Ελένη Ουζουνίδου: «Μερικές φορές ο πιο ανάποδος δρόμος είναι κι ο πιο αληθινός»

Μαρία Παπουτσή

Καθήλωσε το κοινό ως Σταματία με το ταμπεραμέντο της και τη στεντόρια φωνή της. Ένας ρόλος «κομμένος και ραμμένος» στα μέτρα της. Ο λόγος για την Ελένη Ουζουνίδου που μετά το θερμό χειροκρότημα που εισέπραξε στο θέατρο Ν. Κόσμου και στη Θεσσαλονίκη την προηγούμενη σεζόν, επανέρχεται αυτή τη φορά στο Θέατρο Αθήναιον για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

«Kάθε μέρα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία στην παράσταση αυτή, διότι έχω τη δυνατότητα να βλέπω το κοινό και «με τα μάτια» να συνδιαλέγομαι μαζί του. Αυτό είναι μοναδικό και υπέροχο» επισημαίνει για την παράσταση.

Εμπνεύστηκα: γυναίκες που συνάντησα στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια μεγαλώνοντας στην Κομοτηνή. Γυναίκες απλές, τρυφερές, αθώες, συντηρητικές μεν (γεροντοκόρες επί τω πλείστον) αλλά συνάμα εγκάρδιες και δοτικές.

Ανακάλυψα: μέσω της σκηνοθεσίας του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, πως μερικές φορές ο πιο ανάποδος δρόμος (απ’ αυτόν που έχεις ήδη σκεφτεί διαβάζοντας έναν ρόλο) είναι κι ο πιο αληθινός.

Προσέγγισα: απ’ την πιο ελεύθερη, αντισυμβατική, με πολύ χιούμορ και καθόλου γραφική γωνία! Αυτή άλλωστε ήταν κι η επιθυμία του Βαγγέλη και σ’ αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και η σκηνοθετική γραμμή.

Ταυτίστηκα: «σκληρό πράγμα που’ ναι η μοναξιά … Όταν σε παίρνουν τα χρόνια».

Συνδύασα: χιούμορ κειμένου με το χιούμορ της σκηνοθεσίας.

Πρόβα: πανηγύρι, φεστιβάλ χαράς και δημιουργίας.

Ενοχλούμαι: απ’ την απάθεια.

Αγαπημένο απόφθεγμα: «είμαι πολύ ευχαριστημένη» χα!

Θλίβομαι: όταν βλέπω νέους ανθρώπους χωρίς καμιά διάθεση να ανεβάσουν το πνευματικό τους επίπεδο και να επιθυμούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο.

Γέλασα: με το Λουτ (παράσταση σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου).

Μετάνιωσα: για κάποιες επαγγελματικές επιλογές που έχω κάνει στο παρελθόν αλλά και πάλι αν δεν τις είχα κάνει, μπορεί να μην είχα φτάσει εδώ που είμαι τώρα!

Συγκλονίστηκα: και πάλι με την ατάκα «σκληρό πράγμα που’ ναι η μοναξιά… Όταν σε παίρνουν τα χρόνια».

Κράτησα: κρατώ την αθωότητά της και την τρυφερότητά της.

Τέχνη: δύσκολος, μοναχικός δρόμος, αλλά μεγαλειώδης κι υπέροχος.

Διάθεση: οι ανιψιές μου, η Δήμητρα 21 μηνών και η Μπέμπα μας 2 μηνών.

Εμπειρία: κάθε μέρα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία στην παράσταση αυτή, διότι έχω τη δυνατότητα να βλέπω το κοινό και «με τα μάτια» να συνδιαλέγομαι μαζί του. Αυτό είναι μοναδικό και υπέροχο.

Μέντορας: πολλοί. Όλοι μου οι δάσκαλοι και δασκάλες στη σχολή κι αργότερα στην επαγγελματική μου ζωή ο Βασίλης ο Παπαβασιλείου, ο Γιάννης ο Ρήγας, ο Θοδωρής ο Γκόνης, ο Νίκος ο Μαστοράκης, ο Σταμάτης ο Κραουνάκης, ο Κώστας ο Τσιάνος και τα 3 τελευταία χρόνια ο Βαγγέλης ο Θεοδωρόπουλος.

Η παράσταση απέσπασε το 3ο βραβείο παράστασης και 2ο βραβείο γυναικείου ρόλου για την Ελένη Ουζουνίδου στα φετινά Θεατρικά Βραβεία Κοινού του περιοδικού «Αθηνόραμα».

Info:
Η παράσταση «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» του Κώστα Σωτηρίου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου με την Ελένη Ουζουνίδου, θα παίζεται στο Θέατρο Αθήναιον – Κεντρική Σκηνή κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 μέχρι και τις 15 Δεκεμβρίου.

entertainment.in.gr