσο κοντύτερα θα πλησιάζουμε στο τέλος της δημοκρατίας μας.

Γιώργος Επιτήδειος του Στεφάνου

Οικονομολόγος-προγραμματιστής, πολιτικά ανένταχτος

Γιώργος Επιτήδειος

Headlines